LIFOLAND
Mικροπράγματα /

«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Επέλεξα τέσσερα βιβλία - προσθέστε κι εσείς τα δικά σας!

Facebook Twitter
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
158

 

 

 

To bookpress ζήτησε από 18 συγγραφείς (και εικονογράφους) να ανοίξουν την παιδική τους βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στους άλλους ρώτησε κι εμένα, την εξής ερώτηση:

«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Να λοιπόν -με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου- τέσσερα βιβλία που μου έχουν μείνει από την παιδική μου ηλικία.

1) Ο Θησαυρός της Βαγίας, της Ζωρζ Σαρή.

 

 

Έχει γράψει και πολύ καλύτερα (πόσο είχα κλάψει με το Ψέμα!) όμως το μείγμα συναρπαστικής περιπέτειας και καλής παιδικής λογοτεχνίας που υπάρχει στο Θησαυρό της Βαγίας είναι -κατά τη γνώμη μου- αξεπέραστο.

Αποδεικνύει περίτρανα πως τα ελληνικά παιδικά βιβλία δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα σοβαρά, πολιτικά, ή βαρετά.

Απομυθοποιώντας το μυστήριο και την περιπέτεια, η Ζωρζ Σαρή μου άνοιξε πολλούς και διαφορετικούς ορίζοντες - και στη ζωή μου και στο γράψιμο φυσικά.

2) Ο Μικρός Νικόλας

 

 

Ποτέ δεν έγινα τόσο άτακτος όσο ο Νικόλας και η παρέα του - μου έμαθε όμως να βλέπω και ως μεγάλος τον κόσμο με μάτια αθώα και παιδικά.

Διάπλατα ανοιχτά απ' τις (ευχάριστες ως επί το πλείστον) εκπλήξεις που φέρνει κάθε μέρα η ζωή. Μερικές φορές η παιδική αφέλεια προσφέρει μεγαλύτερη ηρεμία ψυχής απ' την ενήλικη καχυποψία.

3) Τα μυστήρια της Ένιντ Μπλάιτον.

 

 

Όλα των Μυστικών Επτά και των Πέντε Φίλων. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν τα διάβαζα ως παιδί, μου φαινόταν τρομερά θρίλερ - η αγωνία τους με συντρόφευε ακόμα και σε νυχτερινούς εφιάλτες.

Σήμερα που τα ξαναδιαβάζω καμιά φορά εκπλήσσομαι: είναι φριχτά κακογραμμένα, συνεχώς επαναλαμβανόμενα, τρομακτικά αφελή κι έχουν σχεδόν βουλιμική εμμονή με τα φαγητά. Τα αγαπούσα πολύ όμως - και θεωρώ ότι ακόνιζαν και το μυαλό.

Τα σημερινά παιδιά βέβαια δεν θα τρόμαζαν ούτε στο ελάχιστο και μάλλον θα τα βαριόταν πολύ - εμένα μου δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς και μυστηριώδους ασφάλειας...

4) Τα Ημερολόγια του Άντριαν Μολ.

 

 

Η σειρά βιβλίων της Σου Τάουνσεντ με ήρωα ένα 13χρονο αγόρι και το ξεκαρδιστικά αφελές αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνο ημερολόγιό του ήταν για μένα μια αποκάλυψη.

Ο Μολ μεγάλωνε όπως μεγάλωνα κι εγώ - ακόμα και σήμερα που πλησιάζει τα σαράντα ακόμα βγαίνουν βιβλία για την τωρινή του ζωή.

Δεν είναι παιδικά βιβλία τα Ημερολόγιά του (όπως ας πούμε το κατά πολύ υποδεέστερο, σύγχρονο, Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα - αλλά μου σημάδεψαν την παιδική μου ηλικία, και όχι μόνο.

Δεν είναι ούτε εφηβικά τα βιβλία αυτά: είναι βιβλία για όλους - κάτι που νομίζω ότι είναι, εξάλλου, ο ορισμός του καλού βιβλίου.

[Τα δικά σας;]

158

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Mικροπράγματα / Είναι κρίμα τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή να θεωρούνται "παιδικά".

