ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.7.2018 | 01:36

Απο ποτε

ο (αυτο)εξορισμος -επιλογη της μοναξιας ,εγινε μαγκια;Γιατι συνεχεια λεμε ποσο @ρχι..ια χρειαζεται να αντεξεις τη μοναξια κλπ,αλλα τελικα χρειαζονται μαλλον μεγαλυτερα για να βγεις εκει εξω και να το παλεψεις /διεκδικησεις κατι καλυτερο ....
5
 
 
 
 
σχόλια
Γιατί, ποιός σου είπε πως είναι μαγκιά;Τι αυθαίρετο συμπέρασμα είναι αυτό;Όσο για το δεύτερο σημείο της εξομολόγησής σου δεν έχει καμία σχέση με το αν θεωρείται μαγκιά.Εννοείται ότι θέλει κότσια για να αντέξεις τη μοναξιά.Μόνο που εδώ μέσα συνήθως όταν λένε μοναξιά οι άνθρωποι εννοούν κάτι τέτοιο: https://www.lifo.gr/confessions/view/348661Τέλος πάντων. Λανθασμένα συμπεράσματα βγάζεις κατά τη γνώμη μου κι αυτό δείχνει ότι δεν ξέρεις τι θα πει πραγματική μοναξιά.Κι αν είναι να διεκδικήσεις κάτι καλύτερο, πρέπει να δοθούν και ευκαιρίες.Αλλιώς πώς;
Κοίτα.Υπάρχουν 2 είδη μοναξιάς. Αυτοί που κλαίνε και υποφέρουν που ειναι μόνοι και οι άλλοι που το παίρνουν απόφαση. Προφανώς μιλάς για την 2η κατηγορία. Και ναι, θέλει όντως κότσια να αντέξεις τη μοναξιά, να γυρνάς σε ένα σπίτι μόνος, να κοιμάσαι σε ένα διπλό κρεβάτι πάλι μόνος, να τρως μόνος, να πηγαίνεις σινεμά μόνος κτλ κτλ.... Αλλά! Το να βγεις εκεί έξω όταν έχεις μάθει να ζεις και να φροντίζεις τον εαυτό σου, δεν σημαίνει ότι θα βρεις ζουγκλα. Βγαίνεις έξω θωρακισμένος, σαν να φοράς ένα χοντρό μπουφάν στο χιόνι. Όταν έχεις μάθει να ζεις με τον εαυτό σου, να τον σέβεσαι και να ζεις ΚΑΛΑ έτσι, δεν σε τρομάζει το έξω. Βγαίνεις έξω και δείχνεις καλά ποιος είσαι, χωρίς εκπτώσεις και υποχωρήσεις. Θέλεις? αυτός είμαι. Δεν θέλεις? Στο καλό και να προσέχεις...Για εμένα κάπως έτσι ειναι τα πράγματα....
Και αν κατάφερες αυτή την μοναξιά να την κάνεις φίλη σου?Πώς της λες να σου παραχωρήσει λίγο πλέον την θέση να την αντικαταστήσεις με κάποιον που δεν σου έχει αποδείξει ακόμη ότι μπορεί να πάρει τη θέση της χωρίς να σου την χαλάσει με 1002 άσχημους τρόπους? Ωραία,γίναμε δυνατοί,παλέψαμε την δέχτηκαμε και δεν την φοβόμαστε πια,ίσα ίσα την παίζουμε στα δάχτυλα..Τωρα πως την αφήνουμε μου λες? Εδώ πάμε στο άλλο άκρο...
Η μοναξια κρυβει μεσα της μια "ασφαλεια" ,αλλα τελικα αυτη η ασφαλεια δεν φαινεται να ειναι αρκετη και μας βυθιζει σε κατι σκοτεινο και στασιμο .Ειμαστε κοινωνικα οντα,χρειαζομαστε την ανθρωπινη επαφη,αλλιως νιωθουμε μισοι.Κατι θα μας τρωει μεσα μας.Μπορει επισης να μοιαζει συχνα να ειναι πιστη φιλη ,αλλα δεν εχει αυτη το πανω χερι.Εσυ κανεις κουμαντο!Καταλαμβανει οσο χωρος της δωσουμε εμεις...Εκεινη εκει θα ειναι παντα και θα μας περιμενει,το θεμα ειναι να σταματησουμε να την αποζηταμε και να την ξεχωρισουμε απο τη μοναχικοτητα.Ας αφησουμε και το φοβο για λιγο που της δινει πατημα.Μια ζωη μεσα στο φοβο θα ζουμε;Και τον πονο χρειαζομαστε και την απογοητευση και την προδοσια.Μεσα απο αυτα μαθαινουμε ποιοι ειμαστε και τι μας ταιριαζει καλυτερα,αλλωστε αν ολα ηταν ονειρικα θα δυσανασχετουσαμε και παλι.Ολα μεσα στη ζωη ειναι,οποτε ας προσπαθησουμε το καλυτερο και ό,τι γινει.Ο,τι μοιαζει απροσπελαστο ειναι τροφη για σκεψη ,εναυσμα για ενδοσκοπηση ,ωστε να εχουμε μια καλυτερη ζωη με τους δικους μας ορους για μια φορα.
Πωωω ρε παιδιά..Μου βγάζετε τόση συζήτηση επάνω σε αυτό το θέμα αλλά είναι εξολόγηση ενός άλλου ανθρώπου ούτως ώστε να εστιάσουμε σε αυτά που συζητάμε για την δική μου άποψη επάνω σε αυτό...Με συγκινούν απίστευτα τα όσα γράφετε ειλικρινά σας το λέω και παράλληλα νιώθω πως καταλάβατε ακριβώς τι θέλω να πω και εστιάζετε εκεί που πρέπει! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ ειλικρινά για όλο αυτό,είναι μια βοήθεια όσο δεν φαντάζεστε!Το θέμα είναι πως είμαι υπερβολικά κοινωνικός άνθρωπος και πάντα καταφέρνω και προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ να βοηθάω τους ανθρώπους γύρω μου όμως σε προσωπικό επίπεδο όταν κάποιος με προσεγγίζει ερωτικά,τραβάω χειρόφρενο και κοκκαλωνω εξηγώντας πως δεν επιθυμώ κατι τέτοιο και πως θα προτιμούσα να έχουμε μια όμορφη φιλία όσο μπορεί να γίνει μεταξύ μας..Όταν κάποιος επιμείνει παραπάνω διαφορετικά τότε νιώθω πως πνιγομαι από την στιγμή που εγώ ξεκαθάρισα την θέση μου και έχω πει πως δεν θέλω... Τι να πω? Φόβος? Ανασφάλεια? Πικρα? Πώς να το εξηγήσω στο θέμα σχέσης νιωθω πως φρενάρω από την στιγμή που δεν βλέπω κάτι να με εξιταρει να το γνωρίσω και μετά να περάσω στο κομμάτι να το προσπαθήσω ξανά...
Scroll to top icon