ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω ένα σχετικά δυνατό account στα social και αλληλεπιδρώ με αρκετούς ανθρώπους στα σχόλια, γύρω από τις εξελίξεις όμως βαριέμαι αφόρητα να διαβάζω μηνύματα κι έτσι σωρεύονται. Τα ανοίγω μια στο τόσο και απαντώ μόνο σε όσα σχετίζονται με τα γεγονότα και όχι στους πέφτουλες. Πριν 15 μήνες, ανοίγοντας τα απάντησα σε ένα ομολογουμένος εύστοχο γύρω από ένα περιστατικό. Το ένα μήνυμα έφερε το άλλο. Κόντευαν 3 μέρες με επικοινωνία που σταματούσε μόνο για 4-5 ώρες ύπνου.Κάποια στιγμή, αισθανόμενη πως αυτό πλέον αγγίζει τα όρια του φλερτ, αφού μιλούσαμε πια για εμάς, του είπα πως είμαι μέσα σε έναν προβληματικό γάμο και αυτή η επικοινωνία με έχει βγάλει έξω από τα νερά μου. Μου αποκάλυψε πως βρίσκεται σε μια ίδια κατάσταση. Καταλήξαμε μετά από μέρες να συναντιόμαστε, να περνάμε ώρες μαζί, να μιλάμε στο τηλ όλη μέρα και με μνμ μέχρι τα ξημερώματα. Αποφασίζοντας, μετά από μερικούς μήνες, να τελειώσω το γάμο μου λόγω των προβλημάτων που υπήρχαν, του ζήτησα να διακόψουμε και μαζί, διότι δεν μου άρεσε αυτό που συνέβαινε. Έφερα βαρέως να είμαι το τρίτο πρόσωπο σε έναν γάμο. Μου είπε να του δώσω χρόνο, να μην τον εγκαταλείψω και στο μέλλον θα ήμαστε κανονικά μαζί. Λίγο καιρό πριν, είχαμε αναφερθεί στο γιατί δεν κάναμε παιδιά με τους συζύγους μας και μου είχε πει πως δεν ήθελε να κάνει ένα παιδί μέσα σ έναν προβληματικό γάμο που σκεφτόταν να λήξει. Πέντε μήνες μετά έμαθα τυχαία πως η γυναίκα του είναι έγκυος. Έσπειρα θύελλες και θέρισα ανέμους, όχι γιατί πήρε αυτή την απόφαση αλλά επειδή μου την κράτησε κρυφή και δεν μου έδωσε το περιθώριο να επιλέξω αν θέλω να συνεχίζω να τον βλέπω. Έκτοτε, τον είδα πολλές φορές να κλαίει για εμένα, να μου μιλά για λάθος και βεβιασμένες αποφάσεις, εγώ να προσπαθώ να κόψω επικοινωνία και αυτός να εκκλιπαρεί μόνο για να μιλήσουμε έστω από μηνύματα. Το παιδί του έχει γεννηθεί κι όμως αυτός συνεχίζει να μου λέει πως είμαι η χαρά της ζωής του. Με πιάνει αηδία στην ιδέα πως αντικρίζει το μωρό και τη γυναίκα του τη στιγμή που την ίδια ώρα μου στέλνει μνμ λέγοντας μου πόσο με σκέφτεται και δε μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εμένα. Από τότε που γεννήθηκε το μωρό δέχτηκα να τον συναντήσω δύο φορές σε καφέ και τις δύο ένιωσα πως μου ασκούσε τρομερή συναισθηματική βία. Μέσα στον κόσμο έκλαιγε λέγοντας μου πως είμαι η ζωή του και είναι βαθιά ερωτευμένος. Το πρόβλημα είναι πως κι εγώ τον ερωτεύτηκα όσο ποτέ κανέναν άλλον. Ένιωσα στον απόλυτο βαθμό την ταύτιση σε όλα τα επίπεδα κι έχω φτάσει πια στο σημείο να προσπαθώ να απομακρυνθώ, να τον ξεπεράσω, τη στιγμή που κάθε μέρα μου υπενθυμίζει την παρουσία του. Ώρες ώρες τον σιχαίνομαι για την επιλογή του να εμπαίζει 2 ανθρώπους, εμένα και τη γυναίκα του κι άλλες νιώθω πως τον λατρεύω αλλά καταπιέζομαι και δεν μου επιτρέπω να του το εκφράσω. Γιατί ορισμένοι άνθρωποι είστε τόσο εγωπαθείς;