Με αφορμή το θάνατο της αγαπημένης μου συγγραφέως παιδικών βιβλίων, της Ζωρζ Σαρή, ένα κείμενο (που μου ζήτησε το Books' Journal) για τη λογοτεχνική δικτατορία της αδερφής μου και για το καλύτερο βιβλίο που διάβασα ποτέ.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
Χωρίς Όνομα
Λοιπόν εγώ μικρή (δηλαδή μέχρι τα 9 μου περίπου) είχα τρελή αδυναμία σε 2 σειρές βιβλίων, των εκδόσεων Στρατίκη. Η 1η σειρά λεγόταν "ο παραμυθένιος κόσμος του δάσους" και ήταν 6 βιβλία με ιστορίες για ζώα, ξωτικά, νεράιδες, γίγαντες κτλ, η 2η ήταν η εικονογραφημένη ελληνική μυθολογία (15 βιβλία αν θυμάμαι καλά).Κατά τα άλλα, από τα 8-9 μου χρόνια και μετά, αγάπησα ένα κάρο βιβλία και συγγραφείς, τα πιο χαρακτηριστικά μάλλον ήταν:- Ο Ιούλιος Βερν, ιδίως το Γύρο του Κόσμου- Η Ζωρζ Σαρρή και η Άλκη Ζέη (Τα στενά Παπούτσια, Τα Γενέθλια και τη Νινέτ τα είχα λιώσει, ομοίως και το Καπλάνι και το Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου) - Η Πηνελόπη Δέλτα, ιδίως το Παραμύθι Χωρίς Όνομα και ο Τρελαντώνης- της Βούλας Μάστορη το Αυγουστιάτικο φεγγάρι και το Ένα γεμάτο μέλια χεράκι- ο Τομ Σώγιερ και το Χακ Φιν...και πολλά πολλά ακόμα που δε μπορώ να θυμηθώ.Α, και το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο. Ουσιαστικά σημάδεψε τη μετάβαση μου, ψυχικά, από την παιδική ηλικία στην εφηβεία.(Επίσης στα 12 μου διάβασα και εγώ τη Φάρμα των Ζώων, γιατί η καθηγήτρια αγγλικών μου το πρότεινε ως βιβλίο-εξάσκηση στα αγγλικά μου.)
Xaroula
Αχου, οι κάτοικοι του δάσους! Τα ξωτικά, οι κυρίες ποντικίνες, ο Αγκαθούλης.. τι μου θύμισες! :)Τα Γενέθλια μου τα είχε φέρει στα γενέθλιά μου ο νονός μου και τα λάτρεψα. Τα διάβασα για κάμποσα χρόνια σε κάθε γενέθλιά μου. Και το Ένα γεμάτο μέλια χεράκι τι γλυκό που ήταν! Πωπω..Ένα άλλο που είχα διαβάσει άπειρες φορές (σε σημείο να σημειώνω βούλες στο πρώτο φύλλο κάθε φορά, για να μη χάνω το μέτρημα) ήταν τα Ασημένια Πατίνια, του Π.Ζ. Σταλ.Και, όπως σχολίασα αλλού, οι δικοί μου ξένοι αγαπημένοι συγγραφείς ήταν ο Μίχαελ Έντε και ο Ρόαλντ Νταλ, ενώ είχαμε ως παρέα ομαδική τρέλα με τη Νάρνια! Ωραίες εποχές...
Click
Click
Ο παραμυθένιος κόσμος του δάσους!πωπω σα να τα βλέπω μπροστά μου αυτά τα βιβλία.Θυμάμαι σε ένα που έφτιαχναν τούρτες πόσο τις λιγουρευόμουν!!Επίσης ταυτίζομαι απόλυτα με αυτό που έγραψες για την Άννα Φρανκ. Το διάβασα κ εγώ σε μεταβατική ηλικία,αλλά καμιά φορά και τώρα το διαβάζω...
nina v
nina v
