ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.1.2020 | 22:20

Φίλοι που εξαφανίζονται

Θέλω απόψεις επι του θέματος!Εξαφανίζονται αφού πρώτα έχουν πει του κόσμου τις δικαιολογίες έχουν ρίξει του κόσμου τα άκυρα & φυσικά εννοείται ότι είχαν εξαφανιστεί πάλι τουλάχιστον 2-3 φορές για κάποιο διάστημα στο παρελθόν....εμφανιζοταν και πάλι λεγοντας ποσο γαϊδούρια είναι,ότι χάθηκαν χωρίς λόγο κλπ! αλλά επειδή κι «εσυ» καλός μαλακας Ήσουνα έδειχνες κατανόηση και το προσπερνούσες!!!Σιγουρα δείχνεις κατανόηση γιατί καθένας έχει την καθημερινότητα του ,τη δουλειά του,τη ρουτίνα του γενικά αλλά όλα αυτα μέχρι ένα σημείο!Απ τη στιγμή που στο τελευταίο μήνυμα που έστειλα 3 μήνες πριν δεν πήρα καμία απολύτως απάντηση και δεν έστειλαν -ούτε καν τώρα ένα καλή χρόνια!- ξέρω ότι το πράγμα είναι τελειωμένο!
9
 
 
 
 
σχόλια
Εγώ πάλι βλέπω το αντίθετο. Εγώ μαζί με φιλαράκι, από τότε που κάναμε μακροχρόνια σχέση, κάποιοι "φίλοι" έχουν απομακρυνθεί. Ελεύθεροι κιόλας. Βρισκόμαστε, παραδέχονται ότι χάθηκαν και μετά πάλι τα ίδια.Ποτέ δεν στέλνουν οι ίδιοι για καφέ. Εννοείται πλέον ούτε κι εμείς γιατί κατάντησαν τραγικοί. Βρισκόμαστε πλέον μόνο σε γεννέθλια, γιορτές κλπ.
Και έτσι όπως το θέτεις τώρα, πάλι απόλυτο είναι. Δεν είναι εύκολο αλλά μια χαρά μπορεί να δημιουργηθεί πραγματική φιλία και με κάποιο πρόσωπο που γνώρισες στην ενήλικη ζωή σου.
Για μένα δεν υπάρχει αγάπη. Όταν δεν υπάρχει αγάπη προφανώς και δεν υπάρχει φιλια μάλλον. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Πχ. Και εγώ νομίζω ότι αγαπάω την κολλητή μου φίλη που είμαστε κολλητές από 5 ετών, αλλά τελικά δεν είναι αγαπη. Θα σου πω αμέσως τι είναι. Αγαπάω τον ίδιο μου τον εαυτό μέσα από εκείνη. Γιατί απλώς αυτή αποτελεί κομμάτι του εαυτου μου. Οπότε στην ουσία αγαπάω τον ίδιο μου τον εαυτό ξανά και ξανα, κανέναν άλλον. Και με την οικογένεια το ίδιο ισχύει. Δεν αγαπάς την οικογένεια σου. Απλώς ο άνθρωπος στη πραγματικότητα είναι τόσο αδύναμος, που βρίσκει ασφαλεια στην οικογένεια. Αν πεθάνει κάποιος από την οικογένεια σου δεν θα στεναχωρεθεις γιαυτον, θα στεναχωρεθεις επειδή ΕΣΥ δεν θα τον ξαναεχεις, σκέφτεσαι τον εαυτούλη σου δηλαδή, στεναχωριέσαι γιατί χάνεις μια για πάντα ο,τι σου πρόσφερε εκείνος. Και το ίδιο ισχύει και για τους φιλους και για την οποιαδήποτε σχέση. Φιλία δεν υπάρχει γενικά.
Scroll to top icon