Στο σημερινό «Α μπα»: αλλάζει ο άνθρωπος

Στο σημερινό «Α μπα»: αλλάζει ο άνθρωπος Facebook Twitter
63

__________________
1.

 

Τον γνωρισα σε ενα νησι που δουλευα σεζον το καλοκαιρι του 16. Τελη σεζον γύρισα στη πολη μου.Αυτος μόνιμος κατοικος του νησιου τα τελευταία 3 χρονια της ζωης του,7 χρονια μεγαλυτερος μου.μετα απο ενα μήνα αυθόρμητα και ενώ κρατουσαμε μια καθημερινη επαφή μεσω τηλεφώνου εφτιαξα ενα σακιδιο και γυρισα στο νησι.ηταν αρχες οκτωβρη του 16.δεν εκανε κατι για να με πεισει.απλα κατι απο μεσα μου με τραβαγε εκει.ισως η θεληση μου να ζησω σε νησι,ισως η άδεια μου καθημερινοτητα στη πολη και η ρουτίνα της ζωης μου εδω,ισως η απουσία ανθρωπων που με εκαναν να νιωθω ο εαυτος μου,ισως βεβαια και καποια διαισθηση γι αυτον τον ανθρωπο...με περιμενε στο λιμανι και θα εμενα σπιτι του και στην ουσια ακομα δεν ειχαμε τιποτα μεταξυ μας.απλα ενα φλερτ τις τελευταιες μερες ππυ δουλευα σεζον..κι ομως αναπτυχθηκε κατι τρομερα δυνατο μεταξυ μας και ας μειναμε κατευθείαν μαζι και ας μην ηξερα ουτε καν οτι ειχε σκυλο η να μην ηξερε οτι για να με παρεινο υπνος πρεπει να βαλω ωτοασπιδες.χαχα.δεσαμε.βρηκα δουλεια στο νησι..φτιαχναμε το σπιτι του σαν να ηταν πλεον δικος μας.χωρις να τ καταλαβουμε ζούσαμε σαν ζευγάρι μÎ
µ κοινο ταμειο με κοινη τρελα κ ερωτα..ειχαμε ακραιους καυγαδες και υπεροχο σεξ.τα ειχαμε ολα ...ο καιρος περνούσε ομορφα μα εμενα κατο αρχισε να.με φρικαρει.η κλειστη κοινωνια του νησιου? Οι λίγες ευκαιριες που ειχα εκει σαν ατομο με βαση τ ενδιαφεροντα μου? Το σαρακι του να βρω δουλεια πανω σε αυτο π ειχα σπουδασει ? Λιγο πριν τ καλοκαιρι αρχισα να συζηταω μαζι του τη περίπτωση να φευγαμε για καποιο αλλο μερος μαζι, μα αυτος ανέβαλε τη συζητηση διαρκώς μεχρι που μεσα στη καψα του καλοκαιριουυ στο πλημμυρισμένο απο κοσμο νησι του ειπα πως σκεφτομαι να γυρισω στη πολη μου απο τον οκτωβρη για να ψαχτω πανω στο επάγγελμα μου και γενικά για να ψαχτω γιατι ακομα νιωθω μικρη (25) για να πω οτι μενω εδω μια ζωη με λιγα και απλα οσο και να νιωθω ερωτευμενη μαζι σου.μεσα σε ολα του ειπα να ερθει μαζι μου στη πολη για οσο χρειαστει για να ψαχτω και να δουμε ...και εκει καταλαβα οτι αυτος δεν θελει να γυρίσει σε κανενα ειδος πολης, πως θελει να μενει στ νησι με αυτη την απλη δουλειά να χαλαρωνει με βόλτες στην θάλασσα και πως με θελει εκει.μαζι του να μεινουμε γιατι με λατρεύει..μου ειπε πως καταλαβαινει οτι θελω να ψαχτω και δεν μπορει να με κρατήσει αλλα το νανερθει μαζι μου κ να ξεκινήσει απο το 0 σε μια πολη δεν μπορει να τ κανει γιατι δεν θα ναι ευτυχισμενος...και εκει αρχισαν οι κρισεις εγωισμου "και γιατι εγω και γιατι εσυ και αμα φυγω πως θα ζουμε απο αποσταση?" περάσαμε μερες με κλαμματα και τρομερες εκνυστηρευσεις ενω εγω εστελνα πραγματα μου στη πολη μου και εκλεινα εισητηρια επιστροφης....εν τελη εφυγα ,τελικα μαλλον απο εγωισμο κ για να δω αν θα ακολουθησει.γυρισα στη πολη μου αρχες οκτωβρη και τωρα τελη οκτωβρη μου λειπει σπαρακτικα.με περνει τηλεφωνα και μου λεει οτι θα παθει κατι αν δεν γυρισω πισω.πως το νησο ειναι αδειο χωρις εμενα πως τα παντα του θυμιζουν εμενα..μου λεει " ψαξου και ελα πισω να μεινουμε μαζι να περασουμε ακομα 2845783 χειμωνες ο ενας με τον αλλον" ... Και ναι... Νιωθω ηλίθια που έφυγα που τελικα παλι εγω σκεφτομαι να γυρισω που νιωθω ανημπορη να.ψαχτω εδω στη.πολη μου γιατι σκεφτομαι συνεχεια αυτον που δεν θελω να βγω γιατι ολοι μ φαινονται αδιαφοροι..και τελος νιωθω τοσο μα τοσο πληγωμενη που ενω του λείπω που ενω αντιλαμβανεται οτι το να ψαχτω επαγγελματικα δεν ειναι κατι που γίνεται απο.μερα σε μερα αυτος δεν μπορει να ερθει εδω μαζί μου να δοκιμασει για καποιο διάστημα και τη πολη όντας μαζι μου ομως τωρα ... Με πιανει αυτή η θλίψη οτι ενω εγω θα εκανα κ δευτερη φορα το βημα να παω στο νησι για να μαι μαζι του αυτος δεν ξεκουνιεται να ρθει εδω να προσπαθησει κατι.....ειμαι εγωίστρια πληγωμενη και ερωτευμένη.και λενε οτι οσο εισαι ερωτευμενη καλυτερα να μην περνεις αποφασεις , μα σοβαρα τα χω χασει .και τα αυγά κ τα πασχάλια..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ερώτηση δεν είδα όμως. Μάλλον ήθελες να τα πεις κάπου και να σου απαντήσουν ότι έχεις δίκιο, αυτός πρέπει τώρα να παρατήσει το νησί και να έρθει όπου είσαι εσύ για να κάνει κάτι (τι;) Αγαπητή φίλη, ας το συνοψίσουμε, γιατί δεν χρειάζονται τόσες λέξεις. Εσύ θέλεις να ψαχτείς κι αυτός όχι. Εσύ μπορούσες να καθυστερήσεις την διαδικασία του «να ψαχτώ», και αυτό έκανες – δεν είναι μεγάλη η θυσία όμως, ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν έχασες κάτι για να πας να τον βρεις. Αυτός όμως δεν μπορεί να αποφασίσει να θέλει να ψαχτεί – έχει ψαχτεί ήδη, και αυτό που κατάλαβε είναι ότι θέλει να μείνει στο νησί του να κάνει βόλτες στη θάλασσα. Αυτό που του ζητάς είναι να σε ακολουθήσει κάπου με προοπτική να περιμένει να ψαχτείς κάπου αλλού. Και όσο εσύ είσαι στη διαδικασία του ψάχνομαι, αυτός που δεν θέλει να ψαχτεί, τι θα κάνει; Τι να περιμένει; Να ψαχτείς τόσο ώστε να το βαρεθείς και να γυρίσεις στο νησί; Να ψαχτείς τόσο ώστε να γίνεις CEO πολυεθνικής και να αγοράσετε ένα νησί για να μείνετε εκεί; Να ψαχτείς και να καταλήξεις σε κάτι που εσένα σε ενθουσιάζει αλλά αυτός θα είναι μακριά από όλα όσα ξέρει και έχει αποφασίσει ότι θέλει; Τι θέλεις να γίνει;


