Το «Ολοκαύτωμα της Μνήμης» και η αποκάλυψη μιας προπαγάνδας

Στο ντοκιμαντέρ του Κούλογλου «Το Ολοκαύτωμα της Mνήμης» εκτός από τις μαρτυρίες των κατοίκων του Δίστομου και των Καλαβρύτων, αυτό που σοκάρει τον θεατή είναι το ξεσκέπασμα μιας καλοστημένης προπαγάνδας. Οι τίτλοι «Το Δίστομο και τα Καλάβρυτα ψήφισαν Χρυσή Αυγή» είναι ακόμα νωποί στη μνήμη μας. Στην πραγματικότητα όμως συνέβη κάτι άλλο. Αντιγράφω ένα απόσπασμα από το «Ποντίκι» της 22^ης Μαΐου του 2012 από το άρθρο με τίτλο «Μια ξεδιάντροπη προπαγάνδα». Μια από τις ελάχιστες εφημερίδες που αναφέρθηκε στο θέμα χρησιμοποιώντας σε άρθρο της την λέξη «προπαγάνδα»:

«Αυτό που πήρε η Χρυσή Αυγή στο Δίστομο – μια κωμόπολη με πολλούς εσωτερικούς μετανάστες – ήταν μόνο 2,7% (44 ψήφοι) και αυτό μαζί με το διπλανό χωριό Άσπρα Σπίτια (Παραλία Διστόμου). Ένα ποσοστό από το οποίο, αν αφαιρεθεί, όπως επισημαίνουν κά­τοικοι της μαρτυρικής κωμόπολης, το αναλογούν στα Άσπρα Σπίτια, τότε για το Δίστομο απομένει ποσοστό κάτω από 2%, όσο δηλαδή και στα χωριά των ολοκαυτωμάτων της Κρήτης, ίσως και λιγότερο. 

Τότε πού βρέθηκε, θα αναρωτηθείτε, το 6% που ακούσατε σε πολλά κανάλια τη Δευτέρα των εκλογών και καυτηρί­ασαν – σωστά... αν ίσχυε – διάφοροι επώνυμοι, όπως ο καθηγητής Ιστορίας Βασίλης Κρεμμυδάς και οι βουλευτές Λιάνα Κανέλλη και Γρηγόρης Ψαριανός και φυσικά πολλοί άλλοι; Η εξήγηση είναι απλή: στον... «Καλ-λικράτη», θύμα του οποίου έπεσε ένας συντάκτης, που δεν τον υπολόγισε λό­γω άγνοιας της γεωγραφίας. Στη συνέχεια τον... εντυπωσιακό τίτλο «Δίστομο- Καλάβρυτα ψήφισαν Χρυσή Αυγή» αναπαρήγαγαν αρκετοί συντάκτες.» 

Ελάχιστοι αναφέρθηκαν στο θέμα μετά το τέλος των εκλογών. Ακόμα και αυτοί που αναφέρθηκαν στο «λάθος» δεν το έκαναν με την ανάλογη ένταση που έγινε η αναπαραγωγή της ψεύτικής είδησης. Φυσικά η τηλεόραση αδιαφόρησε. Αρκετοί είναι αυτοί που δεν έχουν ακούσει για αυτή την προπαγάνδα. Έχουν μείνει με την εικόνα ότι Δίστομο και Καλάβρυτα ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Κάποιοι αποφάσισαν, όπως συμβαίνει συχνά στα media ότι η αλήθεια δεν πουλάει όπως το ψέμα. Ότι όσο στη μνήμη του κόσμου υπάρχει το «Δίστομο- Καλάβρυτα ψήφισαν Χρυσή Αυγή» τόσο κάποιοι θα συνεχίζουν να αυξάνουν τα νούμερα της AGB με πιασάρικα πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών, θα συνεχίζουν να αυξάνουν την αναγνωσιμότητα τους στο ίντερνετ, θα συνεχίζουν να αμπελοφιλοσοφούν για την «ντροπή του Δίστομου και των Καλαβρύτων».

Βέβαια όπως είπαν και οι μαθητές στο ντοκιμαντέρ ακόμα και μια ψήφο να πήρε η Χρυσή Αυγή σε αυτές τις περιοχές είναι ντροπή. Όμως αυτά είναι ψιλά γράμματα στην εποχή των μεγάλων τίτλων. Όπως ψιλά γράμματα είναι και η αποκατάσταση της αλήθειας στον κόσμο των βουλιαγμένων media. Παρακολουθώντας την αποκάλυψη της αλήθειας στο «Ολοκαύτωμα της Mνήμης» μου ήρθαν στο μυαλό οι περιπτώσεις συκοφαντημένων ανθρώπων που προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους στον κόσμο των media. Σε συκοφαντούν στο εξώφυλλο με μεγάλους τίτλους και όταν αποκαλυφθεί τι πραγματικά συνέβη γράφουν την αλήθεια σε ένα μικρό κομματάκι 50 λέξεων σαν να είναι αγγελία. Γιατί αναγκάζονται από το νόμο να γράψουν την αλήθεια όχι επειδή πρέπει. Στην περίπτωση της συκοφαντίας των δυο περιοχών τα πράγματα είναι χειρότερα. Το χωριό αποτελείται από ανθρώπους αλλά δεν είναι άνθρωπος. Ποιος θα σου κάνει μήνυση; Τα βουνά και οι λόγγοι;

Μόνη παρηγοριά σε αυτή την ιστορία είναι η στάση των μαθητών. Μιλώντας για το θέμα στο «Ολοκαύτωμα της μνήμης» οι μαθητές του Δίστομου αναφέρθηκαν και στο πως οι ίδιοι έπεσαν θύματα της τηλεόρασης. «Δεν μπορεί να είμαι εγώ σκεφτόμουν όταν έβλεπα το ρεπορτάζ» λέει μια μαθήτρια. Οι δηλώσεις διάρκειας μισής ώρας «κόπηκαν και ράφτηκαν» ανάλογα με τα κέφια του μοντάζ. Το γνωστό κόλπο: Απομονώνεις φράσεις και δίνεις το αποτέλεσμα που θες.

Μεγάλο κομμάτι των νέων ανθρώπων σήμερα είναι ψυλλιασμένο για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η τηλεόραση και το πώς κατασκευάζει ειδήσεις. Αρκετοί ίσως να τις έχουν γυρίσει την πλάτη. Όμως οι μάζες παραμένουν υπνωτισμένες και χειραγωγημένες. Καταπίνουν και αναπαράγουν τους μεγάλους τίτλους που ακούν χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν αν είναι αληθινοί ή ψεύτικοι. Η αλήθεια είναι κάποιες φορές τόσο βαρετή και κουραστική. Γιατί να μπαίνουν δημοσιογράφοι και αναγνώστες στον κόπο;