__________________
1.
Καλημέρα σε όλη την παρέα.
Έχω μια ερώτηση πρακτικού χαρακτήρα. Τι κάνετε με τα παλιά σας κοσμήματα και άλλα αντικείμενα που δεν μπορείτε να τα πετάξετε ούτε και να τα πουλήσετε; Αν είναι γνήσιο χρυσό ή γνήσιο ασήμι κάτι, μπορείς να το πουλήσεις για λιώσιμο ας πούμε. Η ερώτηση αφορά επίχρυσα ή επάργυρα αντικείμενα, που ούτε να τα χρησιμοποιήσω θέλω (είναι παλιακά, δεν είναι του γούστου μου κτλ), ούτε να τα πετάξω μπορώ γιατί αντιλαμβάνομαι ότι έχουν κάποια αξία.
Παλαιοπωλεία δεν αγοράζουν τέτοια πράγματα γιατί δεν είναι αντίκες. Κάποια τα έχω χαρίσει.
Εσείς τι κάνετε με τέτοια αντικείμενα; Έχετε να προτείνετε κάτι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν όντως έχουν κάποια αξία θα επιβεβαιώσεις αν επιχειρήσεις να τα πουλήσεις. Δεν χρειάζεται να είναι αντίκα κάτι για να το πάρει παλαιοπωλείο (δεν λέμε για αντικερί). Αν δεν το θέλει ένα παλαιοπωλείο είναι επειδή δεν πιστεύει ότι θα πουληθεί. Υπάρχουν και οι δωρεές, αλλά αν δυσκολευτείς κι εκεί, θα πει ότι έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους σε αυτή τη ζωή, πάρτο απόφαση και πέτα τα. Θα ανακουφιστείς.
__________________
2.
Αγαπημένη,
Να σας ζήσει η μπέμπα!
Θέλω να σε ρωτήσω κατά πόσο πιστεύεις ότι οι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Στην περίπτωση μου, η οποία είναι μάλλον κλασσική, ο άνθρωπος που είμαι μαζί εδώ και πέντε χρόνια (ζούμε μαζί τα τρία) με απάτησε.
Το βασικό πρόβλημα της σχέσης μας ήταν οι εκρήξεις που έκανε ανά διαστήματα, συνήθως χωρίς να έχει σημαντικό λόγο. Σε αυτές τις εκρήξεις φώναζε, έλεγε πράγματα που δεν εννοούσε. Κάθε φορά ένιωθα πως δεν με σέβεται. Είχα προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσω με κάθε πιθανό τρόπο μήπως και τον αποτρέψω να φτάσει σε αυτό το σημείο άλλα μάταια. Εκείνος όταν ηρεμούσε μετάνιωνε και έψαχνε και ο ίδιος τρόπους ώστε να μην ξανασυμβεί. Υπήρχαν φορές που σκεφτόμουν πως δεν υπάρχει μέλλον με έναν άνθρωπο που διαταράσσει έτσι την ηρεμία μου, που ακουμπάει τα όρια μου, όμως στον απολογισμό τα θετικά υπερτερούσαν. Το σημαντικότερο όλων των θετικών ήταν πάντα η εμπιστοσύνη που του είχα , δεν είχα καταφέρει να νιώσω με άλλον άνθρωπο έτσι.
Εκείνος σαν χαρακτήρας είναι (ή πίστευα πως είναι) ειλικρινής, αυθόρμητος , δεν μου είχε δώσει δικαίωμα. Είχε τα πιστεύω του, τα οποία συνήθως ήταν αρκετά συντηρητικά. Εμπειρίες είχε λιγότερες συγκριτικά με άλλα αγόρια της ηλικίας του. Είμαστε και οι δύο τριάντα ένα.