__________________
2.

 

Αγαπητή α μπα,
μιας και πρόσφατα έγινες μανούλα, οπότε έχεις κάθε δικαιωμα να εκφέρεις άποψη εκ των έσω για την δημιουργία οικογένειας, θα ήθελα να σε ρωτήσω χωρίς να θέλω φυσικά να μου απαντήσεις σε προσωπικό επίπεδο, πόσο σημαντική θεωρείς την ύπαρξη οικονομικής ευχέρειας για την απόκτηση παιδιού? με ΄λιγα λόγια αν τα λεφτά στην οικογένεια είναι λίγα αν και σίγουρα το προσπαθείς ή κυνηγάς πρώτα να βελτιώσεις τα οικονομικά σου? Εχτρα παράμετρος, όταν δεν είσαι και στην πρώτη νιότη
-Σουζάνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν οι μόνοι που έχουν δικαίωμα να εκφέρουν άποψη για την δημιουργία οικογένειας είναι αυτοί που έχουν ήδη παιδιά – επειδή είναι κάτι που πρέπει να ξέρεις 'εκ των έσω'- , τότε πώς δημιουργούνται οικογένειες;


__________________
3.

 

Πιστεύεις ότι στην χώρα μας ισχύει ο κανόνας 'η πλειοψηφία έχει δίκιο';
Εγώ δεν το πιστεύω γιατί βρίσκω ότι η πλειοψηφία είναι ρατσιστική, καρασυντηρητική, υποκριτική, κρυψίνους, κοιτάει τον κώλο της, φιλοχρήματη, της βιτρίνας και δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα βάλει όλα κάτω από το χαλί προκειμένου να μην χαλάσει η βιτρίνα της.
Στην χώρα μας οι πλειοψηφίες ασκούν bullying σε όσους είναι έξω από αυτές.
Γιατί να ακούει κανείς την γνώμη τέτοιων πλειοψηφιών;
-κανονικά πρέπει να βουλώνει τ' αφτιά του


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν πρόκειται για κανόνα, αλλά για δέσμευση στη δημοκρατία. Ο λαός έχει πάντα δίκιο ακόμα και όταν δεν έχει – όπως έχει πάντα δίκιο ο πελάτης. Δεν έχουμε βρει άλλον, καλύτερο τρόπο για να παίρνουμε αποφάσεις. Η πλειοψηφία είναι συχνά καρασυντηρητική, υποκριτική, και όλα αυτά που λες, αλλά οι εκλογές έχουν το ρόλο να αποκλείουν τα πολύ ακραία στοιχεία και να τα απομονώνουν, όχι ότι κι αυτό πετυχαίνει πάντα. Τελικά, πάντως, δεν αποφασίζει η πλειοψηφία. Λειτουργούμε με εκλεγμένους εκπρόσωπους κατ' αναλογία, αλλά αυτοί ελέγχονται από τους νόμους που είναι μακροβιότεροι και πιο ισχυροί από τις κυβερνήσεις. Υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας γιατί όσο και να εμπιστευόμαστε το πολίτευμα, δεν θα αφήναμε στα χέρια της πλειοψηφίας αποφάσεις που έχουν να κάνουν με θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η οικονομία, όσο και αν ξεγλιστράνε μερικοί όταν ζητάνε δημοψηφίσματα.


__________________
4.

Γεια σου Αμπα,

γιατί μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το "όχι" που τους λες απο την αρχη σε μια πρόταση και ποιος ειναι ο καλυτερος τροπος για να ξεκόβεις κατι χωρίς να μπαινεις σε ένα σωρό εξηγήσεις αλλά και χωρις να παρεξηγείσαι ή να αισθανεται ο άλλος οτι τον απορριπτεις; Παραδειγμα. Μου προτεινει μια φίλη μου να κανουμε κατι π.χ. ενα ταξιδι, μια δραστηριοτητα, μια εξοδο που απαιτει χρόνο και χρημα που δεν διαθετω ειτε δεν ειναι προτεραιότητα μου να διαθεσω τη δεδομενη στιγμη. Λεω μια δικαιολογια γιατι δεν μπορω να καθομαι να εξηγω τους ενα, δυο τρεις δεκα λογους που αρνουμαι. Καταλαβαινει οτι ειναι δικαιολογια ή ότι δεν στεκει αυτο που λεω και επιμενει. Με αποτελεσμα εγω να νιωθω πιεση και να λεω μια ακομα πιο απιθανη δικαιολογια. Αλλο παραδειγμα: μου προτεινει καποιος να βγουμε αλλα εγω βαριεμαι να βγω με το συγκεκριμενο προσωπο τη δεδομενη στιγμη, λεω δεν εχω διαθεση, και η απαντηση: γιατι; τι εγινε; εχεις κατι; οχι δεν εχω κατι μπορει απλως να μη θελω να βγω μια φορα, μπορει να εχω να κανω κατι καλυτερο, πρεπει να εχω καταθλιψη για να μη θελω να βγω απο το σπιτι; Καμια φορα λεω "δεν εχω λεφτα" αλλά επειδη ξερουν οτι εργαζομαι και καποια χρηματα τα παιρνω, δεν ειμαι ανεργη, η απαντηση ειναι: μα ελα δεν θα χαλασουμε πολλα, κανεις δεν εχει λεφτα. Ότι δεν μου τρεχουν από τα μπατζάκια τα χρήματα και μπορω να θελω να βαλω προτεραιότητες και να χαλασω τα λεφτα μου καπου αλλου που εγώ επιλεγω δεν τους περνάει από το μυαλο. Θα μου πεις λεγε απλως "όχι" ή "δεν θελω." και να μην αρχιζω τις δικαιολογιες γιατι τα κανω χειροτερα. Ε οταν το κανω αυτο αρχιζουν τα γιατι και πώς. Και σαν συμβουλη το λεω στη στηλη, οταν σας λεει καποιος οχι, να μενετε σε αυτο, μην επιμενετε, αν ηθελε θα σας ελεγε ναι απο την αρχη.
-Μαρίνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν αρνείσαι μια πρόσκληση δεν είσαι υποχρεωμένη να εξηγείς τους λόγους. Αν το νομίζεις είναι που μπλέκεις, και το να λες δικαιολογίες είναι ακόμα χειρότερο, όπως βλέπεις και μόνη σου. Η αλήθεια είναι καλύτερη. Αυτό που κάνεις λάθος για μένα είναι ότι προσπαθείς να ευχαριστήσεις τον άλλον επειδή πιστεύεις ότι το 'όχι' τον δυσαρέστησε. Λοιπόν, οι άλλοι επιμένουν γιατί είσαι εκεί μπροστά και φαίνεται ότι θα σε τουμπάρουν, όχι επειδή έχουν πάρει τόσο κατάκαρδα την άρνηση. Δεν είναι δική σου δουλειά πώς θα διαχειριστούν το όχι. Τα λεφτά είναι πολύ καλός λόγος. Όταν σου λένε «κανείς δεν έχει λεφτά» δεν χρειάζεται να συνεχίσεις την κουβέντα. Φυσικά και ξέρουν όλα αυτά που λες, συνεχίζουν επειδή βλέπουν ότι αισθάνεσαι άβολα και συνεχίζεις την κουβέντα. Ή δεν λες τίποτα – που είναι το καλύτερο – ή ξαναλές ότι δεν έχεις λεφτά για έξω σήμερα, καλά να περάσετε, τα λέμε άλλη φορά.