1)Τα ψηλά βουνά2)Τομ Σόγερ3)0 θησαυρός της Βαγίας4)Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες5)Φρουτοπία6)Ενα παιδί μετράει τ'άστρα7)Οι μυστικοί εφτά και τόσα άλλα...
Ο Νοών... νοείτω
Ο Νοών... νοείτω
Τι μας θύμησες τώρα;;!!..- Οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα, Ρενέ Γκοσινί.- Οι Μυστικοί Εφτά, Enid Blyton.- Οι Πέντε Φίλοι, Enid Blyton.- Ροβινσώνας Κρούσος, Ντάνιελ Ντεφόε,- Tαξίδι στο κέντρο της Γης, Ιούλιος Βερν.- 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Ιούλιος Βέρν.- Το καπλάνι της βιτρίνας, Άλκη Ζέη.- Ο Μικρος Πρίγκηπας, Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.Πρώτη Γυμνασίου πρέπει να πήγαινα όταν έπεσε στα χέρια ένα βιβλίο που λεγόταν "Το Βαθύ Λαρύγγι"... Ξέρετε. Το γνωστό της Λίντα Λάβλεϊς... Νομίζω το είχα βρει με την υπόλοιπη τσογλανοπαρέα της γειτονιάς στα σκουπίδια ανάμεσα σε πορνοκόμικς και τσοντοπεριοδικά (τότε δεν υπήρχαν οι γνωστοί κάδοι απορριμμάτων), τα οποία ξεχείλιζαν από μια μαύρη σκισμένη σακούλα.(Ο τύπος που τα πέταξε ή που του τα πετάξανε, πρέπει να έκανε διατριβή!!!...). Το βιβλίο περιέγραφε τα παρασκήνια της ταινίας, πως γίνεται το... βαθύ λαρύγγι (από τη θεωρία στην πράξη), και διάφορα άλλα σεξουαλικά κατορθώματα και εμπειρίες. Όλα ανα-λυ-τι-κό-τα-τα... Ήταν ένα κακοτυπωμένο βιβλίο με πράσινο εξώφυλλο και με κακής ποιότητας ξεθωριασμένες μαυρόασπρες φωτογραφίες. Λίγες και περιεκτικές... Από αυτές που δημιουργούνται με μικρές μαυρόασπρες τελίτσες. Κάποια στιγμή το ανακάλυψαν οι γονείς μου. Έπαθαν σοκ! Περιέργως δεν έφαγα ξύλο και δεν τιμωρήθηκα πολύ αυστηρά. Θυμάμαι πως την επομένη μου έφεραν ολόκληρη τη σειρά ή των "Μυστικών Εφτά" ή τους "Πέντε Φίλους". Δεν θυμάμαι ακριβώς. Υποτίθεται για να ξεχαστώ... Σιγά που ξέχασα...Όταν πριν μερικά χρόνια βγήκε στους κινηματογράφους το ομότιτλο ντοκιμαντέρ-ταινία (!!!) θυμήθηκα αυτό το βιβλίο. Δηλαδή θυμηθήκαμε το περιστατικό οικογενειακώς. Έπεσε πολύύύ γέλιο!!!Ψάχνοντας στο διαδίκτυο έμαθα και τον συγγραφέα, τον Ντόναλντ Π.Επιτρέψτε μου λοιπόν μέσα στα αξέχαστα παιδικά μου βιβλία να συμπεριλάβω και το όχι τόσο παιδικό... "Βαθύ Λαρύγγι".
dimk!
dimk!
..και τέσσερα από εμένα, με εικονογραφικά κριτήρια --εικονογράφος βιβλίων για παιδιά βλέπετε!Η Οδύσσεια του Ομήρου (εικονογραφημένη) από τις εκδόσεις Στρατίκη... από τα πρώτα μου βιβλία, από το οποίο έλειπαν οι τελευταίες σελίδες και ναι μεν έφτανε ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, αλλά πάντα έμενα με την απορία αν τον αναγνώρισε η Πηνελόπη!