Η ανάμνηση, ήταν από τον γείτονά του που τού ζήτησε να ποτίζει τα φυτά που έχει στην ταράτσα όσο αυτός θα έλειπε σε ένα ταξίδι. Τα λέγανε πού και πού, πίνοντας ένα κρασάκι εκεί ανάμεσα στα φυτά της ταράτσας.
Άλλους δεν έχει στην Αθήνα.
Δέχτηκε.
Εκείνο το βράδυ, ενώ συνήθως καθότανε έως πολύ αργά στην δουλειά, έφυγε στην ώρα του.
Και συνειδητοποίησε ότι ήταν η πρώτη φορά που είχε προσμονή να γυρίσει σπίτι γιατί υπήρχε κάτι εκεί να τον περιμένει.
Έστω και ένα φυτό.
Όταν είπε την ανάμνηση, ξέσπασε σε κλάμματα.
Το ίδιο κι εγώ.
