ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.4.2019 | 23:10

Τι πάει λάθος ( ; )

Παρατηρώ συχνά και έχω ζήσει φυσικά ανάλογη περίπτωση, νέα αγόρια να αφήνουν όμορφες κοπέλες, έξυπνες, ενδιαφέρουσες με άποψη, στυλ, χαλαρές κτλ ( οι αναφορές γίνονται απλώς για να καταλάβετε τη διαφορά) και ξαφνικά του βλέπεις με ένα κοριτσάκι το οποίο είτε θα τους βγάζει το λάδι είτε δεν θα το έχουν σε εκτίμηση. Με έχει παραξενέψει λοιπόν πολύ αυτό το κομμάτι επειδή προσωπικά δεν είμαι της άποψης ότι όλα αυτά τα κλισέ ( οι άνδρες είναι μαλάκες/σκέφτονται μόνο με το κάτω κεφάλι κτλ) πως ισχύουν. Κάθε πλάσμα θέλει ελευθερία, μια αγκαλιά και να μπορεί να εκφράζεται. Παίζει ρόλο η φάση που γνωρίζεις κάποια; τα δικά σου προβλήματα αν υπάρχουν; το αν δεν είσαι διαθέσιμος για κάτι σοβαρό; Μου φαίνεται πραγματικά παράλογο κάποιες κοπέλες ενώ έχουν το πακέτο μέσα/έξω να μην βρίσκουν ανταπόκριση. Πολύ θα με ενδιέφερε να ακούσω τις απόψεις σας!
17
 
 
 
 
σχόλια
Διάβασα πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις επί του θέματος, αλλά η έλξη δεν πάει κατά παραγγελία. Επίσης, θέλουμε άτομα που να ταιριάζουν στις δικές μας ανάγκες και στα πατήματα κι όχι απαραίτητα στους καλύτερους, αλλά στους καλύτερους για μας. Ποιοι είναι αυτοί; Αυτοί που μπορούμε να συνεννοηθούμε χωρίς να νιώθουμε αστοιχείωτοι ή ότι ο άλλος είναι κατώτερος. Αυτοί που ταιριάζουμε στον τρόπο διασκέδασης (μπορεί ο άλλος να έχει ποιοτικότερα πατήματα αλλά να μην βρίσκουμε πουθενά κοινό σημείο). Γενικότερα, άτομα που δεν νιώθουμε άβολα με αυτό που είμαστε. Θέλουμε όμοιους μας στην πραγματικότητα, δεν αρκεί ο θαυμασμός όταν καταλήγουμε να είμαστε κοινό του άλλου. :)Αυτά τα λέω για την φαινομενικότητα του πράγματος. Οπότε το καλύτερο είναι πάντα ως προς ποιον. Το ιδανικό του καθενός δεν χρειάζεται να συμπίπτει με αυτό που θα έπρεπε σύμφωνα με την εκάστοτε κοινωνία να είναι το καλύτερο. Εκεί ξεκινάνε τα λάθη. Δεν έχει να κάνει με το πόσο δυσκολεύει ή διευκολύνει ο άλλος, αλλά πόσο ενδιαφέρει. Αφού λοιπόν, ξεκαθαρίστηκε αυτή η λάθος αντίληψη μιας κατάστασης ενός εξωτερικού παρατηρητή πάμε στο επόμενο θέμα. Όταν υπάρχει η έλξη, υπάρχουν στοιχεία που θα μπορούσαν να κάνουν δύο ανθρώπους να είναι μαζί και κάποιος επιλέγει κάτι κατώτερο, κάτι πιο διαχειρίσιμο, κάτι που ίσως αν το χάσει θα του στοιχίσει λιγότερο. Είναι ζήτημα ανασφαλειών και ανωριμότητας. Τίποτ' άλλο. Αυτά περί δυσκολίας/ευκολίας