Όταν έμαθα ότι με πρόδωσε παραδέχτηκε τα πάντα. Ήταν μια κοπέλα από τη δουλεία του και το όλο σκηνικό παιζόταν δύο εβδομάδες. Μέσα σε αυτές τις δύο εβδομάδες είχε μια από τις μεγαλύτερες εκρήξεις του, είπε και έκανε πράγματα που δεν πιστεύω πως θα συγχωρήσω. Είχαν βρεθεί δύο φορές εκτός δουλείας, η κοπέλα έχει και αυτή σχέση και η περισσότερη επαφή που είχαν ήταν μέσω μηνυμάτων. Ανατρέχοντας πίσω αντιλαμβάνομαι πως είχα κάποια δείγματα από τη συμπεριφορά του, όμως ήμουν αρκετά απορροφημένη από την προσπάθεια μου να αντεπεξέλθω στην καινούργια μου δουλειά ώστε να τα παρατηρήσω.
Δύο μέρες μετά το χωρισμό γύρισε πίσω, είπε πως ήταν λάθος, πως θα έκανε τα πάντα για να μπορέσει να είμαστε πάλι μαζί. Δεν του έλειπε τίποτα, ήταν εκατό τοις εκατό ευχαριστημένος από τη σχέση μας, μόνο το αίσθημα του να διεκδικήσει κάτι. Συζητήσαμε πολύ, στην προσπάθεια του να καταλάβει τον εαυτό του μου ζήτησε να τον βοηθήσω. Κατέληξε να πιστεύει πως αυτό που πρέπει να διορθώσει είναι το γεγονός ότι με θεωρεί δεδομένη. Τον δέχτηκα πίσω.
Α, μπα μου δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια το πόσο πληγώθηκα. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη με τη ζωή μας. Προσπαθώ να εντοπίσω πού ήταν το πρόβλημα στη σχέση μας, πού μπορεί να έφταιξα και εγώ. Από τότε που είμαστε ξανά μαζί δεν περνάει μέρα που να μην τα σκεφτώ. Δεν τον εμπιστεύομαι, βλέπω πως κάνει πράγματα για να πάει στη δουλειά που πριν δεν έκανε (όπως το να φτιάχνει τα μαλλιά του) και δεν ξέρω πώς να τα μεταφράσω. Νιώθω πολύ μπερδεμένη, νιώθω πως ό,τι καλό είχα έχει διαλυθεί. Όταν είμαι μαζί του και νιώθω χαρούμενη, φοβάμαι. Εκείνος είναι φυσιολογικός απέναντι μου, γενικά συμπεριφέρεται σα να μην άλλαξε τίποτα. Προσπαθώ και του εκφράζω, ως ένα βαθμό, όσα νιώθω. Δεν ξέρω αν περίμενα να αλλάξει κάτι, δεν ξέρω καν τι θα ήθελα να αλλάξει όμως δεν πιστεύω πως έχει καταλάβει. Έδωσα την ευκαιρία για όλα αυτά που ένιωσα, για όλα αυτά που πίστεψα και δεν ξέρω αν αξίζει.
Σε φιλώ, να περνάς υπέροχα
- Παντζαρι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι αν όλοι διάβαζαν με προσοχή τις ερωτήσεις που στέλνουν, οι μισές ερωτήσεις του 'α μπα' δεν θα έφταναν μέχρι το μέιλ.
Πολυαγαπημένο παντζάρι, διάβασε τι γράφεις.
«Το βασικό πρόβλημα της σχέσης μας ήταν οι εκρήξεις που έκανε ανά διαστήματα, συνήθως χωρίς να έχει σημαντικό λόγο. Σε αυτές τις εκρήξεις φώναζε, έλεγε πράγματα που δεν εννοούσε. Κάθε φορά ένιωθα πως δεν με σέβεται. Είχα προσπαθήσει να τον αντιμετωπίσω με κάθε πιθανό τρόπο μήπως και τον αποτρέψω να φτάσει σε αυτό το σημείο άλλα μάταια.»
Και παρακάτω:
«Ήμουν πολύ ευτυχισμένη με τη ζωή μας. Προσπαθώ να εντοπίσω πού ήταν το πρόβλημα στη σχέση μας, πού μπορεί να έφταιξα και εγώ.»
