Πιο εύκολα μπορώ να σου πω τους αριθμούς του τζόκερ, γράφε...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ
ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
σχόλια
σχόλια
Ερωτευομαστε το βλέμμα εκείνης/εκείνου που θεραπεύει τον εγωισμό μας.
Πολύ καλό!
Το χαμόγελο της και την μουσική που ακούω μέσα μου όταν την κοιτάω Απάντηση είναι και το κομμάτι που της αφιερώνω https://youtu.be/f6pQcpFnXOI
Να έλεγα την 'αύρα' του, τον χαρακτήρα, το χαμόγελο, το βλέμμα, τον τρόπο που κινείται μέσα στο χώρο, τη φωνή,καλά και την εμφάνιση λίγο.
Ερωτευόμαστε περισσότερο την ιδέα του άλλου, παρά τον ίδιο. Συνήθως παίρνουμε την εικόνα του, και κάνα δυο χαρακτηριστικά του και χτίζουμε πάνω σε αυτό αυτόν/ή που ιδανικά θα θέλαμε. Τον/την εξειδανικεύουμε και ερωτευόμαστε αυτή την πλασματική εικόνα.
Δεν ξέρω γιατί οι αρνητικές, αλλά υπάρχει το στοιχείο της προβολής ενός ιδεατού στον άλλον που μπορεί να διαθέτει όντως ή και όχι όσα χαρακτηριστικά του έχουμε προσάψει. Δεν μπορώ ν' ανακαλέσω το βιβλίο ενός ψυχαναλυτή στο οποίο είχα διαβάσει ότι ερωτευόμαστε το βλέμμα του άλλου που μας θυμίζει το πρώτο βλέμμα που μας κοίταξαν με αγάπη (στο περίπου). Όταν (νομίζεις έστω ότι) υπάρχει αμοιβαίος έρωτας, μπορεί να υπάρχει κάποια αλήθεια σ' αυτή την θεωρία. Υ.Γ. Οι πιο ενδιαφέροντες έρωτες είναι αυτοί που προκύπτουν αφού έχεις γνωρίσει τον άλλον και απ' την καλή κι απ' την ανάποδη. Νομίζω εκεί είναι που το ιδανικό αγόρι/άντρας που έχεις πλάσει στο μυαλό σου βλέπεις να έχει όντως σάρκα και οστά! Απλά όμως ίσως να τυγχάνει αυτό που φαντάστηκες να είναι κι αυτό που ισχύει.
Η ιδέα του άλλου περιέχει τον άλλο + ο,τι του προσθέτουμε. Η αποδόμηση συνίσταται στην αφαίρεση του αμπαλαζ και τη θέαση του περιεχομένου καθαυτού. Κι εκει, όπως το παιδάκι που ξετυλίγει το δώρο κ περιμενει κάτι ξεχωριστό, ερχεται το "αυτό ήταν όλο;"Αν εντωμεταξυ η σχέση δεν αναχθεί σε κάτι περισσότερο από τον αρχικο έρωτα, βαλτώνει.
Τίποτα απ'όσα έχουν διατυπωθεί δεν ερωτευόμαστε στην πραγματικότητα (εξ ου και περνάει). Ερωτευόμαστε την καλύτερη αντανάκλαση του εαυτού μας στα μάτια του.
Αυτό είναι ετσουξε.Αν ισχύει, είμαστε νάρκισσοι και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι.
Το Βλέμμα...Την Ψυχή...Την Συμπεριφορά...Τον Σεβασμό...
Πρόσωπο, σώμα, χαμόγελο, μυαλό.
Κι εμείς το ίδιο αναρωτιόμαστε καμιά φορά υποθέτω. Δεν ξέρω αν μπορεί ν' αποσαφηνιστεί μ' απλά λόγια αυτό που ερωτεύομαστε γιατί μπορεί να είναι πολλά ή και τίποτα. Ερωτεύομαστε το βλέμμα; Το χαμόγελο; Τις στιγμές μαζί του; Το μυαλό του; Την σύνδεση που νιώθουμε μαζί του; Τον τρόπο που λέει κάτι;Τον τρόπο που αντιδρά; Ερωτεύομαστε αυτό που βλέπουμε ή αυτό που πλάθουμε στην φαντασία μας είτε μας χωρίζει μισό μέτρο είτε εκατομμύρια; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι όταν ερωτεύεσαι ζεις σ' ένα χάσιμο, ο χρόνος έχει άλλη δυναμική κι όλα αποκτάνε ένταση όσο πιο κοντά είναι σ' αυτόν που είσαι ερωτευμένος και την χάνουν από αλλού. Ο τρόπος σκέψης θολώνει, τ' όνομά του άλλου και η μορφή του είναι μέσα σου. Κουβαλάς έντονα την ιδέα του άλλου όταν είσαι ερωτευμένος κι αν αυτό δεν μπορείς να το μοιραστείς κι εξωτερικεύσεις κουβαλάς ένα φορτίο. Αλλά στην ερώτησή σου δεν μπορώ ν' απαντήσω στο τι ερωτευόμαστε: για μένα είναι μια μικρή στιγμή που από το ( έντονο) ερωτικό ενδιαφέρον και τη χημεία ο άλλος σ' έχει αιχμαλωτίσει. Αν και με μερικούς, έχεις πολλές τέτοιες στιγμές.
Μπραβο σου ατερμονη ανια που εχεις το κουραγιο να απαντας σε πολλα κ τοσο αναλυτικα!
Μπράβο σε όσους έχουν το κουράγιο να με διαβάζουν! Καμιά φορά το ξεχνάω και πατάω καταχώριση. Σχεδόν κάθε φορά δηλαδή. :Ρ
