ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σου ασκούσε βία οποιαδήποτε μορφής; Μην το επιτρέψεις ξανά στον εαυτό σου να συμβεί.

Xαλια οικογενεια εχεις.... και αυτοι σε εχουν κανει αυτο που εισαι..... δυστυχώς ειναι η αληθεια σιγουρα θα εχεις καποια θεματα απο τη στιγμη που εχεις τετοια οικογενεια.

Να σου πω κάτι; η μάνα σου είναι απαράδεκτη, οκ το δέχομαι, αν και την κατανοώ γιατί μάλλον έχει τις αντιλήψεις κάποιων προηγουμένων δεκαετιών, εσύ για ποιο λόγο ανέχθηκες αυτόν τον ελεεινό και τρισάθλιο για χρόνια και δεν το έληγες νωρίτερα;

Αγνόησε τη μαμά σου, όσο σου είναι εφικτό βέβαια! Είναι μαλακισμενη! Είναι από εκείνες τις γυναίκες που νιώθουν πως μέσα από τη ζωή των παιδιών τους, πόσο "επιτυχημένα" με βάση τα κριτήρια της κοινωνίας είναι, αντικατοπτριζεται η δική τους επιτυχία ή αποτυχία ως μανάδων!

X και σε αυτόν και στη μάνα. Απλά, λιτά κι απέριττα.

Σου ασκεί ψυχολογική βία και η μητέρα σου. Κόφ' της το. Κάθε φορά που πάει να ξεκινήσει τέτοια συζήτηση να το κόβεις ευθέως και απότομα και να φεύγεις από το οπτικό της πεδίο. Είναι άλλης γενιάς κι έχει τις γνωστές ηλίθιες απόψεις περί ραφιού, γάμου, αντριλας κλπ. Με αυτόν και την νέα του σχέση ( κρίμα η καημένη η κοπέλα) δεν αξίζει να ασχολείσαι ούτε κλάσμα του δευτερολέπτου.

Προφανώς η μαμα σου έχει προβλήματα ή είναι από εκείνες τις γυναίκες που πιστεύουν ότι "νταξ μωρε αμα με βαράει και λίγο δεν πειράζει, κάτι θα έκανα"....Μην επιστρέπεις σε κανέναν να σε κάνει αναρωτιέσαι έστω και για δεύτερα, αν αυτό είναι αυτό που αξίζεις, ούτε καν στη μάνα σου. Επίσης μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε κρίνει για την εμφανισή σου, ή για τον τρόπο που επιλέγεις να ζήσεις τη ζωή σου και για τις ίδιες τις επιλογές σου.Μην μπαίνεις καν σε τρυπάκι να κάθεσαι σε σχέσεις που είναι τοξικές (και η βία προφανώς και είναι τοξική) και το γεγονός ότι το έκανες και μάλιστα για πολλά χρόνια όπως αναφέρεις, με κάνει λιγάκι να αναρωτιέμαι εάν μπορείς στη φάση που είσαι να "αποκαταστήσεις" την αυτοεκτίμηση σου εντελώς μόνη σου. Εάν αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς καλό θα ήταν ενδεχομένως να ζητήσεις βοήθεια, και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό!!! Εάν λύσεις αυτό, θα μπορέσεις πιο εύκολα να βάλεις όρια, ξεκινώντας φυσικά από τη μαμά σου. Βέβαια μπορείς πάντα, να αγνοείς τη μαμά σου. Μόλις ξεκινάει να λέει τα δικά της, απλά θα εξαφανίζεσαι από μπροστά της. Μαγικό πράγμα η επιλεκτική ακοή.

Ωχ Παναγία μου, σοβαρά τώρα; Το πρόβλημα είναι αρχικά της μάνας σου και δικό σου. Δικό σου γιατί της επιτρέπεις να λέει αυτές τις χοντράδες και να επεμβαίνει τόσο πολύ στην ζωή σου, και δικό της γιατί αντί να κατανοήσει τα προβλήματα του παιδιού της, που είναι πασιφανές ότι έχει δίκιο, προσπαθεί να σε βγάλει παράλογη και αυτό είναι ότι πιο εξοργιστικό. Δυστυχώς, νομίζω ότι έχεις μάθει να ικανοποιείς τους πάντες, χωρίς όρους, κρατώντας πίσω τον εαυτό σου. Και από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις. Χρειάζεσαι σχέσεις στη ζωή σου με αμοιβαίο σεβασμό, αγάπη, φροντίδα, θετικότητα, στήριξη, κατανόηση, εμπιστοσύνη. Αυτοί οι άνθρωποι για τους οποίους νιώθεις έτσι, τί ακριβώς σου προσφέρουν; Δεν νομίζεις ότι πρέπει σιγά σιγά να βάλεις κάποια όρια; Και να κόβεις μαχαίρι ότι σε προσβάλλει; Με φωνές, (αν και αφού δεν καταλαβαίνουν με αλλο τρόπο) με διάλογο, οτιδήποτε. Αρκεί να μην τα κρατάς μέσα σου και γιγαντώνονται, γιατί μετά θα σε πάρει από κατω και δεν θα μπορείς να το ελέγξεις. Στην σχέση που είχες δεν αναφέρομαι καθόλου, γιατί πρώτον, δεν οφείλεται εκεί το πρόβλημα που σου έχουν φορτώσει (αλλά στην μητέρα σου όπως καταλαβαίνεις) και δεύτερον γιατί εσύ δέχτηκες να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο ανάλογα με την ψυχολογία που είχες. Το ότι κατάφερες να τον διώξεις από κοντά σου και "επαναστατησες" εναντίον της μητέρας σου, είναι τα πρώτα βήματα που θα σε οδηγήσουν να βρεις επιτέλους τον εαυτό σου. Και να μην του επιτρέψεις κάτι λιγότερο από αυτό που αξίζει. Όχι από αυτό που οι άλλοι σου λένε ότι αξίζεις.