ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στη σχολη δε ξερω κανεναν...ειχαμε διαλλειμα και πηρα κατι να φαω...επεστρεψα και καθισα στα σκαλια να φαω...κατι παιδια με σχολιασαν για το οτι ειμαι παντα μονος (το καταλαβα δεν ειναι στο μυαλο μου),και αμεσως μετα μου λεει ενας ''ελα εδω μαζι μας''...αλλα δεν πηγα γιατι ενιωσα σαν το καημενο το μοναχικο παιδακι που πρεπει να το κανουν παρεα...Στη συνεχεια μπηκαμε εργαστηριο, καναμε πρακτικη...ηταν ολοι μαζεμενοι γυρω γυρω και καθομουν πισω και τους παρατηρουσα...Ολοι φαινοταν να γουσταραν τοσο πολυ αυτο που σπουδαζουν και κανουν, εβγαζαν φωτο και εστελναν στην ομαδικη τους, με τις πλακες τους και ολα...Και γω τιποτα...σοβαρος με ενα ''δολοφονικο'' βλεμμα με σκεψεις και μονο σκεψεις...για τη δουλεια για τη σχολη για ολα...Στο δρομο της επιστροφης ημουν τοσο χαλια...ηρθαν και πλακωσαν ολες οι αρνητικες σκεψεις στο μυαλο μου...Βρηκα και την πρωην μου στο δρομο, ηθελε να πιασει κουβεντα ηταν ευχαριστη, αλλα ημουν τοσο χαλια που απλα της ειπα γεια αντε αντε τα λεμε...και οταν γυρισα το κεφαλι την δω καθοταν ακινητη και περιμενε...ουτε να την εφτυνα δηλαδη..Δεν ειμαι καλα...