ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε μπορω να ξεχασω με τίποτε το σχολειο τον τελευταίο καιρό που δεχομουνα bulling. Ημουν καινούρια και δεν ειχα καθολου παρεες. Καθομουν ολο μονη μου στο θρανιο στα διάλειμματα και στα κενα. Ηταν δυο κοριτσια που καθε μερα με πειραζαν. Τις ακουγα να γελανε μαζι μου και να με κοιτάνε. Και μια μερα με σχολιαζαν στον μπροστινο τους οτι ειμαι σαν τον Μπιν Λαντεν και πως ειμαι ετσι και γελαγαν ολοι μαζι. Εκλαιγα καθε μερα κρυφα στη γωνια μου και ακομα κ σημερα κλαιω. Ημουν τελειως αγοροκοριτσο με μαλλια παντα πιασμενα επανω ρουχα φοραγα φαρδιά παντελονια του αδερφου μου και μπλουζες κ τελειως απεριοοιητη. Το εχω πεισμα να αλλαξω εμφανιση να γινω κοριτσι. Δε μπορω να καταλαβω ομως γιατι το κανανε αυτο; δεν ειμαι ασχημη ολοι στο χωριο μου λεγανε γιατι δεν γινεσαι μοντελο. Στεναχωριέμαι που δεν ειχα το θαρρος να μιλησω και να τους αντιμετώπισω αλλα ημουν χαμηλων τονων παντα..