__________________
5.

Γεια σου Α μπα,

Ειμαι 35 χρονών και χωρίς σχέση και χωρις να με απασχολησε ποτε το θεμα οικογενεια και παιδια. Τελευταια, εχω πιασει τον εαυτό μου οταν ακουω για καποια γνωστη μου ή φιλη που περιμενει παιδι να φανταζομαι οτι της πανε όλα τέλεια στη ζωη της για να αποφασίσει να κανει ενα παιδι και αισθανομαι μια ενδομυχη ζηλεια γιατι εμενα δεν μου πάνε όλα τελεια ενω ξερω οτι αυτο πολλες φορες δεν ισχυει καν για τις γυναίκες αυτες. Δηλαδη εγω παντα έλεγα οτι για να κανω ενα παιδι θα επρεπε σίγουρα να ειμαι σε μια ιδανική σχεση, να ειμαι σιγουρη για τον αλλον, να εÎναι τα οικονομικα μας καλα για να το τολμησουμε, να εχω μια σχετικα σιγουρη δουλεια, να αισθανομαι ισορροπημένη και να εχω γενικα ολα τα θεματα μου λυμενα. Επειδη ολα αυτα δεν ισχυουν για μενα αυτη τη στιγμη, ξερω πως και να ήθελα να κανω ενα παιδι, δεν θα το εκανα. Και με πιανει ενα κάτι σαν παράπονο οταν βλεπω οτι αλλες γυναικες δεν τα εχουν αυτα τα θέματα λυμενα αλλα παρ' όλα αυτα φερνουν στον κοσμο ενα παιδι χωρις να νιωθουν τεράστια ανασφαλεια και φόβο. Πως το κανουν; Ζηλευω το κουραγιο τους για κατι που εγω ποτε δεν θα τολμουσα; Θυμωνω με την ανευθυνότητα του να φέρεις στον κοσμο εναν ανθρωπο χωρις να του εχεις εξασφαλισει ενα καλο περιβαλλον; Μηπως κατα βαθος θελω παιδι και δεν το παραδεχομαι; Ειναι κατι που μου περναει αστραπιαία απο το μυαλο, ειναι το πρωτο που θα σκεφτω και δεν μπορω να το αποβάλλω. Δεν σου κρύβω ότι ακομα και οταν εδω στη στήλη διάβασα οτι έκανες παιδάκι, ακομα και για σένα που δεν σε ξερω σκέφτηκα ότι θα σου πανε όλα τέλεια στη ζωη. Για διασημες γυναικες που ακουμε πως περιμενουν παιδι, δεν το συζητω, φανταζομαι οτι ζουν την απόλυτη ευτυχια... Ευχαριστω.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το πρώτο που θέλω να σου πω είναι να μην κάνεις ποτέ υποθέσεις για τις ζωές των άλλων. Ή, αν το κάνεις, να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι η προβολή δικών σου θεμάτων πάνω τους. Τους χρησιμοποιείς για να επεξεργαστείς τα δικά σου προβλήματα. Αυτό που υποθέτεις για τους άλλους είναι η δική σου ανάγκη. Δεν είναι όλοι όπως είσαι εσύ. Άλλοι κάνουν παιδί όταν είναι προετοιμασμένοι, σε άλλους τυχαίνει χωρίς καν να το θέλουν και τα βγάζουν πέρα μετά, άλλοι καλύτερα και άλλοι χειρότερα. Ότι όλοι έχουν ξεπεράσει τις ανασφάλειες τους και δεν φοβούνται είναι τόσο τραβηγμένη υπόθεση που σχεδόν γελάω, αν δεν κλάψω τελικά. Ο φόβος πριν κάνουν παιδί είναι κοινός σε όλους όσους έχουν ένα δράμι μυαλό. Πού να δεις και τον φόβο μετά.


Ζηλεύεις κάτι που δεν υπάρχει, βασικά. Ο μόνος που έχει λυμένα όλα τα προβλήματα και δεν υποφέρει από τεράστιες ανασφάλειες και φόβο είναι ο Γιόντα. Δεν κάνει ο κόσμος παιδιά επειδή έλυσε όλα του τα προβλήματα και ξεπέρασε τον φόβο και τις ανασφάλειες και του έμεινε το κερασάκι. Τα κάνει παρ' όλα αυτά. Δεν ξέρω αν κατά βάθος θέλεις παιδί, αυτό εσύ το ξέρεις, αλλά μου φαίνεται ότι ένα μεγάλο μέρος της ζήλειας είναι η μονιμότητα. Νομίζω ότι αυτό που θέλεις πρώτα για σένα είναι η ασφάλεια, κι έχεις κάνει τη γέννηση ενός παιδιού σύμβολο προϋπάρχουσας ασφάλειας. Για το επαγγελματικό ζήτημα δεν ξέρω τι να σου πω, αλλά αν αισθάνεσαι ότι έχεις εσωτερικά θέματα που σε δυσκολεύουν να νιώσεις ισορροπία, στρέψου το γρηγορότερο σε αυτά και όχι στους ξένους που ποιος ξέρει υπό ποιες συνθήκες κάνουν οτιδήποτε, ακόμα και οι διάσημες. Το κάνεις για να αποφύγεις τις σκέψεις σου.


__________________
6.

Αμπα μου.... ειμαι με ενα καταπληκτικο παιδί! Δεν πιστευα ποτε οτι θα εβρισκα τον ανθρωπο μου σε εναν 5 χρονια μικροτερο. Αυτος τελειωσε τη σχολη κ σε λιγο παει φανταρος και στο λεω για να δεις τη μεταβατικη του φαση. Εγω εργαζομαι αλλα οχι καπου μονιμα. Φοβαμαι οτι θα τον χασω ... ηταν η πρωτη σεξουαλικη εμπειρια και για τους δυο μας και ειμαστε μαζι 3 χρονια... ανησυχω ότι θα ζητησει και αλλες εμπειριες ή οτι αν μεινουμε μαζι θα του μεινει απωθημένο. Για μενα δεν το σκεφτομαι γιατι δε με νοιαζει να αποκτησω εμπειριες ομως η κοινωνια εχει κανει ετσι τους αντρες και δεν ξερω τι σκεφτεται... εχουμε συζητησει καποια πραγματα αλλα κανεις δεν μπορει να ξερει τι θα θελησει στο μελλον, ουτε κ θελω να τον φοβισω λεγοντας οτι τον θελω για πάντα! Κανω ονειρα μαζι του αλλα προσπαθω να παραμεινω προσγειωμενη... ειναι οσα ονειρευτηκα ποτε μου!
-η ρομαντικιά


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολύ σωστά σκέφτηκες η κοινωνία έχει κάνει τους άντρες να σκέφτονται έτσι, αλλά τι κρίμα ότι δεν καταφέρνεις να βγάλεις το συμπέρασμα ότι άρα η κοινωνία έχει κάνει κι εσένα να σκέφτεσαι έτσι όπως σκέφτεσαι. Δεν είναι ρομαντικό να είσαι σίγουρη πέρα από κάθε αμφιβολία ότι για όλη σου τη ζωή δεν θα θελήσεις άλλες εμπειρίες. Έτσι νομίσανε πολλές και μετά μπλέξανε πολύ άσχημα σε λάθος γάμους και το κατάλαβαν μετά από πολλά χρόνια. Δεν λέω ότι θα σου συμβεί οπωσδήποτε: λέω ότι έχεις μάθει να σκέφτεσαι έτσι, οπότε η σιγουριά σου μπορεί να προκύπτει από εκεί, και όχι από την βαθιά και στέρεη αυτογνωσία που προϋποθέτει τόση σιγουριά.


