ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Επιστολή του Άδωνι Γεωργιάδη στη LIFO για σχόλιο περί αμβλώσεων που τον αφορούσε

Επιστολή του Άδωνι Γεωργιάδη στη LIFO για σχόλιο περί αμβλώσεων που τον αφορούσε Facebook Twitter
52

Ο υπουργός Ανάπτυξης και αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις Γεωργιάδης επαίνεσε χθες στο Tουίτερ του το πρωτοσέλιδο fake news μιας αθλητικής εφημερίδας εναντίον των αμβλώσεων. Ο εκδότης της LIFO Στάθης Τσαγκαρουσιάνος δημοσίευσε ένα σχόλιο με τίτλο «Οι αμβλώσεις είναι γυναικείο δικαίωμα και νόμος του κράτους. Τέλος συζήτησης.». Σήμερα λάβαμε από τον κ.Γεωργιάδη την εξής απαντητική επιστολή, την οποία και δημοσιεύουμε αυτούσια:
 



Αγαπητέ κ. Τσαγκαρουσιάνε, Χρόνια Πολλά με Υγεία.


Αν και σας θεωρώ έναν άνθρωπο του διαλόγου και μετριοπαθή, ομολογώ ότι ο φανατισμός του χθεσινού σας άρθρου με εξέπληξε. Φανατισμός και προς εμένα, αυτός έχει μικρή σημασία, αλλά κυρίως ως προς την ουσία του ζητήματος. 


Το χθεσινό μου υποστηρικτικό τουίτ για το πρωτοσέλιδο της εφημερίδος έθετε κάποιο οποιοδήποτε θέμα απαγόρευσης των αμβλώσεων; Απερίφραστα όχι και αυτό το διευκρίνισα πιστεύω επαρκώς στην ίδια την ανάρτηση μου. Το λέω αυτό αν και στον Δυτικό Κόσμο η σχετική συζήτηση δεν έχει απόλυτη ομοφωνία, καθώς υπάρχουν ακόμη Πολιτείες των ΗΠΑ π.χ. που δεν τις επιτρέπουν και στον υπόλοιπο πλανήτη δεκάδες άλλες χώρες επίσης. Παρά ταύτα εγώ ξεκάθαρα πήρα θέση υπέρ αυτού του δικαιώματος των γυναικών. Το γιατί ας μην το αναλύσουμε αφού συμφωνούμε. Από την στιγμή όμως που ξεκάθαρα είμαι υπέρ του δικαιώματος αυτού, όλα τα περί παραβιάσεως του νόμου του 1986 κ.λπ. τί νόημα είχαν; Σαν να θέλετε για αυτό το θέμα οπωσδήποτε να τσακωθείτε με κάποιον. 


Πάμε όμως στην ουσία. Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό; Όχι. Το νόμιμο αναφέρεται στο τί επιτρέπεται και τί απαγορεύεται, το ηθικό στο τί είναι σωστό και τί όχι. Στην προκειμένη περίπτωση ο τεράστιος αριθμός αμβλώσεων στην Ελλάδα (δεν είναι 350.000 που γράφει η εφημερίδα αλλά είναι όσες οι γεννήσεις ή και αρκετά περισσότερες τα στοιχεία λένε +100.000) δημιουργεί δυο μεγάλα ζητήματα. Το πρώτο για τον κίνδυνο στην υγεία των ίδιων των γυναικών, ειδικά αν το κάνουν επαναλαμβανόμενα. Η έκτρωση πρέπει να είναι το τελευταίο μέσο διακοπής μία ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Όμως σε μια εποχή με το διαδίκτυο να πληροφορεί για τις μεθόδους αντισύλληψης, το προφυλακτικό, τα αντισυλληπτικά, το χάπι της επόμενης ημέρας, το να δεχόμαστε χωρίς προβληματισμό ότι τελικά χρησιμοποιείται στην Ελλάδα η έκτρωση, ως αντισυλληπτική μέθοδος, με συγχωρείτε αλλά είναι ανευθυνότητα. Άρα είναι μία συζήτηση που πρέπει να κάνουμε με θάρρος και σίγουρα χωρίς να τσακωνόμαστε για τα αυτονόητα. 

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ο δημογραφικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε. Εσείς μπορεί να τον θεωρείτε επουσιώδη, εγώ πάλι εξαιρετικά σημαντικό. Θα μου επιτρέψετε να μην αναλύσω εδώ το μέγεθος του κινδύνου, τα δε περί «καρπερού Τούρκου», δείχνουν μια επικίνδυνη αφέλεια. Ο πρώην Πρόεδρος της Τουρκίας Τουργκούτ Οζάλ είχε πει, ως γνωστόν, ότι τις ελληνοτουρκικές διαφορές θα τις λύσει το Δημογραφικό. Συμφωνώ όμως απολύτως σε όσα γράφετε για το πώς το Κράτος πρέπει να δώσει κίνητρα κ.λπ. Ήδη με το έκτακτο επίδομα των 2000 € ανά γέννηση ή με την πολιτική όλα τα παιδιά σε παιδικούς σταθμούς, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Το Κράτος πρέπει να βρει τα εργαλεία για να αυξήσει την πιθανότητα μια γυναίκα να προτιμήσει να γεννήσει παρά να κάνει έκτρωση. Άρα και πάλι δεν αντιλαμβάνομαι το ύφος σας αφού λέμε τα ίδια. 