Τα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου από το βιβλιοπωλείο της Εστίας, γιατί ήταν το πρώτο βιβλίο που αγοράσαμε στο δημοτικό και για την θαυμάσια εικονογράφηση του Σπυρίδωνος... Τομ Σώγιερ του Μάρκ Τουέην, γιατί ήταν το πρώτο βιβλίο που κατάφερα να διαβάσω μόνος... στο ίδιο βιβλιο είχε την ιστορία σε απλουστευμένη εικονογραφημένη μορφή, με το κανονικό κείμενο να ακολουθεί.Ο Δεκαπενταετής Πλοίαρχος του Ιουλίου Βερν... όχι γιατί δεν διάβασα και τα υπόλοιπα, αλλά γιατί ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα μονορούφι. Γκραβούρες του Riou!Υ.Γ. Περιέργως κόλλημα με την Ένιντ Μπλάιτον είχα φάει μόνο όσον αφορούσε τις Περιπέτειες των 5 Φίλων :)
curiouser and curiouser
curiouser and curiouser
...μα ίσα ίσα βρε Άρη, οι περιγραφές των φαγητών στους Μυστικούς Εφτά και τους Πέντε Φίλους ήταν απ'τα βασικότερα θέλγητρα των βιβλίων!το ΕΥΠΟ - ΛΥΠΟ απ'το Καπλάνι της Βιτρίνας το σκέφτομαι ακόμα όποτε πέφτω για ύπνο.τον Ρούντιγκερ τον Μικρό Βρυκόλακα τον διάβαζε κανείς; ήταν πολύ καλή σειρά!
14:17
14:17
Το'χα διαβασει τοσες φορες, ομως αυτο που λες δεν το θυμαμαι. Θυμαμαι που ειχε αρρωστησει, επισης που ειχε ριξει απο πανω του ενα παιδι που δεν του φεροταν καλα και τον εδιωξαν.. Τελος παντων, πολυ ωραιο βιβλιο οντως!
Bahamut
Bahamut
Θυμάσαι που είχε φίλο ένα κυνηγόσκυλο και που είχαν πάει για κυνήγι τα παιδιά; Αυτός που έριξε από πάνω του αργότερα το γαιδουράκι είναι το παιδί που σποιλερπυροβόλησε το φίλο του.
peggy
peggy
Ένα παιδί μετράει τ' άστρα - Μ. ΛουντέμηςΥπεραγαπημένο ανάγνωσμα, στο οποίο επιστρέφω κάθε 6-7 χρόνια. Όταν γνώρισα τον άντρα μου εντυπωσιάστηκα όταν μου είπε για μια παιδική ραδιοφωνική εκπομπή που λεγόταν "ένα παιδί μου τρώει τη γλάστρα"... Αθηναϊκό ραδιόφωνο, τι να πεις...Άπαντα Ιουλίου ΒερνΣταθερό καταφύγιο για πιτσιρίκια με τάσεις φυγής - και όχι μόνο.Μαίρη ΠόπινςΜια δυναμική γυναίκα που μπορούσε να πετάξει... Λίγα χρόνια μετά ανακάλυψα την wonder woman
Jovanul
και πάνω που πίστευα ότι είμαι η μόνη που διάβαζα Πολυάννα. Κάπου υπάρχει ακόμα όλη η σειρά της καταχνιασμένη. 9 βιβλία που τα είχα μάθει απ έξω απο το πολύ διάβασμα.
κεκάκι
-Νινέτ της Ζωρζ Σαρή. Μου το είχε πάρει η μαμά μου δώρο για τα γενέθλιά μου όταν γινόμουν 8 ετών, δυσαρεστήθηκα γιατί ήθελα κάτι άλλο λογικά παιχνίδι, έκλαιγα, φώναζα και επειδή θύμωσε που δεν εκτίμησα το δώρο της με ανάγκασε να το διαβάσω με το ζόρι. Σήμερα το βιβλίο αυτό έχει σκιστεί και κιτρινίσει πια. Διαβάζω κάθε μέρα κι από λίγο πριν κοιμηθώ, 13 χρόνια πάει το στόρυ, έχω μάθει απέξω τη Νινέτ,την Έμμα,τη Ζωή,την Ειρήνη.. Έχω διαβάσει μπόλικα βιβλία έκτοτ, αλλά αυτό με στιγμάτισε γενικά και όχι μόνο από παιδικά βιβλία. Ήταν η αιτία που διάβασα κι άλλα κι άλλα κι άλλα,και άνοιξαν λίγο τα μάτια μου. Να σαι καλά βρε μαμά..