ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Συγνώμη που θα σας ζαλίσω με τα προβλήματά μου, αλλά κάπου θέλω να μιλήσω κι εγώ. Πριν από 2 βδομάδες έχασα τη σύζυγό μου και απόμεινα μόνος μου με τα 2 μας παιδιά. Κατέρευσε μέσα στο σπίτι μας μπροστά μας, κι όσο κι αν προσπάθησα κι εγώ, το ΕΚΑΒ και στο νοσοκομείο δεν μπορέσαμε να την επαναφέρουμε.Είναι περιττό να σας πω ότι θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Είμασταν μαζί 21 χρόνια και γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον όσο καλά θα μπορούσε κάποιος να γνωρίζει έναν άλλον άνθρωπο. Δεν σημαίνει ότι όλα ήταν τέλεια, αλλά είμασταν ευτυχισμένοι και ονειρευόμασταν να μεγαλώσουμε καλά τα παιδάκια μας. Έχω λυγίσει... Δεν αντέχω ούτε να αναπνέω... Όλα μου τη θυμίζουν. Αν δεν ήταν τα παιδιά δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω. Έχω να σκεφτώ τόσα πολλά πράγματα που με κατακλίζουν οι σκέψεις. Από τα τρέχοντα πρακτικά που πρέπει όλα να τα προγραμματίσω από την αρχή μέχρι μελλοντικά πράγματα που παλιά τα αντιμετωπίζαμε μαζί αλλά και πράγματα από το παρελθόν που έχω κάποιες ενοχές για αυτά. Και παρόλα αυτά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Απλά το σύστημα κλείνει...Γιατί πρέπει αυτό να συμβεί σε εκείνη και σε εμένα; Τι κακό κάναμε για να αξίζουμε και εμείς και τα παιδάκια μας αυτή την τύχη; Όλοι κρέμμονται από εμένα κι εγώ αυτή τη στιγμή αδυνατώ να στηρίξω τον εαυτό μου.Τι να κάνω;