Αν το καταπληκτικό παιδί θελήσει να ζήσει νέες εμπειρίες, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Είναι καλύτερο από το να καθίσει μαζί σου λόγω κοινωνικής πίεσης για να του βγει από τη μύτη αργότερα, όπως συνέβαινε παλιότερα και για τα δύο φύλα. Τον εαυτό σου πρέπει να φοβάσαι με τις δηλώσεις «για πάντα». Δεν καταλαβαίνεις πόσο υπεροπτική είναι αυτή η φράση και είναι επικίνδυνο. Δεν θα σου πω να χαλαρώσεις γιατί κανείς ποτέ δεν χαλάρωσε επειδή του είπαν να χαλαρώσει. Θα σου πω όμως να προσέξεις πάρα πολύ, γιατί αν κολλήσεις τόσο πολύ στο να μην σε αφήσει ο άλλος, θα κολλήσεις και στο πόσο καταπληκτικός είναι – για να δικαιολογήσεις γιατί έχεις κολλήσει να μην σε αφήσει – και θα ξεχάσεις να αναρωτηθείς αν περνάς καλά. Και πριν από όλα αυτά, πραγματικά ελπίζω να μην κόλλησες έτσι επειδή είναι ο πρώτος σου.

_________________
7.

 

Ηθελα να σε ρωτησω, εαν πιστευεις πως συγχωρειτε η διδικτυακη απιστια. Επιασα το φιλο μου με τον οποιο εχουμε μακροχρονια σχεση να φλερταρει με αλλες 2 κοπελες στο φεισμπουκ. Μιλησαμε του εξηγησα πως ενιωσα, οτι με πληγωσε , μου ζητησε συγγνωμη φανηκε οντως να καταλαβε το λαθος του και εχει αλλαξει προς το κσλυτερο εκτοτε. Ομως αμπα μου καποιες φορες ερχονται ολα αυτα στο μυαλο μου και αναρωτιεμαι αν πηρα τη σωστη σποφαση κυριως ομως αν θα το ξανακανει. Κι εδω εχω ακομα μια ερωτηση. Αλλαζει τελικα ο ανθρωπος για καποιον που αγαπαει?
-γεια σου αμπα μου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα σου απαντήσω στην τελική ερώτηση, γιατί αυτή τελικά έχει σημασία, και πολύ καλά κατάλαβες ότι τα υπόλοιπα που περιγράφεις εκεί καταλήγουν. Η απάντηση είναι 'όχι'. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος για κάποιον που αγαπάει -ή που μισεί. Δεν αλλάζει για κάποιον άλλον. Ακόμα και αν αλλάξει για λίγο, θα επανέλθει σύντομα στα γνωστά του, και μάλιστα με περισσότερη φόρα. Ο άνθρωπος αποφασίζει να αλλάξει όταν καταλάβει ότι κάτι που κάνει του δημιουργεί προβλήματα με άλλους, (με πολλούς άλλους, με όλους τους άλλους, και συνέχεια), και όχι με έναν. Αν μια συμπεριφορά του δημιουργήσει ένα πρόβλημα με τον έναν, θα βρει άλλον που θα τον ανεχτεί, και είναι πιθανό θα βρει. Θα αντικαταστήσει αυτόν τον έναν, και θα μείνει όπως είναι, διότι απλούστατα αυτό είναι πολύ πιο εύκολο. Οπότε τελικά ο άνθρωπος αλλάζει μόνο για τον εαυτό του: για να κάνει την ζωή του ευκολότερη σε μόνιμη βάση.