είναι χαζομάρες. ¨Εναν άνθρωπο τον διεκδικείς μόνιμα σε μια σχέση, δεν κρατιέται η ουσία μιας σχέσης με μια αρχική «κατάκτηση», το να είναι κάποιος εύκολα προσεγγίσιμος δεν σημαίνει ότι η παράδοση είναι μόνιμη και εύκολη. Αυτό είναι το πρόβλημα μερικών, θέλουν τις επίκτητες δυσκολίες για να χάνεται η ουσία. Όπως είπε η Λιλίκα, χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι ο πυρήνας του προβλήματος. Τώρα, γιατί κοπέλες με τόσα θετικά στοιχεία χαλιούνται με άτομα που είναι εμφανώς ανώριμα ή ανασφαλή; Δεν θέλουν κι αυτές έναν όμοιό τους; Άρα τι κάνουν με τέτοιους τύπους που γουστάρουν χειριστικές καταστάσεις;
Διαβάζω την εξ., διαβάζω και τις κριτικές. Θα απαντήσω όμως λίγο διαφορετικά από το σύνηθες .Όταν επιλέγουμε σύντροφο, ανασκαλεύουμε, ασυνείδητα, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες που προήλθαν από την σχέση με τους γονείς μας. Ο άνθρωπος, στις ευρύτερες κοινωνικές σχέσεις ψάχνει αυτήν την σιγουριά την συναισθηματική (καλή ή κακή ) που προέρχεται από την τριαδική σχέση με τους γονείς (οιδιπόδειο σύμπλεγμα)προσπαθεί να αναπαράγει ο,τι πιο οικείο, μέσα από τις καθημερινές και ευρύτερες σχέσεις . Είτε αυτά βασίζονται στην σιγουριά είτε στις ενοχές είτε στον "απόλυτο έρωτα",να το θέσουμε κάπως έτσι, του παιδιού προς την μητέρα ή τον πατέρα αντίστοιχα. Πιο απλά οι προσωπικές σχέσεις καθορίζονται από την συναισθηματική σχέση που έχουμε με τους γονείς μας.Τα συμπλέγματα που κουβαλάει ο καθένας επιρρεάζει και την επιλογή του συντρόφου. Ναι θα συμφωνήσω (με βάση τα δικά μου συμπλέγματα) ότι το δύσκολο το περιπετειώδες και το απόκρυφο, το περίεργο το παράξενο, αυτό που θα μου δυσκολέψει λίγο το μυαλό, την καρδιά και το σώμα, δεν θα μου δωθεί εύκολα. Με εξιτάρει. Το εύκολο είναι βαρετό. Πάντα όμως με όρια και με μέτρο. Γιατί αν από το δύσκολο πάμε στο ανύπαρκτο ε!εκεί είναι χάσιμο χρόνου. Όπου και η υπομονή εξαντλήται. Παντού πρέπει να υπάρχουν όρια και μέτρο.
Why are you single?Because I'm over qualified. Όταν ο Άλλος πιστεύει ότι μπορεί να τον δυσκολέψεις και αυτό υπερτερεί των συναισθημάτων που νιώθει, θα σε χαρακτηρίσει υψηλής συντήρησης (high maintenance) και θα προχωρήσει ταχύτατα, ίσως και ταυτόχρονα, σε μια πιο light βερσιόν της ιδανικής συντρόφου που νομίζει ότι θέλει και με την οποία θα νιώθει μια πλασματική ασφάλεια. Ξεχνούν βολικά βέβαια, ότι αυτή τους η επιλογή χαρακτηρίζει τους ίδιους, όχι το άτομο που απέρριψαν.
