ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.2.2018 | 17:13

οχι αλλο bullying

Ειμαι ησυχος ανθρωπος και δεν μοιράζομαι την προσωπικη μου ζωη ευκολα.Αλλαξα σχολειο αλλα νοιωθω ακομα ως ένα αδυναμο ανθρωπακι γιατι ποτε δεν καθισα να αντιμετωπισω αυτόν που με ενοχλουσε αλλα δυστυχως προτιμουσα να φευγω σιωπηλος και να δεχομαι τον κάθε χαρακτηρισμο.Ειμαι 16 και ακομα θυμαμαι 5 χρονια χαμενα, κλεισμενος στο δωματιο μου, να είμαι ξαπλωμένος και σιωπηλος.Γενικα με εχει παρει από κατω και η οικογενεια μου πιστευει πως είμαι καλα αλλα εγω δεν είμαι.Συνεχιζω να γραφω σε ποστ ιτ για τις φορες που εχω δεχτει bullying και τα φυλαω σε ένα κουτι στη ντουλαπα μου.Θελω να τα αφήσω πισω όλα αυτά αλλα δεν μπορω γιατι ενας συμμαθητης μου με κοροιδευει τελευταια επειδή , για παράδειγμα, δεν εκανα σωστα καποιες ασκήσεις στην γυμνσατικη.Συγγνωμη για το μελοδραματικο μου κειμενο αλλα θα ηθελα καποια συμβουλη για να παρω τα πανω μου και να σταματήσω να είμαι δειλος.Καθε σχολιο δεκτο θελω πραγματικα να αρχισω να σκέφτομαι πιο θετικα, ευχαριστω παρα πολύ που διαβασατε αυτή την παραγραφο.15/2/2018 5.13 μμ
5
 
 
 