63

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
Αγαπητο 3 υπάρχει η Δημοκρατία και η Λαοκρατία, η μεν εχει κανονες οπως λεει η Αμπα και η δε εχει απολυτη πλειοψηφία. Λες όμως πως οι πλειοψηφίες αποφασίζουν...σε ποια θεματα; ποσα κοινωνικα/νομικα και πολιτιστικα θεματα αποφασίζει π.χ. η μειοψηφία του 1% που κατεχει τον πλουτο; Η εξουσία ασκήται ΠΑΝΤΑ απο μειοψηφίες (οικονομικες που όμως επιρρεαζουν όλες τις πτυχες). Αρα προς τι η Δημοκρατία; οπως είπε η Αμπα δεν εχουμε βρει κατι καλυτερο για να ελεγχονται οπως-οπως οι μειοψηφίες. Αντιλαμβάνομαι ότι όταν λες μειοψηφίες εννοεις τις βιολογικες αλλα στην Πολιτικη (εδω οι κουμουνιστες εχουν δικιο) σημασία εχουν οι ταξικες πλειοψηφίες/μειοψηφίες και οι πολιτιστικες διαφορες, όχι οι βιολογικες.Π.χ. Η μειοψηφία των Λοατ επεισαν την πλειοψηφία ότι πρεπει να μπορουν να είναι ισοι...πως; μεσω media, πολιτικης και Τεχνης, η μειοψηφία το καταφερε αυτο. Η μειοψηφία των φεμινιστριων καταφερε να πεισει την πλειοψηφία ότι οι γυναίκες είναι ισες...πως; μεσω media, πολιτικης και Τεχνης. Στην Πολιτικη οι μειοψηφίες (όταν είναι οργανωμενες) είναι πιο ισχυρες απο τις πλειοψηφίες (π.χ η θεωρία των μαζων).
Ακριβώς αυτό ήθελα να γράψω κι εγώ. Τρελαίνομαι όταν βλέπω σε σύγχρονες δυτικές κοινωνίες να βάζουν ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε δημοψήφισμα, όπως έχει γίνει σε κάποιες χώρες με τον γάμο/σύμφωνο ομοφυλοφίλων. Η κοινωνική ισότητα δεν πρέπει να εξαρτάται από την αποψαρα ή την θρησκεία της του καθενός.
Ακριβώς, και κατ'εμέ το νόημα της δημοκρατίας δεν είναι η πλήρης κυριαρχία της πλειοψηφίας, αλλά ο συνδυασμός με ασφαλιστικές δικλείδες (Σύνταγμα) που εξασφαλίζουν την ασφάλεια και τον σεβασμό προς τις εκάστοτε μειοψηφίες.
Η δημοκρατία εκτός των άλλων προστατεύει και τα ατομικά δικαιώματά του καθενός. Δεν γίνεται αλλιώς, αυτά έτσι κι αλλιώς όταν εξασφαλίζονται, το κοινό καλό επιτυγχάνουν κι ας έχουν άγνοια τόσοι και τόσοι.
Σε φιλοσοφικο ζητημα εχετε δικιο, απλα η πραγματικότητα εχει δείξει ότι οι ηθικες αλλαγες πρεπει να ερχονται μεσω πλειοψηφίας γιατί δεν θα αντεξουν στον χρονο. Π.χ. γαμος ομοφυλοφίλων, εαν η πλειοψηφία δεν πειστει και αρα ψηφίσει δεν θα κρατήσει σε δυσκολες περιόδους μελλοντικους. Συνεπως πρωτα πρεπει να πειστουν και μετα να επιλεξουν, δηλαδη η οδος που εχει λαβει η Δυση αναφορικα είναι η πιο αποτελεσματικη...οι ανθρωποι τσιναμε στην επιβολη και υπερασπιζόμαστε (ακομα και μεχρι βλακειας, πλειστα τα παραδειγματα) τις επιλογες μας.Σε όλα τα ανθρωπινα δικαιώματα πρωτα πειστηκε η πλειοψηφία (απο μια αρχικη μειοψηφία) και μετα εγιναν νομοι.Εαν αγνοηθει η παραπανω λογικη τότε τιποτα δεν θα στεριωσει. Παρτε παραδειγμα την Μ.Α. η πλειοψηφία δεν είχε συνναινεσει στον εκ δυτισμο της, ποσο ευκολα και συντομα στην πρωτη δυσκολία, οπισθοχωρησαν όλα.Για κοινωνικες αλλαγες χρειαζεσε την συναινεση της πλειοψηφίας, δεν είναι δικαιο αλλα είναι η πραγματικότητα και το όνομα αυτης; Πολιτικη.
Αν δεν μιλάμε όμως για κάτι ακραία ξένο προς τις μάζες, μπορεί να μπει ενίοτε και το κάρο μπροστά από τα βόδια. Και η πλειοψφία πρέπει πού και που να εκπαιδεύεται, και να μαθίνε να συνηθίζει κάποια πράγαμτα. Γιατί όσο παραμένουν σπάνια και περιθωριοποιημένα, τόσο θα αναβάλλει και η πλειοψηφία να τα αποδεχτεί.
Ιρις μα εκει ακριβως είναι η δυναμη των μειοψηφίων, αλλες δημαγωγουν αλλες εκπαιδευουν, όλες οι ιδεες ερχονται απο αρχικες μειοψηφίες και περνανε στις πλειοψηφίες. Το περιθωριο υπάρχει όταν δεν πειθονται οι πλειοψηφιες απο τους μεν αλλα απο τους δε, αυτη είναι αλλωστε και η μαχη του λαικισμου vs ορθου λογου, δυο μειοψηφίες μαχονται για τον προσετερισμο της μαζας(πλειοψηφίας), ξερω ότι η περιγραφη "μαζα" τσινάει αλλα....είμαστε η μαζα και ως τετοια εχουμε το σπουδαιοτερο χρεος ολων...να επιλεγουμε, δεν εισαγουμε νεες ιδεες, επιλεγουμε και για να γίνω κυνικος, περιθωριο παντα θα υπάρχει απλα εμεις μπορουμε να επιλεξουμε ποιοι θα είναι, π.χ. γιατί οι Λοατ και όχι οι φοβικοι; γιατί ο χ πολιτικος χωρος και όχι οι νεοναζι; καποιοι θα είναι mainstream και καποιοι περιθωριο, η μαζα επιλεγει και μετα απο χιλιάδες χρονια είμαστε στην αλλαγη των επιλογων (οχι μονο στα ανθρωπινα δικαιωματα) και τα λαθη είναι απειρα (αλλα λογικα και αναμενομενα).
#1 Αγαπητή φίλη πήγες στο νησί μόνη σου, δεν σε πίεσε κανείς, έμεινες εκεί επειδή το ήθελες τρία χρόνια και τώρα ζητάς από τον φίλο σου που ξέρει ξεκάθαρα που θέλει να μείνει να τα εγκαταλείψει όλα για σένα. Νομίζω οτι είναι άδικο γι αυτόν. Ναι σε αγαπά όμως αυτός δεν θέλει να "ψαχτεί", εσύ δεν θες να φύγεις για κάτι συγκεκριμένο (θες να σπουδάσεις πχ ή βρήκες μια καλή δουλειά ή ή...), βαρέθηκες στο νησί και θες να γυρίσεις. Δεκτό. Ομως το να ζητάς από κάποιον να αφήσει τη ζωή που ήξερε μέχρι τώρα και με την οποία είναι ευχαριστημένος για να σε ακολουθήσει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα είναι άδικο. Επειδή το έκανες εσύ μην ζητάς κι από τον άλλον να το κάνει. Αυτού του είδους "θυσία" την κάνεις γιατί θες οχι για να ζητήσεις μετά αντάλλαγμα. Δεν ξέρω αν η ερώτησή σου είναι αν έχεις δίκιο ή αν θα πρέπει να γυρίσεις. Το αν θα γυρίσεις είναι δική σου απόφαση, ζύγισε τα υπέρ και τα κατά και αποφάσισε
