Επίθεση στο μετρό της Μαδρίτης: Τον κλώτσησε στις ράγες την ώρα που περνούσε ο συρμός

Σε περίπτωση που δεν έχεις βρεθεί προσωπικά μπροστά σε τέτοιο συμβάν (δεν στο εύχομαι), να σε ενημερώσω για τα εξής:Πρώτα επικρατεί σε όλον τον σταθμό μια παγωμάρα, σοκ, μέχρι το πρώτο άτομο να "σπάσει" τον πάγο (bystander effect, δεν γνωρίζω πως λέγεται στα Ελληνικά), συνήθως με ουρλιαχτά. Ελάχιστα άτομα θα κινηθούν προς το συμβάν. Όταν μου έτυχε μιλάμε για κλάσματα δευτερολέπτου, δεν πρόλαβε να κουνηθεί κανείς. Σε συνάδελφο έτυχε να την γλυτώσει ο άνθρωπος που πήδηξε, όμως το τραύμα από το σοκ παραμένει. Δυστυχώς μέχρι τώρα, στην χώρα που κατοικώ, μόνο άσχημες περιπτώσεις μου έχουν τύχει, από συγκάτοικο μέχρι αγνώστους κι εγώ συνήθως επιβάτης σε τρένο. Ευτυχώς την μία φορά που ήμουν άμεσα εκεί, δεν είδα ακριβώς μπροστά μου την κατάληξη του ατόμου. Διαφορετικά είναι καθημερινό φαινόμενο εδώ και συνεχώς υπάρχουν καθυστερήσεις κυρίως σε τρένα που κάνουν μεγάλες διαδρομές. Και να σε ρωτήσω λοιπόν το εξής, γιατί είναι εύκολο να μιλάς έξω από τον χορό: Πως προτείνεις, ακόμη και σε μια ανεπτυγμένη χώρα, να "εκπαιδευτούν" εκατομμύρια ανθρώπων; Να αρχίσουμε να πετάμε κόσμο στα τρένα και να καθοδηγήσουμε τον κόσμο στην "σωστή" συμπεριφορά/αντίδραση; Να στείλουμε ψυχολόγους/νοσηλευτές, κλπ. να μιλήσουν στον κόσμο; Ή να κάνουμε όλοι από τα γενοφάσκια μας μαθήματα ζίου ζίτσου, μήπως και πλακώσουμε τον υποτιθέμενο θύτη, στην πολύ μικρή περίπτωση που δεν πρόκειται για αυτοκτονία;; Πως ή που να γίνει μια τέτοια εκπαίδευση; Και ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό; Νομίζω πως δεν υπάρχει προετοιμασία για κάτι τέτοιο και πως η πρόληψη (βλ. τηλέφωνα βοήθειας, συζήτηση, ψυχοθεραπεία, κλπ.)είναι πιο ρεαλιστική. Ας αρχίσετε επιτέλους όλοι π.χ. με μια εκπαίδευση πρώτων βοηθειών, που έχει μαλιάσει η γλώσσα μου να το λέω σε οικογένεια και φίλους και κανείς δεν πάει παρόλο που ακόμη και στην Ελλάδα προσφέρεται δωρεάν, μήπως και σας απαντηθούν ερωτήσεις σε γενικά θέματα που συζητιούνται εκεί, και μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα.