Κοίτα τι κάνεις: εντοπίζεις και αναγνωρίζεις πολύ εύκολα ένα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα στη σχέση σου, το οποίο, όσο και να το στρογγυλέψεις (έλεγε πράγματα που δεν εννοούσε; Γιατί είσαι σίγουρη ότι δεν τα εννοούσε;), παραμένει ένα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Όταν σε αυτό βάζεις και την απιστία και την παραδοχή του ότι σε θεωρεί δεδομένη, έρχεται η ώρα του δια ταύτα, που είναι «τι κάνεις μαζί του τότε». Και επειδή δεν θέλεις να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, παθαίνεις επιλεκτική αμνησία και δηλώνεις ότι ήσουν πολύ ευτυχισμένη! Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, ποτέ. Μάλλον εσύ φταις, γιατί αν φταίει αυτός, πρέπει να χωρίσεις.
Αν δεν παραδεχτείς ποια είναι η προφανής απάντηση – πρέπει να χωρίσεις ή όχι; - δεν πρόκειται να ξεμπερδευτείς. Η σχέση σας δεν είναι καλή, και όχι επειδή σε απάτησε, ούτε επειδή αντιμετωπίζεις το φιλοσοφικό ερώτημα της δεύτερης ευκαιρίας.
Πώς δηλώνεις ότι εμπιστεύεσαι κάποιον που σε φτάνει στα όρια σου χωρίς αφορμή; Που λες λίγες σειρές πιο πάνω ότι δεν σε σέβεται; Που έκανε και είπε πράγματα που δεν ξέρεις αν θα συγχωρήσεις; Πώς είναι δυνατόν να λες «δεν μου έχει δώσει αφορμή;» Πώς καταφέρνεις να βάζεις σε τόσα ξεχωριστά κουτάκια όσα σε ενοχλούν για να μην χρειαστεί να παραδεχτείς ότι κάθεσαι ακίνητη ελπίζοντας να σε λυπηθεί ο άλλος και να μην σε χτυπήσει ξανά, ενώ σε έχει ταράξει στο ξύλο;
Η απάντηση είναι: δεν τα καταφέρνεις. Γι'αυτό νιώθεις χαμένη, μπερδεμένη. Νομίζω ότι αν δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω χρειάζεσαι βοήθεια για να καταλάβεις, γιατί ο μηχανισμός που σε κάνει να σκέφτεσαι έτσι δεν προέκυψε από αυτή τη σχέση, αντιθέτως συντηρείς αυτή τη σχέση λόγου του μηχανισμού σκέψης που έχεις.
__________________
3.
Τα πιο συνήθη σχόλια που διαβάζω για τη Meghan Markle είναι ότι χρησιμοποιεί το πριγκηπόπουλο για να ανέβει level στη πίστα των κοινωνικών στρωμάτων κι ότι είναι αξιοπερίεργο που ο Harry δεν το έχει πάρει πρέφα ότι τον εκμεταλλεύεται. Haters gonna hate, που έλεγε κι η γιαγιά μου, αλλά, γιατί ο Harry αντιμετωπίζεται ως αθώο Μπάμπι-το-ελαφάκι; Δεν ξέρω πολλά για τη ζωή του αλλά δε μπορώ να μην υποθέσω ότι κάνει ζωάρα χάρη στα εκατομμύρια που δεν έχει δουλέψει για να κερδίσει (και ποια δουλειά, εδώ που τα λέμε αξίζει μισθό μαμούθ σε σύγκριση με άλλες, έτσι;). Γιατί είναι τόσο συμπαθής στο διεθνή λαό (ή «λαουτζίκο», όπως πιθανότατα θα μας αποκαλούν όλοι αυτοί που ανήκουν στο 0,01%);
- Από το 99,09
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η ανάγνωση της γυναίκας/εκμεταλλεύτριας/υπολογίστριας και του άντρα/καλοκάγαθου θύματος είναι αγνός, καθαρός μισογυνισμός, διάχυτος παντού, σε πλατείες, οδοντιατρεία, παιδικές χαρές, μουσεία, ασανσέρ.