#1Τέρμα εγωισμός μιλάμε. Έχεις βάλει στο ζύγι τι έκανες εσύ, τι έκανε αυτός και προσπαθείς να μη σε ρίξει, λες και δεν μιλάμε για έρωτα αλλά για εμπορική συναλλαγή. Εν τω μεταξύ με μεγάλη ευκολία ξεχνάς ότι σε έβαλε στο σπίτι του σχεδόν από την πρώτη στιγμή και πήρε ένα μεγάλο ρίσκο για σένα και μάλιστα σε μια τόσο κλειστή κοινωνία. Κι αφού έχει κατασταλάξει (είναι μεγαλύτερος και μένει ήδη 3 χρόνια εκεί) εσύ θέλεις να τον πάρεις από τα ωραία του και να τον πετάξεις στην πόλη, την οποία έχει ήδη απορρίψει. Και ποιο είναι αυτό το μυστηριώδες επάγγελμα που δεν μπορείς να το ακολουθήσεις στο νησί; Ας πούμε αν είσαι κάτι σε μηχανικός, λογίστρια κτλ μπορείς να μαζέψεις λεφτά και να ανοίξεις δικό σου γραφείο σε 5 χρόνια π.χ., αν είσαι οτιδήποτε σε δασκάλα δουλεύεις παντού, δεν μπορώ να φανταστώ πού κολλάς, πέρα από το ότι θα είναι σαφώς πιο δύσκολο (όπως και στην πόλη πλέον με την τεράστια ανεργία). Θεωρώ πως το παλικάρι σου έχει φερθεί πάρα πολύ όμορφα, γι'αυτό κατά τη γνώμη μου αξίζει να μείνεις μαζί του χωρίς στεγανά για το ποιος έχει δώσει τα περισσότερα και ποιος έχει κάνει τις περισσότερες θυσίες. Ίσως έχουμε υπερεκτιμήσει λίγο το να δέχεται ο άλλος να δυστυχήσει για χάρη μας ώστε να μας αποδείξει πόσο μας αγαπάει - με 'αυτοθυσία' πάνω απ'όλα. Τι λέει αυτό για σένα αγαπητή φίλη, ότι θέλεις να ξεβολευτεί όσο ξεβολεύτηκες κι εσύ για να νιώσεις ότι σε αγαπάει αρκετά;
#3# Αν αφήναμε την πλειοψηφία να αποφασίζει αυτή για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, θα εφαρμοζόταν ο κανόνας "τρεις λύκοι κι ένα αρνί ψηφίζουν τί θα φάνε για βράδυ", οπότε να ευχαριστούμε την καλή μας τύχη που δεν έχουμε άμεση δημοκρατία! Ευτυχώς, στις σύγχρονες δημοκρατίες, πλειοψηφία και μειοψηφία δεσμεύονται το ίδιο από δικαιϊκούς κανόνες καθολικής ισχύος και έτσι η πλειοψηφία δεν έχει και τόση δύναμη από μόνη της...
Αν ισχύει το "να ευχαριστούμε την καλή μας τύχη που δεν έχουμε άμεση δημοκρατία", μπορεί κάποιος παρακαλώ με περισσότερες γνώσεις από εμένα γιατί η Ελβετία λειτουργεί με την άμεση δημοκρατία ρολόι και ευημερεί; Είναι τελικά τόσο σοφοί οι πολίτες της και μεις απαίδευτα, ανώριμα παιδιά με ανατολίτικο flair και αίμα που βράζει, που καλύτερα που δεν έχουμε άμεση δημοκρατία, αλλιώς θα τα κάναμε όλα (ακόμα πιο) μπουρλότο;
Συγκρίνεις ένα κράτος που έχει 600 χρόνια ειρήνη με ένα που έχει συνεχή ειρήνη εδώ και μόλις 70 χρόνια; Και δη που διοικείται από πολιτικούς που όχι μόνο δεν γνωρίζουν να ξεχωρίσουν δυό γαϊδουριών άχυρο αλλά λοβοτομούν τον λαό με τον λαϊκισμό και την ρουσφετολογία προς εξαγοράν ψήφου εδώ και δεκαετίες ώστε να ανακυκλώνονται αενάως στους θώκους τους σαν τις Μουσικές Καρέκλες;Ο Έλληνας είναι πλέον όχι μόνον ραγιάς (που ήταν ανέκαθεν) αλλά και ηλίθιος αφού τον κοροϊδεύουν μες τα μούτρα του και νομίζει ότι η δική του η φαμελιά θα την σκαπουλάρει ("γιατί έτσι"). Τέτοιοι λαοί δεν μπορούν να έχουν άμεση δημοκρατία. Είδαμε τι έγινε με το περίφημο δημοψήφισμα άλλωστε: 63% των συμπολιτών μας πίστεψαν στα σοβαρά ότι θα γίνουν σύγχρονοι Κολωκοτρώνηδες (ή ακόμα χειρότερα κάποιοι εξ αυτών ήταν τόσο πωρωμένοι που έκαναν κάποιους άλλους να το πιστέψουν...)Εδώ λαός ψημένος από πολιτικούς αναβρασμούς και σαφώς ωριμότερος πολιτικά και πολιτειακά (και πολύ πιο πειθαρχημένος) ψήφισε Brexit. Τι να λέμε τώρα...
Καραβάν' ευχαριστώ για την απάντηση. Δεν σύγκρινα τίποτα. Παραδέχτηκα ότι μου λείπουν οι απαραίτητες βαθιές (εντάξει, 5 πράματα τα ξέρω, δεν είμαι σκράπας εντελώς) γεωπολιτικές γνώσεις και ρώτησα αν μπορεί κάποιος να μας διαφωτίσει περισσότερο. Με αυτό που μου λες, παραδέχεσαι και συ με λίγα λόγια και συ αυτό που αναρωτήθηκα στην τελευταία μου πρόταση. Ότι δηλαδή είμαστε ανώριμος, ηλίθιος λαός με αντίστοιχους πολιτικούς ενώ οι Ελβετοί ας πούμε (παράδειγμα πάντα έτσι;) είναι πιο συνειδητοποιημένοι και σοφοί. Και για όλα αυτά φταίει τόσο απλά η νεαρή μας περίοδος ειρήνης; Και γιατί αυτό να μην αποτελεί κίνητρο για να είμαστε εμείς πιο σοφοί αφού πρόσφατα έχει καεί η γούνα μας και δεν προλάβαμε να ξεχάσουμε ακόμα πως είναι τα σκάτα; Το λέω γιατί, παρακαλώ δεν θέλω να πέσουμε πάλι σε εξηγήσεις του τύπου "η καημένη Ελλάδα που την εχθρεύονται και την πολεμούσαν από πάντα όλοι και δεν την αφήνουν σε ησυχία να εξελιχθεί, ενώ οι άλλοι δεν είχαν πολέμους και μπλα, μπλα, μπλα". Μου φαίνεται πολύ απλό και μοιρολατρικπο για εξήγηση και έχω πραγματικά βαρεθέι να το ακούω σαν ερμηνεία και η κουβέντα να σταματάει μετά εκεί, αφού πρώτα έχουμε χαϊδέψει όλοι απαλά και με στοργή τα τυρανισμένα μας κεφαλάκια. Η ερώτηση απευθύνεται σε όλους για να γίνει διάλογος και όχι μόνο στην Καραβάν'. Είναι πολύ εύκολο να διαπιστώνουμε και γω και όλοι μας ότι έιμαστε ηλίθιος λαός (που φαίνεται άλλωστε χωρίς προσπάθεια τις τελευταίες δεκαετίες) με αδυναμία να σκεφτούμε μακροπρόσθεσμα και συλλογικά αλλά πραγματικά για μία φορά, θα ήθελα να καταλάβω πως στο καλό καταλήξαμε και γίναμε ηλίθιοι και γιατί είναι οι άλλοι εξυπνότεροι δηλαδή και διοικούν χώρες διαμάντια. Όχι τίποτε άλλο, αλλά με δηλώσεις του τύπου "τέτοιοι λαοί δεν μπορούν να έχουν άμεση δημοκρατία" δίνουμε πάτημα και δίκιο και σε κάτι μιάσματα που επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι "μια χούντα μας χρειάζεται για να στρώσουμε γιατί δεν είμαστε για δημοκρατία" και άλλα τέτοια κλασσικά ανατριχιαστικά για βασιλείες, ολιγαρχίες και δικτατορίες. Τι στο διάλο πήγε στραβά και γίναμε έτσι; Θα σκάσω.
Δεν έχω πρόθεση να αποδώσω ούτε ψόγο στις γνώσεις σου (που δεν διακρίνω να είναι ελλιπείς άλλωστε) ούτε πάτημα σε φασιστοειδή να νοσταλγήσουν περί ανελεύθερων καθεστώτων και λοιπά (φτου ξόρκια). Τι ρωτάς; Το απαντάς μόνη σου. Δεν μας εχθρεύεται κανείς. Είμαστε ηλίθιος λαός επειδή ακριβώς έχει καεί η γούνα μας! Ο καμένος φυσάει και το γιαούρτι. Και προσπαθεί να πιαστεί από οποιονδήποτε του υπόσχεται σωτηρία και "πούπουλα". Το σύνδρομο ακριβώς του ραγιά*. Λειτουργείυπό καθεστώς φόβου (που αποτελεί την πρωταρχική μέθοδο χειραγώγησης των μαζών) και παρτακισμού (να σώσει τον δικό του κώλο πρωτίστως ως επιβίωση και πολύ πολύ κατόπιν σκέπτεται -αν τους σκεφτεί καν- και τους κώλους των άλλων!). Γίνεται επομένως κουτοπόνηρος. Τα είπε πολύ καλά ο Νίτσε όλα αυτά. Τα είπε κι ο Καραγκιόζης που θυμόμαστε από τα μικράτα μας. Μικρή ένδειξη αυτού του απλού γεγονότος αποτελεί πώς όλοι οι μεγάλοι ιδεολόγοι επαναστάτες/αναρχικοί κλπ ιστορικώς είχαν εξασφαλισμένο το υπόβαθρο μιας "αριστοκρατικής" καταγωγής που τους επέτρεπε ακριβώς αλτρουϊσμό σκέψης. Πρέπει να έχει τεράστιο μεγαλείο ψυχής κάποιος που παλεύει για τον επιούσιο ώστε να σκεφτεί σε θεωρητικό επίπεδο (που δεν προλαβαίνει κιόλας) τον Άλλον και να εφεύρει τρόπους να τον ανακουφίσει σε μεθοδευμένη κλίμακα κι όχι ευκαιριακά.