Καλησπέρα φίλη. Υποψιάζομαι ότι ηλικιακά είμαστε κοντά από αυτά που γράφεις. Γενικά είναι κοινή ομολογία ότι ο άντρας όσο και να φαίνεται ότι πνευματικά ή μορφωτικά εξελίσσεται ψυχικά και συναισθηματικά βραδυπορεί να ωριμάσει σε σχέση με μια κοπέλα. Επίσης, λίγο άνθρωποι έχουν πραγματικά πηγαία κυρίαρχη προσωπικότητα. Oι αδυναμίες χαρακτήρα είναι πολλές (πόσοι παιδεύουν τον εαυτό τους συνολικά από μικροί) με αποτέλεσμα να αισθάνονται ανεπαρκείς απέναντι σε μια πιο πλήρη προσωπικότητα και να αισθάνονται ότι θα τους καπελώσει. Ειδικά αυτό το αισθάνεται ο άνδρας που εκ φύσεως θέλει να έχει και το πάνω χέρι σε μια σχέση. Συμπληρώνω και το γεγονός ότι η νέα γενιά (και αυτό βασικά χτυπάει εμάς τα αγόρια) καθυστερεί να απογαλακτιστεί με αποτέλεσμα να αδυνατεί να αναλάβει προσωπικές ευθύνες πέραν των στοιχειωδών. Οπότε αυτό οδηγεί προφανώς σε αδυναμία διαχείρισης σχέσεων που έχουν απαιτήσεις, στην εκπλήρωση μόνο των απολύτως αναγκαίων υποχρεώσεων του εαυτού του και στη χαμηλή κρίση στις επιλογές.Και για να ειμαστε ειλικρινείς κάποιοι άνθρωποι δεν θα βρεθούν και ποτέ σε θέση να αναλάβουν συναισθηματικές ευθύνες έναντι άλλου όσο χρόνια και αν περάσουν. Εξ' άλλου δεν κάνουν όλοι για σχέσεις, όπως δε κάνουν όλοι για γονείς, αθλητές, δάσκαλοι κτλ.Και μεταξύ μας τώρα... όταν ο άλλος θέλει να "ξεμπουκώσει" (φυσική λειτουργία είναι αυτό), μετράει εμφανισιακά ακόμη και ξέρει ότι δεν είναι σε θέση να προσφέρει και κάτι το ιδιαίτερο (αυτό είναι μια τίμια αυτοκριτική, διότι υπάρχουν και τύποι που το παίζουν ιστορία και δεν αξίζουν φράγκο) που θα πάει; Θα πάει στο πιο "εύκολο" που είναι μια πολύ πιτσιρίκα που ακόμα δεν είναι σε θέση να φιλτράρει πράγματα και γοητεύεται από τη προσοχή που της δίνει ένας μεγαλύτερος. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Είναι αναμενόμενο μια κοπέλα μετά τα 23-24 να αναζητά με μεγαλύτερη έμφαση κάτι πιο σοβαρό και πιο σταθερό στη ζωή της με προοπτικές. Όσο και να μη με συμφέρει (διότι είμαι στο group αυτών των ηλικιών που θα μπορούσα να διεκδικώ συνομίληκες) ας κοιτάξει έναν μεγαλύτερο 6 - 7 χρόνια που υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να προκύψει κάτι στο πλαίσιο των αναζητήσεων της.
Είσαι ενός χρόνου ενήλικη :) Λοιπόν, αν το κείμενο που έγραψες δεν ήταν μια γενική απορία σου αλλά εντάσσεσαι και εσύ μέσα σε αυτή τη κατάσταση (που απορρίπτεσαι για πιτσιρίκες από νεαρούς) εδώ πλέον εγείρεται ζήτημα διότι οι ηλικία σου είναι από νομικής άποψης οριακή ως προς το επιτρεπτό κάτω όριο. Τι εννοείς πιτσιρίκες και εσύ θεωρείσαι "μεγάλη";
όχι όχι δεν με θεωρώ μεγάλη, το βλέπω να συμβαίνει γύρω μου και απορώ, ναι αυτό είναι μεγάλη κουβέντα τώρα που αν την ανοίξουμε θα πάρει έκταση οπότε κουλ! η απορία μου δεν είχε να κάνει με ηλικίες εννοούσα γενικότερα νεαρούς άνδρες οποιασδήποτε ηλικίας.το "κοριτσάκι" που ανέφερα δεν είχε να κάνει με το ηλικιακό
Πολύ καλή η παρατήρηση σου τότε. Το πας και σε θέματα τρόπου συμπεριφοράς. Στη καλή εκδοχή (που το πιο αθώο είναι το γνησιο προφίλ της εκάστοτε) το λίγο "παιδικό" και το "γλυκούλικο" διεγείρει! Ανάλογα με το τύπο ανθρώπου που ο καθένας έλκεται πάνε αυτά.
