ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προφανώς είσαι φλώρος.

Επειδή έχω βρεθεί στη θέση σου, σε χώρα που τα αγγλικά τους ήταν ανύπαρκτα κι έπρεπε εγώ να μάθω την δική τους, θα σου πω απλά τι δούλεψε σε εμένα κι αν θες το σκέφτεσαι. Η νοσταλγία δυστυχώς ή ευτυχώς δεν βοηθάει. Ναι, η καθημερινότητά μου ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την ζωή εδώ, οι φίλοι "έξυναν" την πληγή στα social, μου την έδινε και που δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τους ντόπιους όπως ήθελα, γενικά ένα χάλι η ψυχολογία. Μέχρι που κατάλαβα ότι έπρεπε να συγκεντρωθώ στο προφανές: γιατί είμαι εδώ, ποιος είναι ο στόχος, τι θέλω να πετύχω. Το ζητούμενο ήταν η ΔΟΥΛΕΙΑ, μια δουλειά που μου επέτρεψε να αναπνεύσω οικονομικά, αυτό ήταν το δικό μου ζητούμενο, γι αυτό ξενιτεύτηκα κι έπρεπε να το υποστηρίξω. Βάζοντας λοιπόν αυτό στην ζυγαριά, σταμάτησαν να απασχολούν το μυαλό μου τα όσα "έχανα" εδώ. Δεν το συζήτησα ποτέ με τους δικούς μου, με ενδιέφερε να μαθαίνω τα ουσιαστικά νέα τους σε κάθε επικοινωνία. Το θέμα δεν είναι το τί θα πουν οι γονείς και οι δικοί σου, την πραγματικότητά σου εσύ την ζεις, δούλεψε σ αυτήν, ξεκαθάρισε τον στόχο κι όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Καλή δύναμη.

Ποσο καιρό είσαι εξω; Κοιτα

Επειδή την έζησα αυτή τη φάση και ήμουν και εγώ έτοιμη να τα μαζέψω και να γυρίσω, γνωρίζοντας φυσικά πόσο θα απογοητεύσω τους χαρούμενους γονείς μου που με είχαν ήδη παραδεχθεί για το θάρρος μου και τον τσαμπουκά μου, θα σου πω μόνο ένα πράγμα. Κάνε παρέες, κάνε παρέες, κάνε παρέες και με το καιρό δημιούργησε φιλίες. Ξαφνικά θα δεις τί όμορφα που θα περνάς, πόσο θα εκτιμήσεις την προσπάθεια που κάνεις και τί πληρότητα και ευτυχία θα νιώσεις. Θα αγαπήσεις την ζωή και τον τόπο εκεί. Εγώ προσωπικά έχω περάσει εδώ τα πιο διασκεδαστικά τρελλιάρικα χρόνια της ζωής μου, και μάλιστα ήρθα έχοντας κλείσει τα 30. Όμως όλα αυτά, όταν υπάρχει μοναξιά, είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν.

διαλεξες δυσκολο δρομο,σε παραδεχομαι.εχεις βρει οπως ειπες καλη δουλεια.απο την στιγμη που χεις λυσει το προβλημα της διαβιωσης ολα τα αλλα θα ερθουν.εστιασε εκει και θα δεις πως παει.αργα η γρηγορα θα τα καταφερεις να κοινωνικοποιηθεις.

Είμαστε πολλοί τέτοιοι εκεί έξω. Την Ελλάδα νομίζω την πεθυμούμε γιατί την έχουμε συνδέσει με όμορφες μνήμες, οικογένεια, φίλους, χρώματα και αρώματα (που λέει και το τραγούδι), άρα αν καταφέρεις να βρεις ανθρώπους με τους οποίους θα περνάς καλά (έστω και αν δεν είναι από την αρχή φίλοι, γιατί αυτό το αξίωμα είναι ιερό και δύσκολα δίνεται), θα δεις πως θα αλλάξουν αμέσως τα πράγματα. Πίστεψε με σε καταλαβαίνω πιο πολύ από ό,τι νομίζεις. Δες το σαν μια περιπέτεια αλλιώς θα σου στρίψει και βγες από το καβούκι σου, μίλα σε κόσμο, γνώρισε ανθρώπους και πάνω απ όλα άρχισε να μιλάς για τον τόπο που είσαι και όχι για τον τόπο που άφησες. Καλή δύναμη!

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς "γραφικό Ελληνόπουλο". Νομίζω οφείλεις να πεις σε όλους την αλήθεια σχετικά με το πώς περνάς, για να μην έχεις τύψεις και να μην πουλάς παραμύθια που μπορεί να οδηγήσουν φίλους σου σε λάθος αποφάσεις. Δεν είσαι ο μόνος μετανάστης στον πλανήτη, οι περισσότεροι είναι στα ίδια και άλλοι πολύ χειρότερα. Έχεις σκεφτεί να βρεις άλλη δουλειά;

Αρχικά θα αναφέρω πως ευτυχώς που στον εαυτό σου λες την αλήθεια.Είναι πολύ σημαντικό. Τώρα στο τι να κάνεις. Εγώ θα σου έλεγα να πεις την αλήθεια σε συγκεκριμένους ανθρώπους που σέβεσαι και εκτιμάς και φυσικά στους γονείς σου. Το να μείνεις και να υποφέρεις λύση δεν είναι. Το να γυρίσεις στην Ελλάδα... Γνωρίζεις την κατάσταση εδώ. 3.60 μεν, αλλά η καθημερινότητα είναι "Ελλάδα". Ζύγισε τα και η απόφαση να σου πάρει πολύ καιρό. Επίσης από εκεί που είσαι κάνε πολλές προσπάθειες με βιογραφικά και τηλέφωνα στην Ελλάδα. Μίλησε τους. Το να γνωρίζουν έστω λίγα πράγματα μόνο καλό θα σου κάνει.