Ο ξεκούραστος και καλοθρεμμένος δεν έχει λόγους να φοβάται και μπορεί ήρεμα και απρόσκωπτα να πάρει τις λογικές αποφάσεις που απαιτούνται ανά περίπτωση. Ο πελαγωμένος παίρνει αποφάσεις πανικού και συνήθως γι'αυτόν ακριβώς το λόγο τα σκατώνει. Αν είχε το περιθώριο να μην πρέπει να αποφασίσει υπό τέτοιες συνθήκες ίσως ξεδίπλωνε άλλο δυναμικό. (Αλλά φυσικά όσοι επωφελούνται δεν πρόκειται να τον αφήσουν). Για τον λόγο αυτό οι πληθυσμοί όταν φοβούνται ψηφίζουν δεξιόστροφα και για τον λόγο αυτό επιβάλλεται φόβος μεθοδευμένα ενίοτε με ποικίλλους τρόπους. *είδατε αγαπητοί μου που η ψυχολογία του bdsm που λέγαμε τις προάλλες βρίσκει εφαρμογές σε πλείστα πεδία αυτής της ρημάδας της ύπαρξης;
Η Ελβετία ήταν η τελευταία χώρα στην Ευρώπη που απέκτησαν δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες , γιατί στην άμεση δημοκρατία τους οι άντρες ψηφιζαν κατά αυτού. Σε ένα καντόνι της οι γυναίκες το απέκτησαν μόλις το 1980. Νομίζω ότι πέρα των όσων λειτουργούν ρολόι αποτελεί παράδειγμα για τη σχέση άμεσης δημοκρατίας και δικαιωμάτων μειοψηφιων
Η απάντηση στο ερώτημά σου έιναι, όπως ακόυγεται και τελευταία στην ελληνική επικαιρότητα οι θεσμοί. Οι θεσμοί έιναι οι ασφαλιστικές δικλείδες του συστήματος που εξασφαλίζουν την ατομική και οικονομική ελευθερία σε μία κοινωνία. Δεν έιναι τυχάιο οτι οι πιο «επιτυχημένες» η πλόυσιες κοινωνίες που ζηλέυουμε τόσο πολύ εμέις οι Έλληνες έιναι και αυτές που έιναι πιο ψήλά στους δείκτες οικονομικής ελευθερίας (ΗΠΑ, Ελβετία, Σιγκαπούρη κτλ κτλ) χωρίς ωστόσο να λείπουν και τα αρνητικά κομμάτια τους ( μεγάλες ανισότητες στον πληθυσμό- αν και δεν έιμαι σίγουρος αν στην Ελλάδα έχουμε μικρότερη πραγματική ανισότητα). Η οικονομική ελευθερία έιναι ένα ας πούμε δεύτερο σκαλοπάτι στην πυραμίδα μετά τις προσωπικές ελευθερίες σε μία κοινωνία, δύσκολα π.χ. θα δείς χώρες που στο εσωτερικό τους υπάρχει περιορισμός των προσωπικών ελευθεριών να έιναι ψηλά στους δείκτες οικονομικής ελευθερίας. Σε αυτές τις κοινωνίες λοιπόν υπάρχουν οι θεσμοί που εξασφαλίζουν στο άτομο να δημιουργήσει χωρίς πολλούς περιορισμόυς και απο αυτό να επωφεληθεί και η κοινωνία σε σύνολο, κοινώς έχεις μια καλή ιδέα που θα σε κάνει πλούσιο (πχ ένα φάρμακο κατά της φαλακρας)? Σε στηρίζουμε να την εφαρμόσεις παρέχοντάς σου το πλάισιο (φορολογικό, οικονομικό, νομικό), να γίνεις ζαμπλουτός και να ωφεληθούν και άλλοι απο εσένα (φόροι, θέσεις εργασίας, αυτοπεπόιθηση στους καραφλούς). Αυτόι οι θεσμόι όμως δεν δημιουργήθηκαν απο την κοινή λογική που διέπει το εγχείρημα (αλλίως κάθε χώρα θα έκανε τα ίδιο και θα μακροημέρευε) αλλα δημιουργούνται βάσει του κοινωνικού συμβολάιου της κάθε χώρας αλλα και μετά απο πάρα πολλές ζημώσεις σε επίπεδο εθνικών βιωμάτων και μαχης εξουσιών σε βάθος χρόνου γιαυτο και η συνέχεια ενός κράτους χωρίς μεγάλες διακοπές είναι ένας σημαντικός παράγοντας (αν και όχι απαράιτητος, βλέπε κράτη που πέτυχαν χωρίς αιώνες στην πλάτη τους π.χ Σιγκαπούρη).Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έιναι αυτό της Βενετίας η οποία αναπτύχθηκε ραγδαία σαν εμπορικό κέντρο λόγω ένος θεσμόύ που επέτρεπε σε νέους χωρίς κεφάλαιο να φτιάξουν εταιρέις με πλούσιους χρηματοδότες και να ξεκινήσουν να εμπορέυονται βάζοντας τον εαυτό τους ως πάγιο, δηλαδή να ταξιδέυουν στα βάθη της ανατολής και να κάνουν εμπόριο. Αυτή η πρακτική δημιούργησε πολλούς έυπορους οι οποίο απέκτησαν δύναμη αλλα και δημιούργησαν μια οκονομική και πολιτική δύναμη την εποχή εκείνη καθώς όλη η κονωνία ωφελήθηκε απο τον πλόυτο τους. Όταν η ελίτ όμως είδε οτι απειλείται απο τους ολοένα και περρισότερους πλούσιους που ουσιαστικά έφτιαξαν μια ΄νέα κοινωνική τάξη επεδίωξε να περιορίσει το θεσμό αυτό (οποισδήποτε συνειρμός με τη σύγχρονη Ελλάδα και κλειστά επαγγέλματα κτλ κτλ έιναι τυχαίος και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, η μήπως όχι??) Οι συνέπειες ήταν καταστροφικές αφού χωρίς την παραγωγή νέου πλούτου η Bενετία παρήκμασε και ουσιαστικά η πολιτκοοικονομική ελιτ υπέγραψε τον θάνατό της. (Αυτά και άλλα πολλά παραδείγματα και αναλύσεις στο υπέροχο βιβλίο: Why nations fail)Εν κατακλειδι, η απάντηση ίσως να βρίσκεται στο οτι η Ελλάδα λόγω μεγάλης ασυνέχειας σαν κράτος και την κατάργηση των θεσμών λόγω της τουρκοκρατίας και της επιβολής διαφορετικών θεσμών απο τους δυτικούς δεν έχει φτάσει στην ωριμότητα σαν κοινωνία να δημιουργήσει θεσμούς προς την σωστή κατεύθυνση. Επίσης η επιρροή της εκκλησίας και η ροπή προς τον συντηρητισμό κάνει την ελλάδα δέσμια της εσωστρέφειας της και τρέχει σε έναν αέναο κύκλο. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες και δεν εξηγούταν όλα με την τουρκοκρατία, την εκκλησία, η οτι χάσαμε των ευρωπαικό διαφωτισμό αλλα πιστέψε με έιναι παραδείγματα που αντικατοπρίζουν τις παθογένειες μιας κοινωνίας και μια σωστή ανάλυση θα χρειαζόταν πραγματικά πολλούς τόμους. Δοκίμασε να ρίξεις και μια ματιά στο βιβλίο του Αρίστου Δοξιάδη “το αόρατο ρήγμα” που παρουσιάζει τις παθογένειες της Ελληνικής οικονομίας, εξηγέι πολλά που μας διαφεύγουν.
...πως στο καλό καταλήξαμε και γίναμε ηλίθιοι και γιατί είναι οι άλλοι εξυπνότεροι δηλαδή και διοικούν χώρες διαμάντια Πηγή: www.lifo.grΔεν είμαστε καθόλου ηλίθιοι σε δείκτη νοημοσύνης αλλά μας περισσεύει σε τεράστιες ποσότητες κάτι που στους άλλους εκλείπει, το γνωστό: Θέλω να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα. Ο φθόνος. Αυτό. Πιστεύω πως στο έθνος μας αυτό τα συνοψίζει όλα. Από εκεί ξεκινάμε και εκεί πάντα καταλήγουμε και βέβαια οι συνέπειες μας πέφτουν στο κεφάλι σε πολλαπλά επίπεδα γιατί το τέρας έχει πολλά κεφάλια.
