Επιμέλεια: Μίνα Καλογερά
Ο Παρασκευάς Ακαμάτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο) επέλεξε τα αγαπημένα του πολιτιστικά αγαθά για τα ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ. Το μυθιστόρημα του με τίτλο «Ζωνιανά Gold» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.
Αγαπημένο βιβλίο
«Τα Γαλάζια Άνθη» του Ρειμόν Κενώ.
Πρώτα πρώτα γιατί τα άνθη του είναι γαλάζια. Έχω βαρεθεί τα κόκκινα, τα λευκά βγαίνουν πολύ λευκά και τα κίτρινα δεν δείχνουν καλά τη νύχτα.
Κυρίως όμως γιατί τολμάει να αγγίξει εξαιρετικά σοβαρά θέματα με τόσο παιγνιώδη τρόπο.
Αγαπημένος ηθοποιός
Ο Μάρλον Μπράντο.
Μου φαίνεται πως κάθε φορά παίζει δύο ρόλους ταυτόχρονα. Αυτόν που απαιτεί η ταινία κι εκείνον που έχει διαλέξει ο ίδιος. Πρόκειται για έναν αυτοσαρκασμό που ξεπερνάει τις εικόνες.
Ο Μπράντο τόλμησε να πάει κόντρα στο παντοδύναμο κατεστημένο του αμερικάνικου σινεμά. Δεν εννοώ μόνο την άρνησή του να πάρει το Όσκαρ για τον “Νονό”, την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των σφαγιαζόμενων αυτοχθόνων ινδιάνων. Η στάση που κράτησε σε ολόκληρη τη ζωή του ανέδειξε έναν άνθρωπο που πετούσε πολύ ψηλότερα από το θέαμα και τους κανόνες του. Πέθανε βέβαια με λιγότερα από 800 δολάρια στην τσέπη. Ήταν η σύνταξή του, η σύνταξη του αμερικάνου ηθοποιού. Όλα τα άλλα του τα είχαν πάρει.
Αγαπημένη ταινία
Το «Σημασία έχει ν’ αγαπάς» του Αντρέι Ζουλάφσκι.
Υπάρχει κάποιος συνδυασμός σπαρακτικής δύναμης και τρομακτικής ποίησης εκεί μέσα. Νομίζω πως αν κάποιος μπει μέσα σ’ αυτή την ταινία δεν θα καταφέρει να ξαναβγεί.
«The Life of Brian» των Μόντυ Πάιθον.
Γιατί είναι αλήθεια πως ο λιθοβολισμός έχει περισσότερο ενδιαφέρον από το κήρυγμα. Και πως η Παρθένος δεν ήταν τελικά παρθένος. Αλλά και επειδή μου αρέσουν παθολογικά οι μεγάλες μύτες.
Αγαπημένος δίσκος
Το «Live at Pompeii»
Έπαιξαν στο αρχαίο αμφιθέατρο της Πομπηίας. Τριγύρω δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Φυσούσε αέρας. Δεν πατούσαν στο έδαφος. Ήταν οι Pink Floyd. Όταν τους ακούς, ξέρεις πως όλα είναι πιθανά. Αλλά κι όταν δεν τους ακούς πια, θυμάσαι πως όλα είναι πιθανά.
Αγαπημένο έργο τέχνης
«Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιό του», του Γκόγια.
Αν δεις τον πίνακα από κοντά παγώνεις. Ο Κρόνος, πιο τρομαγμένος απ’ όλους, μοιάζει να σε κοιτάζει και να σου λέει:
«Στη θέση μου το ίδιο θα έκανες κι εσύ».
Τελικά, όπως αποδείχθηκε για άλλη μια φορά προσφάτως, έχει δίκιο. Οι τιτάνες (και όχι μόνο) τρώνε όντως τα παιδιά τους.
Αγαπημένη φωτογραφία
Κάποια από τα παιδικά μου χρόνια. Μάλλον δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί.
-------------------------
Το νεο μυθιστόρημα Παρασκευά Ακαμάτη με τίτλο «Ζωνιανά Gold» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου δωρεάν σ' αυτό το λινκ!
σχόλια