 
σχόλια
Φιλε μου,πρεπει να μιλησεις αμεσως καπου. Μπορει να το λεω καπως αποτομα,αλλα επειδη εκανα το ιδιο λαθος(να μην μιλαω σε κανεναν για αυτο),πραγματικα δε θελω να ζησουν κι αλλοι αυτο τον εφιαλτη. Εγω ειμαι κοριτσι 3ης γυμνασιου και συνεχιζω να το βιωνω. Λιγους μηνες πριν,η αυτοεκτιμηση μου ειχε πεσει κατω του 0. Δεν ηθελα να αναφερω πουθενα τιποτα. Ωσπου ενα βραδυ τα ειπα ολα στην καλυτερη μου φιλη και εκεινη στους γονεις μου. Σημερα νιωθω πολυ καλυτερα με τον εαυτο μου και γενικα,ομως δε νιωθω ακομα ο εαυτος μου οπως πριν...Δεν ξερω τι αλλο μπορω να σε συμβουλευσω εκτος απο το να μιλησεις καπου,γιατι βρισκομαι σε παρομοια κατασταση και συγγνωμη αν σε κουρασα.Κουραγιο,αυτα τα ατομα που μας προσβαλλουν δεν αξιζουν,ειναι περαστικοι απο τη ζωη μας και καποια μερα θα μας μεινουν απλλα ως ασχημες μακρινες αναμνησεις.
Να το πεις στους γονεις σου κ αυτοι να απευθυνθουν στον διευθυντη του σχολειου. Πρεπει να αντιδρασεις με οποιον τροπο μπορεις. Αν δεν μπορεις να τον κανεις κατα μετωπο με το δραστη ζητα βοηθεια απο γονεις και καθηγητες. Ευθυνη τους ειναι να σε προστατεψουν, εισαι ανηλικος.
Δεν ξέρω αν έχουν για εσένα σημασία όσα σου γράψω παρακάτω, αλλά για εμένα, είναι μαθήματα που μάζεψα από παρόμοιες καταστάσεις. Δεν βίωσα ακραίες καταστάσεις, αλλά σίγουρα είχα τις δυσκολίες μου και τις έχω ακόμα. Πρώτον, μην κατηγορείς τον εαυτό σου που δεν διάλεξες να αντιδράσεις με κάποιον πιο επιθετικό τρόπο. Η σιωπή θέλει κι αυτή μεγάλη δύναμη. Μην ασχολείσαι όμως με κάτι που έγινε, πέρασε και δεν αλλάζει πια. Δεύτερον και πολύ σημαντικό, όλα όσα σου λένε ή κάνουνε, έχουν επιρροή πάνω σου, ΜΟΝΟ όταν τα πιστεύεις ο ίδιος σε κάποιο κομμάτι του μυαλού σου. Μόνο αν πιστεύεις πως μπορεί και να έχουν δίκιο, μπαίνουν τα λόγια στην καρδιά σου και σε πληγώνουν. Δυνάμωσε την πίστη σου σε εσένα. Τρίτον, κρίνε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι χωρίς να σε γνωρίζουν, χωρίς να τους έχεις δώσει δικαίωμα σε κάποιο σχόλιο ή να έχεις ζητήσει την άποψη τους, λένε όσα λένε με σκοπό να τραβήξουν την προσοχή. Σε τι κατηγορία θα έβαζες τέτοιους ανθρώπους λοιπόν; Αξίζουν τέτοιοι μικροί άνθρωποι το οτιδήποτε από εσένα; Τον θυμό σου; Την προσοχή σου; Ή ακόμα την λύπη σου και την έλλειψη πίστης στον εαυτό σου;! Αν θες την συμβουλή μου, πέταξε τα χαρτάκια. Κράτα σε χαρτάκια τα καλά. Μόνο αυτά σε κάνουν καλό άνθρωπο και σε γεμίζουν χαρά. Τα δυσάρεστα, θα τα θυμάσαι και θα σε πονάνε ακόμα και χωρίς χαρτάκια. Αλλά αν χρησιμοποιήσεις το μυαλό σου λίγο αναλυτικά, θα δεις πως τέτοιοι τύποι υπάρχουν πάντα και παντού. Εσύ όμως δεν ζήτησες την άποψη τους γιατί σου είναι ασήμαντοι.
Ει φιλαράκο ψηλά το κεφάλι! Αρχικά θα βοηθούσε να απευθυνθείς σε κάποιον καθηγητή της εμπιστοσύνης σου. Δε χρειάζεται να είναι απαραίτητα ο καθηγητής της τάξης σου. Το κλειδί στις περισσότερες περιπτώσεις ειναι να μη δίνεις σημασία. Πχ θα ακούς να σου λένε κάτι η να ψυθιριζουν μεταξυ τους για σενα, εσύ θα πιάσεις κουβέντα με τον διπλανό σου για κατι ακυρο. Οταν λεω μη δινεις σημασια, δεν εννοω να σκυβεις το κεφαλι και να δειχνεις ενοχλημενος, αλλα να εισαι σε φαση "i dont give a shit!" Ουτε καν να.τους κοιτας, τιποτα. Ειδικα αμα δουν οτι σε σχολιαζουν και εσυ εχεις αλλου στραμμενη την προσοχη σου, θα τους περασει, θα δουν οτι δεν μπορουν να σου κανουν τιποτα! Εννοειται πως αμα παιζει σωματικη βια επιβαλλεται να μιλησεις με γονεις/καθηγητες.Επισης ειναι καλο στην ταξη να καθεσαο πισω απο αυτους αμα μπορεις γιατι ετσι τουλαχιστον την ωρα του μαθηματος δε θα σε βλεπουν Δοκιμασμενο! Καλη τυχη, φροντισε να εισαι καλος στα μαθηματα και να εχεις εξωσχολικα ενδιαφεροντα(πολυ σημαντικο) και θυμισου με οταν τελειωσεις το σχολειο θα σκεφτεσαι:"Μα καλα αυτα τα βλαμμενα αφηνα να μου χαλανε τη διαθεση;"
Δεν υπαρχουν συγκεκριμενα λογια που θα σου πει καποιος και θα σε κανει να βρεις τη χαμενη σου αυτοπεποιθηση και αυτοεκτιμηση. Μονο να σε ανακουφισει μπορει κατι τετοιο για ενα πολυ μικρο χρονικο διαστημα. Ξερεις αυτοι που κανουν bulling ξερουν και καταλαβαινουν τα ατομα που εχουν ανασφαλειες και ειναι ευκολος στοχος. Αν δουν οτι καποιος πιστευει στον εαυτο του και δεν φοβαται την αντιπαραθεση μαζι τους δεν τολμουν να τον πειραξουν γιατι καταβαθως ειναι μεγαλες κοτες και χρησιμοποιουν το bulling για να νιωσουν ανωτεροι και να καθυσηχασουν το βαθυτερο αισθημα μειονεξιας που εχουν. Το συμπερασμα ειναι οτι για να παψεις να δεχεσαι bulling πρεπει να δουλεψεις με τον εαυτο σου. Να σταματησεις να αποζητας την αποδοχη των αλλων, να αναγνωρισεις τις αναγκες σου και να τις ικανοποιεις, να αγαπησεις τον εαυτο σου με τα ελατωματα του.
Scroll to top icon