[με ένα κοριτσάκι το οποίο είτε θα τους βγάζει το λάδι* είτε δεν θα το έχουν σε εκτίμηση**.]* Σε αυτή την περίπτωση ίσως να θέλουν να αποδείξουν στον περίγυρό τους ότι είναι ικανοί να κουμαντάρουν ένα τόσο μυστήριο τρένο, σαν κατόρθωμα και καλά, ή το αντίθετο, ότι είναι τόσο αδύναμοι χαρακτήρες που δεν μπορούν να βάλουν όρια και οι λυσσάρες τους κάνουν ο,τι θέλουν, κι έτσι αλωνίζουν.** Εδώ πάλι, καραμπινάτη περίπτωση χαμηλής αυτοπεποίθησης. Τονώνουν το ηθικό τους έχοντας δίπλα τους έναν "κατώτερο" συνάνθρωπο -κατά την γνώμη τους πάντα- ώστε να μπορούν να τον μειώνουν και να φαίνονται καλύτεροι οι ίδιοι.
Είναι πολύ απλό. Οι άντρες γουστάρουμε τις δύσκολες κοπέλες(με μέτρο πάντα) , όχι τις εύκολες, όχι αυτές που θα σου λένε διαρκώς ναι σε όλα, όχι τις υποτακτικές. Αντίθετα θέλουμε μια κοπέλα δυναμική, που θα λέει την γνώμη της, θα πατάει στα πόδια της, θα είναι ανεξάρτητη και θα ξέρει πως να φέρεται ανάλογα με τις καταστάσεις, πότε δηλαδή πρέπει να πει ναι , και πότε όχι. Θα λέει την γνώμη της χωρίς να διστάζει .ΥΓ. Νομίζω και οι γυναίκες κάτι αντίστοιχο ψάχνετε σε εμάς
Ναι φυσικά συμφωνώ μαζί σου! όμως και εγώ αυτό τον τύπο κοπέλας περιγράφω να απορρίπτεται έντονα, μια δυναμική κοπέλα γι'αυτό άλλωστε έχω και την απορία!
Μα ακριβώς αυτό σου λέω. Το ότι είναι όμορφες και έξυπνες δεν σημαίνει ότι είναι για όλους οι κατάλληλες. Πολλοί απο εμάς θέλουμε μια κοπέλα που θα μας δυσκολεύει, για να στο πω απλά, που θα βρούμε τον δάσκαλό μας. Που θα μας ζορίσει, που γενικά θα μας παιδέψει να την κατακτήσουμε.Που θα έχουμε τις διαφωνίες μας, που θα τσακωνόμαστε, αλλά στο τέλος θα τα βρίσκουμε πάντα. Δεν θέλουν όλοι μια '' τέλεια και τυπικότατη σχέση ''. Μας αρέσει η περιπέτεια , όπως επαναλαμβάνω και σε εσάς απο οτι ακούω.
Η άποψη η δική μου είναι πως όλα αυτά σαν θεωρία είναι πολύ ωραία, και θα τσακώνεστε και θα τα βρίσκετε και πίστεψε με το έχω περάσει, αλλά μερικά πράγματα δεν βγάζουν νόημα στη πράξη, θα μου πεις όμως κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά
Scroll to top icon