Άλλα βιβλία:-Η μωβ ομπρέλα-Άλκη Ζέη-Ο Μικρός Νικόλας-ότι έχει γράψει η Μπλάιτον*-Χάρυ Πόττερ (ας φρίξουν οι απανταχού διανοούμενοι εδώ μέσα είναι της γενιάς μου και είναι αρρωστημένα κολλητικό, το'χω ξεπεράσει πια σε αντίθεση με τα άλλα αλλά ήταν αρρώστια τότε να περιμένω έξω από το βιβλιοπωλείο να πάρω πρώτη το καινούριο, 11 χρονών όταν βγήκε το 4 αχ τι αγωνία..)
Kωνσταντίνα
Kωνσταντίνα
Όταν ο Ήλιος, Το Ψέμα της Ζωρζ ΣαρήΚόμης Μοντεχρήστος του Αλέξανδρου Δουμά αυτά ήταν τα πρώτα μου και αγαπημένα μου, μετά έως κ σήμερα διαβάζω πολύ, η βιβλιοθήκη μου δε σταματά να γεμίζει και είναι ο Θησαυρός μου.Αυτό που θυμάμαι κ που ακόμη γελάω σαν το σκέφτομαι, είναι ότι διάβαζα όλη τη σειρά ΟΙ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΕΣ ενός ξένου συγγραφέα του ΣτάΪν Ρ. Λ. και δεν κοιμόμουν τα βράδια. χιχιχιχι... Να παραδεχτώ και κάτι ακόμη... Αν κ είμαι αρκετά μεγάλη, διαβάζω το ημερολόγιο ενός Σπασίκλα και γελάω πολύ! Έχω όλη τη σειρά!
Bahamut
Bahamut
Χαχαχα και εγώ τις διάβαζα τις Ανατριχίλες, έβαζα τους θείους μου να μου τις παίρνουν από την έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης, τις διάβαζα σε ένα απόγευμα και μετά ήθελα κι άλλες και μου έλεγαν να διαβάζω πιο αργά.
igar
* Κοντά στις ράγιες (Α. Ζέη) (αχ.. αυτός ο "κατέβα να φάμε")* Το καπλάνι της βιτρίνας (Α. Ζέη)* Με/Χωρίς οικογένεια (Ε. Μαλό) (τρελό κλάμα....)* Μάντι (αγνώστων λοιπών στοιχείων)
alevapa
alevapa
1. Χωρίς Οικογένεια, του Έκτορος Μαλό (άρχισε να μου το διαβάζει η γιαγιά μου πριν ακόμη πάω σχολείο)2. Ιβανόης, του Ουώλτερ Σκοτ (σε απλοποιημένη έκδοση το διαβάζαμε στα αγγλικά)3. Τζιμ Κουμπής και ο Μηχανοδηγός Λουκάς (και η συνέχεια Τζιμ Κουμπής και το άγριο 13), του Μίχαελ Έντε (σε συνέχειες από τη Διάπλαση των Παίδων)4. 80 χιλιάδες λεύγες υπό την θάλασσα, του Ιουλίου ΒέρνΆλλα βιβλία που με σημάδεψαν: Οι Άθλιοι, του Βίκτωρος Ουγκώ, Τζον Πολ Τζον, ο Θαλασσομάχος (δεν θυμάμαι συγγραφέα), Ο δρόμος προς την επιτυχία του Μπέηντεν-Πάουελ κ.ά. ...
Lyda
Πωπω! Και άλλος που έχει διαβάσει τον Τζιμ Κουμπή και ο Μηχανοδηγός Λουκάς και τη συνέχεια του ο Τζιμ Κουμπής και το άγριο 13). Αναρωτιέμαι αν θα τα διάβαζα τώρα πώς να μου φαινόντουσαν. Τότε με είχαν μαγέψει...