ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο πιο πολύ βλέπω τα πράγματα σε αυτή τη χώρα, τόσο πιο πολύ λέω τι κάθομαι και χάνω τον χρόνο μου εδώ; Δεν ξέρω στο εξωτερικό τι παίζει (αν δεν φοβόμουν τόσο, ήδη θα είχα φύγει), αλλά το να είσαι 27 χρόνων με ένα αξιοπρεπές πτυχίο και να καταλήγεις να δουλεύεις σε ξενοδοχεία, ταβέρνες και μαγαζάκια που έχουν κάτι ξινισμένες μούρες που νομίζουν ότι είναι βασιλιάδες με ξεπερνάει. Και η φάση είναι ότι στο τέλος τρωγόμαστε μεταξύ μας οι εργαζόμενοι / ες, ενώ δεν βλέπουμε ότι αλλού είναι τα προβλήματα. Πώς θα ήταν, αν κάναμε ντου όλοι μαζί ενωμένοι;