ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να ακούσω μία γνώμη από ανθρώπους που δε με γνωρίζουν και αφορά τη στόχευση που πρέπει να ακολουθήσω στην ερωτική μου ζωή. Είμαι 25, έχω κλασσικά τελειώσει με πτυχίο και σχεδόν μεταπτυχιακό, εργάζομαι δόξα το θεό και είμαι από υγεία καλά. Πρόσφατα αισθάνομαι πιο έντονα από ποτέ όμως ότι πρέπει επιτέλους να ζήσω ! Να ζήσω τα απλά και φυσιολογικά πράγματα που άλλοι - ίσως και κατά 7-8ετια -νεότεροι μου ζουν και από ότι αντιλαμβάνομαι δεν υστερώ σε κάτι αντικειμενικά - πάντα στοχεύοντας σε μία μέση κατάσταση.Γενικά ήμουν από το σχολείο του διαβάσματος - αλλά ποτέ φυτό, όσους φίλους είχα κατά καιρούς ήταν όλοι αγόρια και όλως παραδόξως τώρα που το σκέφτομαι και εκείνοι με μηδενική συσχέτιση με κοπέλες. Τρομερή σύμπτωση ! Έτσι πέρασαν τα χρόνια σα νεράκι, και αν εξαιρέσουμε δύο εντελώς αστοιχείωτες απόπειρες μου προ 5ετιας με 2 κοπέλες όπου δε προέκυψε απολύτως τίποτε δηλαδή, στο τομέα αυτό είμαι άγραφος πίνακας. Βέβαια αυτό έχει και το θετικό του ότι δεν έχω μουτζουρωθεί από άσχημες αναμνήσεις ή εικόνες.Κάποιος θα έλεγε ότι δε ξέρω ούτε τα βασικά στο τομέα αυτό (και το εννοώ και στο επίπεδο απλής συμπεριφοράς προς γυναίκες), αλλά αυτό που παρατηρώ είναι λόγω μιας επικοινωνιακής μου δεξιότητας μπορώ και καλύπτω κάποιες καταστάσεις. Έτσι δεν έχει κάνει μέχρι τώρα κάτι μπαμ όσον αφορά στην εικόνα μου κατά την όποια καθαρά και μόνο κοινωνικού χαρακτήρα επικοινωνία είχα λόγω κάποιων υποχρεώσεων με κοπέλες. Εξ' άλλου μπορώ να μιλήσω για διάφορα πράγματα και δημιουργώ και καλό κλίμα με όποιον άνθρωπο συναναστρέφομαι.Αυτό όμως που παρατηρώ είναι ότι σε καμία περίπτωση δε μπορώ να συμβαδίσω με την απόλυτη πλειοψηφία των … γυναικών πια της ηλικίας μου. Τελευταία αισθάνομαι και σα μικρούλης ανάμεσα τους που ποτέ δε το είχα. Βάλε τις ανύπαρκτες ερωτικές εμπειρίες, βάλε ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι ψυχολογικά έτοιμος στο μεσοπρόθεσμο μέλλον - ακόμα και σχέση να είχα - να μιλάω με κάποια για κοινά πλάνα ζωής και σοβαρές προοπτικές, που οι περισσότερες πια εύλογα κοιτάνε. Εδώ δεν έχω ζήσει τα απολύτως βασικά. Αυτά θα ψάχνουμε τώρα; ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ θα ήταν...Εκεί που ήταν σε ένα μακρινό πια παρελθόν οι περισσότεροι της ηλικίας μου, βρίσκομαι τώρα. Και το ερώτημα είναι: τι κάνω και που απευθύνομαι, απλά και μόνο για να τσουλήσει λίγο η κατάσταση και μη φτάσω 30 και πια δεν υπάρχει γυρισμός !Υ.Γ.: Τουλάχιστον δε μικροδείχνω ιδιαίτερα :)