Θα έλεγα πως είμαστε αρκετά απαιδευτοι, και ότι ο κόσμος διαχρονικα προτιμά να επιλέγει τους πολιτικους που του χαιδευουν τα αυτιά, τα ζούμε κατά κόρον τα τελευταία χρόνια. Υπήρξαν ακόμα και είκοσι χρόνια πριν πολλοί πολιτικοί και μη πολιτικοί που προειδοποιουσαν για τη σημερινή κατάληξη της Ελλάδας, αλλά αποφασίσαμε να κλείσουμε τα αυτιά σε αυτό και να τους λοιδωρησουμε κιόλας ώστε να μην ξεβολευτουμε ούτε στο ελάχιστο. Επιπλέον μονίμως κάποιοι άλλοι φταίνε για τα παθηματα μας
Συμφωνώ 100%. Όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται που δεν έχουμε άμεση δημοκρατία "όπως στην αρχαία Αθήνα" αναρωτιέμαι (πέρα από χιλιάδες πρακτικά ζητήματα που θέλουν 3 σελίδες να αναλυθούν) αν θεωρούν ότι η κατάσταση στην κλασική Αθήνα είναι στ'αλήθεια το όνειρό τους για τη σύγχρονη κοινωνία. Ας μην πούμε για γυναίκες και σκλάβους, γιατί πέφτουμε στην παγίδα του αναχρονισμού, ας πούμε για πολέμους, εκτελέσεις και εξορίες.Για τον ίδιο λόγο, και σε δημοψηφίσματα πρέπει να καταφεύγουμε με τη μεγαλύτερη φειδώ.
Βάλε και τους μέτοικους που δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα και ότι το παιδί το θεωρούσαν κατώτερο κι απ' την γυναίκα αν με βοηθάει η μνήμη μου. Τέλος, από την στιγμή που στο σπίτι και στο σχολείο όπου θα μπορούσαμε σαν κοινωνίες να έχουμε άμεση δημοκρατία (π.χ. στο δημοτικό πρέπει να βρούμε τρόπο πώς να βάψουμε το σχολείο) και ενεργούς πολίτες, όταν δεν έχουμε προβληματισμούς, όταν δεν ακούγεται επαρκώς η φωνή μας, όταν δεν ξέρουμε τι συνέπειες έχει στο κοινωνικό σύνολο μια άσχημη συμπεριφορά ενώ παράλληλα δεν γίνεται καμιά προσπάθεια ανάπτυξης της ενσυναίσθησης και αποδοχής του δικαιώματος στο διαφορετικό , πώς ακριβώς θα καταλήξουμε να έχουμε ώριμους και υπεύθυνους πολίτες; Σοβαρή επένδυση κι ενασχόληση σε θέματα πολιτικής/κοινωνικής παιδείας δεν δίνεται.
Πάντως προς υπεράσπιση της αρχαίας Αθήνας (έστω των λίγων ετών της χρυσής εποχής) το κλειστό κλαμπ που όντως έπαιρνε τις καίριες αποφάσεις είχε στα ένδω του ένα αξιοζήλευτο μηχανισμό που παράλληλα διασφάλιζε την προστασία της αμεσότητας και την εύρυθμη λειτουργία της διαδικασίας. Τπενθυμίζω το Ψήφισμα επί άρχοντα Δημόφαντου. https://www.scribd.com/document/362225469/%CE%A8%CE%97%CE%A6%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%91-%CE%94%CE%97%CE%9C%CE%9F%CE%A6%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%93%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%97%CE%9D-%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%94%CE%97%CE%9C%CE%9F%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%91%CE%A3
Ιρις πες ότι στην αμεση δημοκρατία της Αρχαίας Αθηνας συμπεριλαμβάνουμε και γυναίκες κτλ. problem solved, ποιο όμως δεν solved; ο πληθυσμος των τοτε κρατων-πολεων σε σχεση με την Ελλάδα, η αυξηση της πολυπλοκοτητας των γνωσεων, τι αποτελεσμα θα βγάλει η αμεση δημοκρατία για τα PSI; απο που να περάσουν οι γραμμες του τραίνου; τι κονδυλια να δωθουν και που; Η ανθρωπινη πλεον πολυπλοκοτητα σε επιπεδο γνωσεων που χρειάζζεται για να λαβεις αποφάσεις ΔΕΝ συγκρίνονται ουτε με τις "ψευτολειτουργικες" κολεκτιβες (σιγα τις πολυπλοκες αποφάσεις που πρεπει να παρουν) ουτε με αυτες της Κλασσικης περιόδου.Η αμεσοδημοκρατία είναι ενα δημαγωγικο λαικιστικο επιχειρημα που χρησιμοποιουν μη-δημοκρατικοι ανθρωποι ως εκκληση στην "ηθικη". Δεν είναι λειτουργικο πλεον,οι πληθυσμοι είναι τεραστιοι, η γνωση ακομα μεγαλυτερη και η παραγωγη πολυπλοκη. Π.χ. είδαμε την "αμεσοδημοκρατία" στις ειδησεις....εαν ερωτηθουμε τι ποσα πρεπει να δωθουν στους αγρότες ποσοι απο εμας ξερουν πως, που, ποτε, γιατί τι θα πρεπει να δωθει; Για αποδοση δικαιοσύνης; Απο όπου και να το πιασεις η αμεση δημοκρατία είναι βλαπτικη.
Ποκοπίκε πολύ καλή ανάλυση (ως συνήθως). Ειδικά το επιχειρείν καταδιώκεται συστηματικά στην Ελλάδα (για ποικίλους λόγους ιδεοληπτικούς και γραφειοκρατικούς αλλά και ληστροφονικούς φορολογικώς) με συνέπεια να θέλουν όλοι να διοριστούν στο δημόσιο. Εμ έτσι όμως δεν υπάρχει κινητικότητα οικονομικοκοινωνική και βαλτώνει η κοινωνία με τα γνωστά προβλήματα ακριβώς επειδή δεν είμαστε αυτόνομη κολλεκτίβα. Kι επειδή μου είναι αδύνατον να αντισταθώ...https://www.youtube.com/watch?v=-8bqQ-C1PSE(αγνοείστε το σεξιστικό του πράγματος στα πρώτα 30 δεύτερα)
Ποκοπίκο προσυπογράφω το σχόλιό σου στο 100% - σε όσα ακριβώς λες, και σε άλλα 200, αναφερόμουν όταν εγραφα "πέρα από χιλιάδες πρακτικά ζητήματα που θέλουν 3 σελίδες να αναλυθούν". Όταν οι αποφάσεις απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις, ποιος είναι βέβαιο ότι τις έχει; Ή ότι θα αναζητήσει σωστή ενημέρωση; Για να μη μιλήσουμε για ζητήματα χρόνου κλπ.Απλώς αυτό που είπα ήταν για να δείξω ότι η άμεση δημοκρατία δεν είναι απλώς κάτι δύσκολο, αλλά ούτε καν κάτι επιθυμητό.Για την Ελβετία που αναφέρθηκε, το είπε σωστά και η Seira παραπάνω: Καμιά Ελβετίδα δεν ψήφιζε πριν το 1971!! Ενώ και τώρα λαμβάνονται ορισμένες αποφάσεις που δείχνουν αρκετά ξενοφοβικές ή/και αντιδραστικές.
Καραβαν μην ζητας συγνωμη για πραγματα που πρεπει να διαβαζονται παντα στην εποχη της δημιουργίας τους, loved it.Ιρις απλα ειπα να γραψω αυτο που εγραψες πιο αυστηρα και απολυτα για εμφαση, επειδη συνήθως ακουω ως "δοκιμη" κριτικη για την αμεση δημοκρατία ότι οι γυναίκες κτλ δεν ψηφίζανε (πριν χιλιαδες χρονια...ουλαλα, ξερω ότι δεν το είπες εσυ ετσι αλλα είναι συνηθες απο αλλους) αυτα δεν είναι η δοκιμη κριτικη διοτι λυνονται αυτα που δεν λύνονται είναι τα παρακατω που εγραψες και ηθελα να δωσω εμφαση.Υ.Γ. Εχεται αρχίσει και με κακομαθενετε και το βλαχάκι με αγνοει τελευταία...θα καταλήξω να μην εχω με ποιον να διαφωνίσω (ή θα παρουν τα μυαλα μου αερα), το νου σας.