ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα αν είναι στον άνθρωπο ή αν παρεκτραπεί είναι σχετικό. Π.χ. η σωματική βία είναι τζιζ θέμα- ορθώς κατ' εμέ, γιατί με την αποδοχή έστω και κατά περίπτωση αναθαρρεί κόσμος και κοσμάκης- αλλά για όλη την λεκτική βία, την συναισθηματική κακοποίηση και την καταπάτηση των όποιων ορίων που αφήνουν ψυχικά τραύματα, δεν μιλάει κανείς. Προφανώς είναι λάθος η χρήση σωματικής βίας, αλλά κανείς δεν λέει ποτέ για το αν δέχτηκε ψυχολογική βία σε βαθμό κακουργηματικό πριν. Συνήθως όμως, δεν είναι απλά μία σφαλιάρα. Είναι πολλά άλλα μαζί. Αυτό που περιγράφει η εξ. είναι εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Συμφωνώ, και να διευκρινίσω ότι ούτε κι εγώ επιδοκιμάζω τη βία. Νομίζω όμως ότι οι περισσότεροι μπορούμε να διακρίνουμε αν κάτι γίνεται άπαξ, ή αν υπάρχει προδιάθεση. Αν βλέπουμε τέτοια σημάδια, δεν θα καθίσουμε να ανακαλύψουμε αν θα ακολουθήσει και δεύτερο σκαμπίλι (κυριολεκτικό ή μεταφορικό). Εννοείται ότι φεύγουμε χτες. Πάντως τώρα με αφορμή αυτό, σκέφτηκα πόσες φορές έχω δει γονείς ή παππούδες ή οτιδήποτε που έχουν στην αγκαλιά το παιδάκι το οποίο κυριολεκτικά τους βαράει, κι αυτοί είτε γελάνε γιατί το θεωρούν παιχνίδι, είτε απλά το αγνοούν. Μ' αυτή τη στάση, τί μηνύματα παίρνει το παιδί;..

Λάθος προφανώς και έχω απτό παράδειγμα του λάθους αλλά ένεκα ο δημόσιος διάλογος, δεν μπορώ να επεκταθώ. Στην παιδική ηλικία, ειδικά 0-6 ας πούμε, γίνονται εγκληματικά λάθη. Βάση δεν δίνεται και πολλοί κολλάνε σ'ένα απλό ταχτάρισμα και περνάνε τα παιδιά για χαζά ή υπερβολικά έξυπνα που θα πάρουν τα σωστά μηνύματα κι ας τους παρέχουμε μόνο λάθος. Είναι μεγάλη πληγή το θέμα αυτό και σηκώνει μεγάλη ανάλυση και λίγες δράσεις αν δεν έχεις άμεση εμπλοκή με τα παιδιά. Υ.Γ. Τώρα για το άλλο που λες πιο πάνω... το καταλαβαίνουν; Τότε γιατί δεν φεύγουν; Μακάρι να είναι τόσο απλό. Μπορεί να βλέπεις δυναμικά, έξυπνα άτομα που τα θαυμάζεις να βρεθούνε σε μία τέτοια σχέση και να μην φεύγουν ενώ πιστεύουν ότι ήταν η τελευταία φορά. Μπορεί κι ένας βίαιος άνθρωπος στις καλές του στιγμές να είναι υπέροχος ΑΛΛΑ η βία που δέχονται δεν αντισταθμίζεται. Αυτό το καταλαβαίνουν συνήθως με την πάροδο του χρόνου και γι' αυτό ίσως επικρατεί μια απόλυτη στάση σ' αυτό το θέμα. Πρώτα να σιγουρέψουμε ότι όσες-οι είναι θύματα καταλάβουν ότι δεν φταίνε κι άρα δεν χρειάζονται να το ανέχονται, όπως κι ότι ένα άτομο που τους φέρεται έτσι δεν το κάνει από αγάπη ή επιθυμία. Κι αυτά δεν τα λέω για σένα τρουφ, αλλά είναι μια γενική παρατήρηση που νομίζω ότι όσες φορές ειπωθεί, τόσο το καλύτερο, για όλους μας. Δεν ξέρουμε ποιοι μας διαβάζουν και αν έχουν θεωρήσει σαν υγιή μια τέτοια κατάσταση. Κι οι πιο έξυπνοι άνθρωποι μπορεί να την πατήσουν, δεν έχει να λέει.

Οι θύτες είναι τόσο ύπουλα χειριστικοί που όσο έξυπνος και να είσαι μπορεί να την πατήσεις. Και δυστυχώς με το νέο τρεντ της εποχής να μην παρεμβαίνουμε και επεμβαίνουμε, τα θύματα είναι δύσκολο να δουν την αλήθεια μόνοι τους.