ΟΚ. Θεωρώ πως ακριβώς λόγω κακών εμπειριών (που όντως, δόξα τω Θεώ, δεν έχω) έχεις πείσει εαυτόν πως δεν μπορεί να γίνει κάτι ώστε να μειωθεί το αρχικό σοκ/ ο χρόνος σωστής αντίδρασης του πλήθους ή σωστή «εκπαίδευσή» του ώστε να αντιδρά σωστά σε τέτοιες ή και παρόμοιες καταστάσεις παρά τα πολλά παραδείγματα για το αντίθετο (εξάσκηση πλήθους για σωστή αντίδραση σε περιπτώσεις σεισμού/ πυρκαγιάς/ τυφώνα/ εμπλοκής σε τροχαίο/ επείγουσας παροχής πρώτων βοηθειών/ εκκένωσης κτηρίων κ.λπ.).Ίσως να σου έχει τύχει σε π.χ. σταθμούς μετρό να ακούσεις συχνά πυκνά μηνύματα από μεγάφωνα να προσέχει ο κόσμος τα προσωπικά του αντικείμενα κάτι που βέβαια σημαίνει πως κυκλοφορούν πορτοφολάδες και πρέπει να υπάρχει μια σχετική επαγρύπνηση.Αυτό είναι το πρώτο βήμα: η επαγρύπνηση. Σκέψου πόσοι είναι στην κοσμάρα των κινητών τους και θα αντιληφθείς πόσο δυσκολότερη γίνεται η δράση οποιουδήποτε με μη καλές προθέσεις αν υπάρχει επαγρύπνηση.Από εκεί και πέρα δυστυχώς πρέπει να περιπτωσιολογήσω γιατί άλλη αντιμετώπιση έχει ο πορτοφολάς, άλλη ο απαγωγέας βρέφους, άλλη ο ζωσμένος βόμβες, άλλη ο …σπρώχτων ατόμων στις ράγες.Ασφαλώς και θα βοηθούσε ΠΟΛΥ η χρήση των ΜΜΕ για την ενημέρωση πάνω σε κατάλληλες τεχνικές αντίδρασης και ασφαλώς ένα ευαισθητοποιημένο, καλογυμνασμένο (άρα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση) και με διάθεση να μην παραμένει παθητικός παρατηρητής κοινό (πράγματα που δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη) θα κάνει μεγάλη διαφορά.Θέλει δουλειά, αλλά είναι κάτι που πρέπει να γίνει.Τα όσα αναφέρεις περί ψυχολόγων είναι σωστά μεν αλλά για το μετά.

Οι ταινιες με τους Σταλονε ή Σβαρτσενεγκερ με φουσκωτους που τους σωζουν ολους και μετα ζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα δεν ειναι ριαλιτι... κοινως, μετα απο οσα «περιπτωσιολογεις» χωρις καμια εμπειρια αναλογη, ηρθε το πρωι και ξυπνησαμε.

Το ό,τι δεν έχω προσωπική εμπειρία δεν σημαίνει πως έχω άδικο, ούτε το πώς επειδή εσύ είχες κάνα δυο ατυχέστατες πως έχεις δίκιο σε ό,τι αφορά την πρόληψη ανάλογων καταστάσεων.Σε ενημερώνω πως υπάρχει εξειδίκευση της Ψυχολογίας σε ό,τι αφορά συμπεριφορές πλήθους σε καταστάσεις κρίσης που μπορούν να βοηθήσουν στη σωστή αντίδραση του πλήθους. Ίσως έτσι καταλάβεις πως δεν αναφερόμουν σε σωτήρες/ Ράμπο.Επίσης καλό θα ήταν να παρατηρήσεις πολύ προσεκτικά τα video που αργά ή γρήγορα θα πλημμυρίσουν τις οθόνες των ΜΜΕ από τις μελλοντικές επιθέσεις μαζικών δολοφόνων μάλλον κάπου στις ΗΠΑ. Ίσως σε κάποιο από αυτά να φανεί τι εννοούσα (Κυκλοφορεί ήδη ένα φετινό από ένα σχολείο αλλά το είδα στην TV και δεν μπορώ να βρω/ στείλω link). Αλλά από το υφάκι συμπεραίνω πως δεν υπάρχει καλή διάθεση, βασικό συστατικό για τη συνέχεια του διαλόγου.

Στο μετρό του Παρισιού σε πολλούς σταθμούς αλλά και αλλού έχουν κάτι πολύ απλό: προστατευτικές μπάρες και τζαμαρίες δεξιά και αριστερά από τις ράγες. Το τρένο σταματάει σε ειδικό σημείο όπου υπάρχουν "κενά" στις μπάρες/τζαμαρίες, που αντιστοιχούν στις πορτες του. Έτσι δεν μπορει να σπρωξει κανεις κανενα. Απλουστατο και φτηνό.