Ο λαός χρησιμοποιεί την αριστοκρατία για να κάνει προβολές των δικών του εμπειριών και προσδοκιών, ενώ οι ζωές αυτών των ανθρώπων είναι τόσο από άλλο πλανήτη, που ούτε να φανταστούμε δε μπορούμε. Αυτοί παίζουν το παιχνίδι του προσιτού με τα πλατύτερα χαμόγελα που έχουν, γιατί ξέρουν ότι αν καταλάβουμε πώς ζουν, υπάρχει κίνδυνος για καμία επανάσταση. Τους έχουν προειδοποιήσει ότι γίνεται από μια κάθε τριακόσια χρόνια περίπου, οπότε έχουν το νου τους.
__________________
4.
Αγαπητή Αμπά, με αφορμή πρόσφατο περιστατικό ξυλοδαρμού γυναίκας ηθοποιού από άνδρα ηθοποιό για ασήμαντη ή όχι αφορμή, δεν έχει κ τόση σημασία, αφού το ξύλο εννοείται ότι δε νομιμοποιείται με τίποτα, θα ήθελα την άποψή σου σχετικά με το ότι όλοι κατόπιν του γεγονότος μιλάνε για έμφυλη βία. Δηλαδή αν ο εν λόγω τσατιζόταν με έναν άνδρα ηθοποιό δε θα τον πλάκωνε; Ή τότε θα ήταν σκέτη βία; Το ότι λέμε δε σηκώνουμε ποτέ χέρι σε γυναίκα δεν είναι πάλι σεξισμός; Δηλαδή υπονοεί την αδυναμη, ανίκανη να προστατεύσει τον εαυτό της γυναίκα; Σε άντρα είναι οκ να σηκώνεται το χέρι πιο εύκολα; Προφανώς τότε μιλάμε για θέματα δύναμης και σωματοδομής θα μου πεις. Αυτό όμως οδηγεί σε συμπεράσματα του στυλ "μια γυμνασμένη γυναίκα 1,80 δεν πειράζει και τόσο να τη δείρουμε, όσο μια λεπτεπίλεπτη 1,60 αλλά φυσικά είναι πιο αποδεκτό να δείρουμε έναν άντρα -κι ας είναι 1,60". Πού θέλω να καταλήξω: Το να λέμε "δε χτυπάμε ποτέ, ειδικά γυναίκες" είναι λάθος. Η τελεία πρέπει να μπαίνει μετά το ποτέ. Τι λές γι αυτό;
-Λίλλυ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μιλάμε για έμφυλη βία επειδή ήταν ένα περιστατικό έμφυλης βίας. Αν είχε δείρει έναν άντρα, θα κάναμε άλλη κουβέντα. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάθε φορά που γίνεται κάτι που πάει την κουβέντα προς οτιδήποτε άπτεται του φεμινισμού, της ισότητας, του μισογυνισμού, πρέπει να πεταχτεί κάποιος και να αναρωτηθεί τι θα γινόταν αν ήταν όλοι οι συμμετέχοντες άντρες ή αν είχε γίνει η ιστορία ανάποδα. Θα ήταν άλλη η κουβέντα, αυτό θα γινόταν.
Δεν λύνουμε διαφορές με ξύλο. Έλα όμως που μερικοί έτσι τις λύνουν, οπότε οι υπόλοιποι έχουμε ευθύνη για τον τρόπο και το πλαίσιο στο οποίο τοποθετούμε κάθε καταδικαστέα πράξη. Όταν ένας άντρας δέρνει γυναίκα, μιλάμε για έμφυλη βία. Αν διαβάσεις ποτέ είδηση για γυναίκα που έδειρε άντρα και τον έστειλε στο νοσοκομείο, και μετά ακολουθήσουν σχόλια «δεν έχουμε όλα τα δεδομένα και δεν ξέρουμε τι ακριβώς έγινε» και «κάτι θα έκανε αυτός και θα την προκάλεσε», τότε έλα να μας το πεις, για να το συζητήσουμε κι αυτό.
