ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η γνώμη μου είναι ότι αν η μητέρα σου ήθελε τόσο πια να σπουδάσει, δεν θα την ενοχλούσε ούτε το παιδί ούτε και δέκα παιδιά. Θα σπούδαζε ή τότε παράλληλα με το να σε αναθρέφει ή θα καταπιανόταν τώρα, που λίγο-πολύ είσαι αυτόνομη και δεν χρειάζεσαι συνεχή φροντίδα όπως το βρέφος ή ένα μικρότερο παιδί. Εφόσον πήρε την απόφαση να κάνει παιδί, όποιοι λόγοι και αν ήταν αυτοί που την οδήγησαν στο να σε αποκτήσει, οφείλει να είναι συνεπής στη μητρότητά της και να μη δημιουργήσει στο παιδί τραύματα και συμπλέγματα. Πιο άδικη μαζί σου δεν μπορούσε να είναι που επιρρίπτει την ευθύνη σ' εσένα για τις αποφάσεις που δεν πήρε στη ζωή της. Συν τοις άλλοις, με τον πατέρα σου σε έκανε, σε ποιον περίμενε να μοιάζεις, και της φταίει τώρα και αυτό; Συγνώμη αν έχεις το DNA του μπαμπά σου, θύμησέ της ότι αν ήθελε αναπαραγωγή με διχοτόμηση, τότε έπρεπε να είναι... αμοιβάδα. :-) Κοίταξε, όμως, εσύ πού βρίσκεσαι: έχεις ακόμα επιλογές μπροστά σου. Το σίγουρο είναι πως ό,τι κι αν κάνεις, ξέρεις ότι δεν θα κάνεις το λάθος να κατηγορήσεις άλλους για τις επιλογές σου, όπως έκανε η μαμά σου και η γιαγιά σου. Μη σκοτίζεσαι. Η ζωή σου είναι μπροστά σου, συγχώρεσε και ξέχασε αυτά που άκουσες. Ό,τι κι αν λέει η μαμά σου τώρα, εκείνη ξενυχτούσε για να έχεις καλές μέρες κι εκείνη έμενε σπίτι για να έχεις σπιτικό. Το λάθος της είναι που σου τα χτύπησε όλα αυτά, λες και ήσουν κάποια αχάριστη που της φερόσουν άσχημα, ένα τέρας όπως λες. Είθε κάποτε να θυμάται τα λόγια της και να νιώθει μόνο ντροπή. Εσύ έσω ευγνώμων για ό,τι πήρες, κοίταζε μπροστά και το σχέδιό σου να φύγεις είναι το καλύτερο. Δεν χρειάζεσαι τοξικό περιβάλλον στις επιτυχίες σου.

Αρχικα αν και δεν χριαζεται να το αναφερω αυτη η εξομολογηση με στεναχωρησε παρα πολυ. Εβγαινα με μια κοπελα που η μητερα της και η γιαγια της της ελεγαν ακριβως τα ιδια πραγματα. Το συγκεκριμενο θεμα το εχω σκεφτει για τον παραπανω λογο παρα πολυ. Αρχικα δεν φταις σε τιποτα. Δεν ζητησες να γεννηθεις και σου ασκουνε ψυχολογικο πολεμο,σε γεμιζουνε ενοχες επειδη πρεπει αναγκαστικα καπως να νιωσουνε καλα οι ιδιες. Δευτερον οπως ειμαι σιγουρος οτι εχεις καταλαβει δεν υπαρχει περιπτωση να αλλαξουν. Οποτε η' μαθε να ζεις με αυτο η' κρατα αποστασεις. Τελος θα σου πω κατι που μπορει να μην ισχυει στην περιπτωση σου και με συγχωρεις αν προτρεχω. Σε ολα αυτα τα σκηνικα ο πατερας σου σε προστατευει καθολου; Προσπαθει να σε υπερασπιστει; Γιατι αν δεν το κανει εχει για μενα οσες ευθυνες εχει και η μητερα σου. Αφηνει την κορη του να δεχεται ψυχολογικο πολεμο και μενει απραγος.

Γιατι?Γιατι ειναι σκατοψυχες κ οι 2 τους.Για φαπες κ οι 2

Ψυχούλα μου δεν φταις σε τίποτα..