ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κακό timing. Κάκιστο. Εσύ πνιγμένος να πρέπει να τα βγάλεις όλα σε ένα χρόνο, να ετοιμάζεσαι για στρατό και γω να μαζεύω βαλίτσες για Βερολίνο. Τα είχα πει από την αρχή. Όχι μπλεξίματα. Όχι αγκαλιές, χεράκια χεράκια και τέτοια. Έχουμε deadline. Και κάπως με κατάφερες μέσα σε όλο αυτό το χάος. Και είσαι εδώ και 9 μήνες κάθε βράδυ μαζί μου. Να με κρατάς αγκαλιά ακόμα και στον ύπνο σου. Και κάναμε όσα είπα ότι δεν θα κάνουμε. Και να που είμαστε σαν ζευγάρι. Και ο χρόνος τρέχει αντίστροφα και μου λες ένας χρόνος είναι, μετά δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα. Ναι τα βλέπω όλα αυτά, ναι ξέρω ότι με θέλεις, σου είναι τόσο δύσκολο να το πεις κιόλας? Άνοιξε το στοματάκι σου και πες ξέρεις κάτι, είμαι ερωτευμένος. Τι θα πει δεν ξέρω και δεν μπορώ να εκφράζομαι με λόγια και προσπαθώ να στο δείχνω?Ή αν δεν είσαι, οκ δεκτό, τότε τι κάνεις συνέχεια κολημμένος πάνω μου? Δεν μπορώ να ψυχανεμίζομαι τι συμβαίνει, τι νιώθεις, τι είναι αυτονότηο και τι όχι. Ένας μήνας έμεινε. Τόσο δύσκολο είναι να μου πεις? 10 χρόνια γνωριζόμαστε, από το λύκειο στο πτυχίο, ακόμα έχουμε μείνει στα 15????? Είμαι εγώ υπερβολική? Δεν ξέρω πια.