Τέλος στο άρθρο σας υπήρχε και μία ελαφριά ειρωνία σε ανθρώπους που διαφωνούν με τις εκτρώσεις για θρησκευτικούς λόγους. Με συγχωρείτε αλλά αυτό είναι στα όρια του ρατσισμού. Ρατσισμού δε που, όπως συνήθως, στρέφεται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα προς τους Χριστιανούς. Φυσικά για θρησκευτικούς λόγους απαγορεύονται οι εκτρώσεις σχεδόν σε όλο το Ισλάμ π.χ. αλλά προς τα εκεί για κάποιους λόγους λείπει η σχετική ειρωνία. Αλλά ας μείνουμε σε μας. Εάν κάποιος θέλει να είναι αντίθετος σε κάτι ακολουθώντας την πίστη του είναι ανθρώπινο δικαίωμα του, αρκεί να μην επιβάλει την γνώμη του στους άλλους. Εξ όσων γνωρίζω τόσο η Ορθόδοξη όσο και η Καθολική Εκκλησία την έκτρωση την θεωρούν Αμαρτία. Το αν εσείς ή εγώ ή ο οποιοδήποτε άλλος θα συμμεριστεί ή όχι αυτή την άποψη είναι δικός του λογαριασμός, το αν θα χλευάσει την πίστη του άλλου όμως ζήτημα ευγένειας. 


Κοντολογίς μου κάνατε μια «επίθεση» άνευ λόγου και αιτίας αλλά και πάλι σας ευχαριστώ διότι δώσατε χώρο να μιλήσουμε δημόσια για ένα σοβαρό κατά την γνώμη μου θέμα, όπως το ίδιο έκανε και η αθλητική αυτή εφημερίδα που με το εξώφυλλο της επέτρεψε να ξεκινήσει μια τέτοια δημόσια συζήτηση. 


Καλή χρονιά με υγεία και πάλι. 

Άδωνις Γεωργιάδης 


Ανταπάντηση:

Αγαπητέ κύριε Γεωργιάδη

Δεν ξέρω πού είδατε την επίθεση και τον φανατισμό. Αντίθετα μ' εσάς, που με χαρακτηρίζετε από αφελή έως ρατσιστή, εγώ δεν σας χαρακτήρισα – μίλησα μόνο για τον ρόλο σας, τον οποίο, κατά τη γνώμη μου, υποτιμάτε. 

Είστε υπουργός Ανάπτυξης. Δουλειά σας είναι να γίνει η Ελλάδα ένα κράτος δικαίου και ανάπτυξης – όχι να συζητάτε αν κάνουν καλό στην υγεία τους οι «ανεύθυνες» γυναίκες με τις αμβλώσεις. Με την υγεία ασχολούνται οι γιατροί. Με την ηθική, οι θεολόγοι.  Εσείς, μην το ξεχνάτε, δεν είστε ενορία· είστε κράτος και για το κράτος η συζήτηση έχει λήξει από το 1986. 

Λέτε με απίστευτη χαλαρότητα ότι μερικοί νόμοι δεν είναι ηθικοί. Έτσι έλεγαν και όσοι ήθελαν να «διορθώσουν» την «εκτροχιασμένη κοινωνία» με άλλα, ζοφερά, διχαστικά μέσα. Συμβουλή: μην το μπερδεύετε. Αρκεστείτε στους νόμους – είναι πιο ασφαλές.

Συνεπώς, αυτό που λέω είναι ότι είναι ύποπτη και αχρείαστη η συζήτηση που ανοίγετε εσείς προσωπικά (μoιράζοντας ένα αντιεπιστημονικό και κιτς fake news), η οποία πλήττει σαφώς τις γυναικείες ελευθερίες γιατί αναβιώνει ένα σεξιστικό και ενοχοποιητικό κλίμα εναντίον τους – πόσο ανεύθυνες είναι που δεν παίρνουν αντισύλληψη, πόσο επιπόλαιες να κάνουν τόσες εκτρώσεις, πόσο ανθέλληνες όσοι δεν σκέφτονται τον δημογραφικό μαρασμό.

Δεν ξέρω, επίσης, από πού βγάζετε το συμπέρασμα ότι θεωρώ επουσιώδες το δημογραφικό πρόβλημα – και με λέτε μάλιστα «επικίνδυνα αφελή». Για τη χαμηλή γεννητικότητα όμως δεν θεωρώ υπεύθυνες τις γυναίκες που «κάνουν πολλές αμβλώσεις», αλλά εσάς, τους πολιτικούς, που καταντήσατε την Ελλάδα έρημη χώρα για τους νέους γονείς και τα παιδιά τους –χωρίς υποδομές, νοσοκομεία, πρόνοια και παιδικούς σταθμούς–, μια χώρα εχθρική προς τις γυναίκες: αντί να τις βοηθάτε στο μέγα θέμα της μητρότητας, τις αφήνετε να βολοδέρνουν μεταξύ ανέχειας και ντροπής.

Τέλος, αυτά που λέτε ότι είμαι ρατσιστής απέναντι στους χριστιανούς κ.λπ. είναι λίγο αστεία. Στο ευρωπαϊκό κράτος με τους ισχυρότερους εκκλησιαστικούς δεσμούς και με μια Εκκλησία που τρυπώνει και στο τελευταίο άστρωτο κρεβάτι, αντί να κοιτάει το δικό της, παρατηρείται το παράδοξο: ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος να προστατεύει τον παποκαισαρισμό από το... μπούλινγκ!

Καλές γιορτές, με σοβαρότητα, δουλειά, πρόοδο και αγάπη,

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος

 

 

Στήλες
52

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