__________________
5.
Αγαπημενη μου Αμπα και σχολιαστες, δισταζα να γραψω αλλα το αποφασισα! Δισταζα γιατι ειμαι 56 χρονων, η ποιο μεγαλη απ ολους εδω.. Χωρισμενη πολλα χρονια, τρια μεγαλα παιδια, που δεν με χρειαζονται πια, μονο για παρεα και αγαπη!
Δραστηρια και εργαζομενη, οικονομικα καλα σχετικα, με πολλα ενδιαφεροντα, λιγους φιλους, και απολυτα μονη συναισθηματικα. Σεξουαλικη ζωη ανυπαρκτη. Ζω σε μικρη επαρχιακη πολη, αυτο κανει τα πραγματα εξαιρετικα δυσκολα.
Και το κερασακι στην τουρτα: το δεχτηκα αργα στη ζωη μου, αλλα προτιμω τις γυναικες. Αυτο κανει τα δυσκολα δυσκολωτερα και τη μοναξια μου χειροτερη.
Να το παρω αποφαση πως τελειωσε η ερωτικη και συντροφικη ζωη μου; Υπαρχει καποια ελπιδα και για μας; Η να αρκεστω στους φιλους μου και το νετφλιξ, και παλι καλα, καποιοι δεν εχουν ουτε αυτα;;;
Βοηθεια. Η μοναξια δεν ειναι αστειο πραγμα....
-Μεγαλη για εδω
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και να μην το πάρεις απόφαση. Φυσικά και όχι! Δεν είσαι μεγάλη, ποτέ κανείς δεν είναι αρκετά μεγάλος για να πάρει κάτι τέτοιο απόφαση. Δεν είσαι μεγάλη, ούτε για εδώ, ούτε για πουθενά. Αφού γράφεις στο α μπα, είσαι εξοικειωμένη με το ίντερνετ. Το ίντερνετ είναι φίλος σου. Ψάξε για γυναίκες στην ηλικία σου – ή όχι στην ηλικία σου - που προτιμάνε γυναίκες και ζουν σε μικρές επαρχιακές πόλεις. Αρχικά για παρέα, για ανταλλαγή απόψεων. Χρειάζεται να καταλάβεις ότι δεν είσαι κάποια σπάνια εξαίρεση, η μοναξιά σου δεν είναι υποχρεωτική. Πρέπει όμως να εκτεθείς, να ανοίξεις το μυαλό σου και την καρδιά σου, και να τολμήσεις.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα...
Δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου...Αναφέρομαι στον εσωτερικό μου κόσμο. Εξωτερικά είμαι ικανοποιημένη, γνωρίζοντας τα δυνατά και τα αδύναμά μου σημεία και προσπαθώντας με τον τρόπο μου να τα κουμαντάρω αν κάτι με ενοχλεί. Εσωτερικά όμως ...
Αναλυτικότερα, νιώθω ώρες ώρες διχασμένη προσωπικότητα ...
