Είναι το τρίτο άρθρο που γράφω και αυτό έχει να κάνει για ακόμα μια φορά με τις γιορτές. Μπορεί αρκετοί από εσάς να βρίσκουν μελαγχολικά τα όσα γράφω, αλλά μέσα από αυτά θέλω να περάσω κάποια μηνύματα.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πλέον δε τους συγκινούν όπως παλιά τα Χριστούγεννα και γενικότερα οι γιορτές. Γιορτές σημαίνει οικογένεια, αγάπη, φαγητό, πολύ φαγητό, ποτό, χαμόγελα, γλυκά και ακόμη περισσότερα γλυκά. Για αρκετούς όμως,οι γιορτές δεν είναι ίδιες όπως τότε.
Δεν είναι ίδιες όταν στο τραπέζι είναι δυο ή και περισσότερες καρέκλες λιγότερες. Δε θέλω να πιστεύω πως ανήκω στη μερίδα ανθρώπων που έρχεται κοντά με την οικογένεια του μόνο στις γιορτές, αλλά τότε πραγματικά καταλαβαίνω τις σημαντικές απώλειες της οικογενείας μου.
Ξέρω πως όταν γυρίσω νωρίς το πρωί από τη νυχτερινή μου έξοδο, δε θα πετύχω τη γιαγιά μου στην εξώπορτα πηγαίνοντας στην εκκλησία. Ξέρω πως όταν θα μαζέψουμε το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, θα σερβίρω δύο γλυκά λιγότερα και δε θα χρειαστεί να μαζέψω τα ψίχουλα που πάντα έκανε με μεγάλη ευκολία ο παππούς μου. Ξέρω πως τα Χριστούγεννα ποτέ δε θα είναι όπως τότε και αυτό δε μπορεί να αλλάξει.
Δε χρειάζεται να γράψω κάτι επιπλέον έτσι δεν είναι;
Καταλάβατε ήδη πως ο χρόνος περνάει και παίρνει μαζί του, αγαπημένα μας πρόσωπα. Πρόσωπα που τα θεωρούσαμε δεδομένα, αλλά δυστυχώς τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Αφήστε ό,τι κάνετε, επισκεφθείτε αυτές τις γιορτές τους γονείς, παππούδες-γιαγιάδες, θείους θείες και δείξτε τους πόσο πολύ τους αγαπάτε. Και εσείς που έχετε μαλώσει με κάποιον από αυτούς, ρίξτε το εγωισμό σας και αγκαλιάστε τους... Και αυτοί τον ίδιο πόνο αισθάνονται.
Οι γιορτές είναι για την οικογένεια και μόνο.
σχόλια