ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια σε μία μικρή πόλη και ενώ δεν είχα ανάγκη τα χρήματα αποφάσισα να βρω μία δουλειά .....έψαξα λοιπόν και βρήκα δουλειά σαν σερβιτόρα.... με τον υπεύθυνο συμφωνήσαμε να δουλεύω τρεις φορές την εβδομάδα και μόνο στο service....εν τέλει κατέληξα να μαθαίνω δύο πόστα αυτό της σερβιτόρας και αυτό στην κουζίνα..(εργαζόμενη μπαλαντέρ) σήμερα δούλευα και πρώτη φορά μόνη μου με PDA (ηλεκτρονική παραγγελία) και ξαφνικά την ώρα που τελειώνουν οι σχολικές γιορτές το μαγαζί γεμίζει (έχει περίπου 30 με 40 τραπέζια) όλες οι παρέες ήρθαν ταυτόχρονα και έπρεπε να εξυπηρετηθούν όλοι την ίδια ώρα...... Έκανα ότι μπορούσα αλλά τα έχασα.... Οι υπεύθυνη νευρίασε άρχισε να μου λέει ότι είμαι αργή ,έλεγε στους συναδέλφους μου που εκείνη την ώρα είχαν έρθει για καφέ ότι είμαι σαν νήπιο και δεν καταλαβαίνω ότι ένα και ένα κάνουν δύο..... Και μάλιστα πήγε να με πει η ηλίθια αλλά το έκοψε την τελευταία στιγμή.... Μετά από όλα αυτά έριξα και ένα δίσκο ... Και αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα.... Ψυχολογία στα τάρταρα και την υπεύθυνη να μου λέει ότι είμαι τυχερή πού ήταν αυτή και με βοήθησε σε μερικά από τραπέζια γιατί αν ήταν ο άλλος υπεύθυνος δεν θα με βοηθούσε και θα μου μιλούσε πολύ πιο άσχημα..... Λίγο πριν σχολάσω μου παραδέχτηκε ότι λόγω της ημέρας έπρεπε να έχω βοηθό..... Δεν έλαβε υπόψη της ότι είμαι μία άπειρη και επαναλάμβανε συνέχεια ότι αυτό δεν ήταν τίποτα.... Σήμερα θίχτηκε η αξιοπρέπεια μου και δεν είπα τίποτα... Και τώρα ξαπλώνω κάτω από το πάπλωμα και κλαίω και δεν ξέρω γιατί..... Γιατί δεν τα κατάφερα;;; Γιατί με πρόσβαλε;;; Γιατί είναι μία δουλειά που μπορεί να την κάνει ο καθένας αλλά εγώ όχι;;; Γιατί πιέστηκα;;; Τα χρήματα είναι 3 ευρώ την ώρα χωρίς ένσημα..... Όσο σκέφτομαι τι πέρασα σήμερα.... Από τους αγενείς πελάτες μέχρι την υπεύθυνη του μαγαζιού..... Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι προτιμώ να δουλεύω στα χωράφια του πατέρα μου κάτω από τον ήλιο και μέσα στη σκόνη ..... Μέχρι σήμερα ντρεπόμουν να πω ότι τα καλοκαίρια δουλεύω στο χωράφι... Αλλά τώρα κατάλαβα ότι το προτιμώ....θέλω κάποιος να με κάνει μια σφιχτή αγκαλιά να μου πάρει την θλίψη ....