Λοιπόν, κάποια χαρακτηριστικά μου: είμαι ευερέθιστη, ευέξαπτη, αστεία, εξωστρεφής ,"θορυβώδης" άνθρωπος,κ.ά. Όμως, με το πρώτο επίθετο συν διάφορες εκρήξεις που με πιάνουν (έπιαναν μάλλον), έχω χάσει κάποια άτομα σημαντικά για εμένα, όπως π.χ. την πιο "καλή-δυνατή" μου σχέση μέχρι στιγμής.Φυσικά και μου στοίχισε και πολλές φορές αναρωτιέμαι πως αν εγώ δεν ήμουν καθικάκι -κάποιες στιγμές- (άσχετα αν ήταν αντίδραση σε μια δική του έκρηξη), ίσως να ήμασταν ακόμα μαζί. Έχουν περάσει χρόνια από τότε, μου πήρε καιρό να το ξεπεράσω όλο αυτό και να σταματήσω να αυτομαστιγώνομαι (λες και ο άλλος δεν είχε καμία ευθύνη ..), αλλά η κατάσταση έχει ως εξής: πλέον έχω μαζευτεί αρκετά από φόβο μην χάσω ξανά κάποιο σημαντικό για 'μένα άτομο (και δεν αναφέρομαι μόνο σε επίπεδο σχέσης).Αυτό σημαίνει πως γίνεται μάχη μέσα μου κάθε φορά που μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι να μην αρχίσω να φωνάζω ή να μου ξεφύγει καμιά βρισιά ή αιχμηρή κουβέντα. Από τη μια, με χαίρομαι. Με την έννοια πως -ίσως- έχω εξελιχθεί σε πιο ώριμο άτομο με περισσότερο αυτοέλεγχο και ψυχραιμία. Από την άλλη, φοβάμαι μήπως δεν μου βγει σε καλό. Δηλαδή όταν μέσα σου υπάρχει τρικυμία κι εσύ πασχίζεις να υπάρξει νηνεμία...είναι καλό?Θεωρείται υγιές αυτό? Έτσι λειτουργούν κι άλλοι άνθρωποι άραγε? Όταν ακούς κάτι που κακοποιεί τα αυτιά και τον εγκέφαλό σου,είναι πιο υγιές να συγκρατείς τον εαυτό σου ή νιώθεις υποχρεωμένος να αντιδράσεις γιατί σε πνίγει το δίκιο? Ας πούμε πως είμαι φιλήσυχος ανθρωπος, δηλ. την θέλω την ηρεμία στο περιβάλλον μου. Όμως, φιτιλιάζω εύκολα. Παλιότερα ξεσπούσα, μετά είχα απώλειες και ένιωθα τύψεις, όμως ήμουν ο εαυτός μου. Τώρα πια ξεσπάω σπάνια κι ας μέσα μου ωρύομαι. Τώρα πια νιώθω τύψεις ότι δεν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου. Δηλαδή υποκρίνομαι πως είμαι κάτι που δεν είμαι κανονικά. Για αυτοπροστασία.
Συγγνώμη για την τεράστια έκταση και για το παραλήρημα.Τα φιλιά μου.
- Διχασμένη προσωπικότητα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το «είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου» δεν ισούται με το «κάνω ό,τι μου βγαίνει αυθόρμητα χωρίς φίλτρο, ακόμα και αν αυτό καταπιέζει τους υπόλοιπους». Υγιές είναι να σέβεσαι τα δικά σου όρια υπολογίζοντας και τα όρια των γύρω σου.
Βέβαια σε κάτι έχεις δίκιο. Δεν είναι καλό να βγάζεις φλύκταινες προσπαθώντας να ηρεμήσεις. Καλό είναι να καταλάβεις πού οφείλονται αυτές οι αντιδράσεις σου. Να καταλάβεις γιατί είσαι ευέξαπτη, και γιατί δεν μπορείς να διαχειριστείς αλλιώς τις συγκρούσεις που όλοι αντιμετωπίζουμε πολλές φορές την ημέρα. Γκούγκλαρε το «μάντρα του α μπα».
_________________
7.
Αμπα και αναγνώστες,είμαι 37 ετών γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρισα , η μητέρα μου χώρισε με τον πατέρα μου οταν ηταν έγκυος σε μένα και ξαναπαντρευτηκε αμέσως, απο την οικογένεια αργότερα εμαθα οτι ο πραγματικός μου πατερας ηταν ενας αλκοολικός, βίαιος άνθρωπος.
Δεν τον έχω γνωρίσει ποτε, δεν έχω δει καν φώτο του. Μεγάλωσα ευτυχισμένη, κατά καιρούς σκεφτόμουν να τον ψάξω αλλα πάντα σκεφτομουν ότι αν άξιζε θα με είχε πλησιάσει αυτός να δει αν ζω καλά κτλπ.
