ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όντως υπάρχουν πνευματώδεις όχι και τόσο καλοσυνάτοι. Αλλά μάλλον αποτελούν εξαιρέσεις. Οπότε γενικα το πνευματώδης συνεπάγεται και το καλοσυνάτος (αλλά όχι το αντίστροφο).

Πώς είσαι τόσο σίγουρος; Η καλοσύνη είναι ολίγον μονόδρομος ενώ η κακία έχει πολλούς δρόμους που σε κάνουν άνετα πιο πνευματώδη. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα και η δική μου προσωπική εκτίμηση μάλλον οδηγεί σε άλλους δρόμους. Ένας άνθρωπος πνευματώδης, έξυπνος και γοητευτικός δεν χρειάζεται να είναι καλοσυνάτος για να κερδίσει το ενδιαφέρον και να γοητεύσει. Ίσα-ίσα. Επίσης, αν συνδυαστεί με ένα αίσθημα ανωτερότητας από πολλούς άλλους (δίκαια ή άδικα) είναι πολύ εύκολο να εξοκείλει ειδικά γιατί μπορεί να δει -φαντάζομαι- αρκετά πιο καθαρά πόσο ο άνθρωπος από ζώο γίνεται εύκολα κτήνος και φερθεί αντιστοίχως κτηνωδία. Βρίσκω την καλοσύνη και δη τη συνειδητή όχι τόσο συχνή, ειδικά σε άτομα έξυπνα. Δεν διαθέτουν πάντα ευαισθησία ως προς τους άλλους... και ότι τους κατανοούν το χρησιμοποιούν απλά υπέρ τους.

Έτσι όπως τα λες συμφωνώ. Εγώ τον όρο "πνευματώδεις" τον εξέλαβα ως φιλοσοφημένοι, ψαγμενοι κλπ (μπλιαχ! προτιμώ τις λέξεις φιλοσοφουντες, ψαχνόμενοι)Πολύ σωστά λες ότι η συνειδητή καλοσύνη σπανίζει. Συνήθως οι άνθρωποι είναι καλοσυνάτοι γιατί έτσι έμαθαν, γιατί έτσι το λέει η κοινή ηθική, γιατί είναι λάθος το κακό κλπΚάπου διάβασα ότι φτάνεις στην πνευματικότητα μόνο όταν έχεις περάσει από την κόλαση. Και η κόλαση μόνο καλό δε σε κάνει. Επομένως η πνευματικότητα (με την έννοια της αναζητησης, της σκέψης, της φιλοσοφίας κλπ) είναι το αντίδοτο στον κακο σου εαυτό που βγαίνει στην επιφάνεια λόγω των βασάνων της κόλασης. Δηλαδή περνώντας από την κόλαση είναι εύκολο αυθορμητα να γίνεις τέρας. Από εκεί και πέρα μπορείς να ακολουθήσεις το μονοπάτι της πνευματικότητας ή να παραμείνεις τέρας. Πληγωμένο, παραμορφωμενο ζώο δηλαδή. Βέβαια υπάρχουν κι άλλες επιλογες. Να παραιτηθείς, να πεθάνεις, κλπ(Σόρρυ για τα πολλά λογια. Απλά έχω όρεξη νυχτιατικα - και αϋπνία φυσικά.)

Πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η προσέγγιση και η αλήθεια είναι ότι σε αυτό που περιγράφεις και θα έβρισκα πιο εύστοχο αν χρησιμοποιούσε θα ήταν ο πνευματικός άνθρωπος. Κατάλαβα κάτι διαφορετικό με το πνευματώδες κι αυτό είναι λίγο το κακό με τις αφηρημένες έννοιες: έχουν ένα σωρό προσεγγίσεις που πρέπει ν' αποσαφηνίζουμε τι ακριβώς εννοούμε και όχι ό,τι καταλάβει ο καθένας. Υ.Γ. Για ένα πράγμα που δεν θα πρεπε κανείς να μου ζητήσει συγγνώμη... είναι τα πολλά λόγια.

Χαχαχα το παρακάνεις κι εσύ που και που ε; Κι εγώ έχω την τάση. Αλλά ξεφεύγω ποτέ πότε και ειδικά τώρα τελευταία ξεφεύγω όλο και πιο συχνά. Αλλά εντάξει μωρέ δε βαριέσαι... Καλοκαιράκι έχουμε, ας πούμε και μια δυο τρεις...χίλιες δεκατρείς κουβέντες παραπάνω...!:-PΈχεις απόλυτο δίκιο. Εγώ κατάλαβα λάθος. Κατάλαβα πνευματικός ενώ έλεγε πνευματώδης. Όσο να πεις υπάρχει μια διαφορά.