ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοιτα, αν σου ειναι ευκολο να ριχνεις ολες τις ευθυνες για την κατασταση σου σε τριτους (τη ζωη, την κοινωνια, τα τατουαζ, κτλ), καν'το, αλλα να ξερεις ετσι δεν θα αλλαξει τιποτα. Η κατασταση θα αλλαξει μονο αν εισαι ειλικρινης με τον εαυτο σου, βρεις τι φταιει και προσπαθησεις να το διορθωσεις.Θα εξηγησω με ενα παραδειγμα (επειδη λες για σοβαρα προβληματα):Ενας πρωην συναδελφος εχει μια αρρωστια απο μικρος (ρευματοειδη αθριτιδα), καθε τρεις και λιγο ειναι στο νοσοκομειο, πονοι, φαρμακα, ολο το πακετο. Αυτος ο ανθρωπος λοιπον, ειναι τοσο ευχαριστος, κοινωνικος, παντα με το αστειο του, χαιρεσαι να βγαινεις μαζι του, και ναι, εχει πιο πολλους φιλους απ'οτι αλλοι κι αλλοι. Εξωτερικα δεν τον λες ομορφο, εχει παραπανισια κιλα που προσπαθει να χασει, και δεν εχει τατουαζ/ακριβα ρουχα/καλο αμαξι/και γενικα ενα πακετο που εσυ θεωρεις οτι σου ανοιγει πορτες.Αυτο που θελω να πω ειναι οτι κανεις δεν αγαπα τη μιζερια. Πολλοι αλλοι εχουν προβληματα, αλλα τα αντιμετωπιζουν διαφορετικα. Αμα ειναι να βγαινεις με καποιον και να ακους μια μονιμη γκρινια, τοτε καλυτερα σπιτι. Τουλαχιστον αυτη ειναι η αποψη μου.

Ξεπέρνα τη μιζέρια σου και το γεγονός ότι κρίνεις τους άλλους και τράβα χωριό.

Αν νομίζεις ότι υστερείς σε κάποιους τομεις της ζωής σου, προσπάθησε να τους βελτιώσεις.Αλλά για το θεο. Προσπάθησε να μην ασχολείσαι τόσο πολύ με το τι κάνουν οι άλλοι. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μπερδευτείς.

Έτσι ακριβώς είναι.Λίγοι θα καταλάβουν τι περνάς.Οι περισσότεροι θα σου μιλήσουν/κρίνουν εκ του ασφαλούς...Τώρα τι να σου πω;Καλή δύναμη.Από έναν σε παρόμοια κατάσταση...Είχα γράψει παρόμοια εξομολόγηση πριν από μία εβδομάδα θίγοντας ακριβώς το ίδιο θέμα...