Τις προάλλες στη δουλειά μου έκανα κάτι χαρτιά για μια συνάδελφό και μη στα πολυλογώ ανακάλυψα οτι είναι ξαδέρφη μου,(εγω εχω άλλο όνομα πλεον και ετσι αυτη δεν είχε καταλάβει) συζήτησα λίγο μαζί της και μου είπε οτι οι γονείς του με είχαν μεράκι ολα αυτά τα χρόνια αλλα εχουν πεθάνει πλέον
Για τον ίδιο ηξερε ελαχιστα και μου τον παρουσίασε λιγο απομακρο.
Έχει κάνει και εναν ακόμη γάμο απο τον οποίο απεκτησε δυο παιδιά κοντά στα 17 έτη σήμερα. Μου έδωσε το κινητό του και μου υποσχέθηκε οτι δε θα πει τίποτα.
Σκέφτομαι αν αξίζει να ακούσω τη δική του πλευρά της ιστορίας, αν οι δικοί μου , ήταν ειλικρινείς ή τα φουσκωσαν και αν έχει νόημα να τάραξω και τα δικά του παιδιά πλέον.
Αν η τα γεγονότα όμως ήταν όπως τα ξέρω δε θέλω καμια σχέση με αυτόν τον άνθρωπο και ισως μετά δε μπορω να τον απώθησω.
Επίσης σκέφτομαι οτι αν αποδειχτεί οτι οι δικοί μου είπαν την αλήθεια ίσως με πάει πίσω η ιστορία και οση δουλεια εχω κάνει με τον εαυτό μου πάνω στο θέμα πάει στράφι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν υπάρχει σωστό και λάθος απόφαση εδώ, και δεν υπάρχει εγγύηση για το τι θα γίνει μετά. Θα ήθελα να σου πω μόνο ότι η αίσθηση που έχεις, ότι αν κάνεις κάτι λάθος θα διαλυθεί ό,τι ξέρεις και δεν υπάρχει επιστροφή, δεν ισχύει. Είσαι ό,τι είσαι και αυτό που είσαι έχει χτιστεί εδώ και χρόνια. Δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να καταστήσει άχρηστη όλη την δουλειά που έχεις κάνει με τον εαυτό σου, κι ας είναι αυτός ο κάποιος ο βιολογικός σου πατέρας. Δεν θα αποκαλυφθεί κάποιο τρομερό μυστικό αν το ψάξεις περισσότερο. Οι δικοί σου είπαν την ιστορία από την δική τους πλευρά, η άλλη πλευρά πιθανότατα θα έχει άλλη ιστορία να πει, η απόλυτη αλήθεια δεν υπάρχει. Ήταν ειλικρινείς με όσα έζησαν όταν τα έζησαν. Κι αν τα φούσκωσαν, δεν μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα: τα δεδομένα είναι ότι μεγάλωσες ευτυχισμένη, και το άλλο δεδομένο είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν σε αναζήτησε. Αυτά είναι τα γεγονότα. Χρειάζεσαι κι άλλα;
Αυτό που θα ήθελες να ακούσεις είναι μια εξήγηση για την απουσία του που τον κάνει λιγότερο ένοχο. Ελπίζεις μήπως υπάρχει ένας θησαυρός κρυμμένος πίσω από τον απρόσιτο άντρα που ίσως σου έκρυψαν με κάποια δόση σκοπιμότητας οι άνθρωποι που σε μεγάλωσαν. Η πραγματικότητα ίσως σου δώσει κάποια ηρεμία, αν νιώσεις ότι δεν έχεις χάσει κάποια παράλληλη ονειρεμένη ζωή με έναν πατέρα που συμμετέχει στη ζωή σου. Αν μπορείς να το δεχτείς χωρίς να τον γνωρίσεις, μπορεί να λειτουργήσει εξίσου καλά. Εσύ ξέρεις τι χρειάζεσαι για να το προχωρήσεις μέσα σου.
σχόλια