Για να μην παρεξηγούμεθα, δεν επιχειρώ να συνδέσω κατ' ουδένα τρόπο τον Έλληνα Υπουργό Ανάπτυξης και αντιπρόεδρο της ΝΔ με τον εγκληματία πολέμου και ψυχρό εκτελεστή της ναζιστικής «τελικής λύσης». Απλά οι συνειρμοί δεν είναι παρά παιχνίδια του μυαλού εν τέλει και παρακολουθώντας από χθες ποικίλα δημοσιεύματα με επικεφαλίδα «Ο Άδωνις στο Άουσβιτς», μου τριβέλιζε το μυαλό σαν ανευλαβές διαβολάκι ο τίτλος του διάσημου βιβλίου της Χάνα Άρεντ, «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ». Μετά απ' αυτό, ακολούθησε φυσιολογικά το επόμενο βήμα: η παράφραση του (ακόμα πιο εμβληματικού από τον τίτλο) υπότιτλου του βιβλίου, «Έκθεση για την κοινοτοπία του κακού».
Ευέλικτος πολιτικάντης περιωπής ή ειλικρινώς μεταμεληθείς; Ποιον από τους δύο χαρακτηρισμούς μας επιτρέπει να του αποδώσουμε η χθεσινή απολογία του στα social media για το αμαρτωλό και αγρίως αντισημιτικό βιογραφικό του με αφορμή την επίσκεψη του στον τόπο της ανείπωτης φρίκης;
Μπορεί κάποιος (καλοπροαίρετος ίσως) να αντιτείνει: Κάτσε ρε φίλε, γιατί σώνει και καλά πολιτικάντης και υποκριτής; Μήπως τον αδικούμε τον άνθρωπο; Πήγε εκεί πέρα και συγκλονίστηκε, ταρακουνήθηκε το μέσα του, υπονομεύτηκαν οι βεβαιότητές του, ράγισαν οι αξίες του, είχε μια έντονη επιφοίτηση, σε τόσο κόσμο έχει συμβεί...
Μπορεί μετά από την ανέλιξή από την γραφική ακροδεξιά στο συστημικό mainstream, να έχει αρχίσει να κολακεύεται από την ίδια του την επιτυχία και να τα εξετάζει πιο ψύχραιμα και μακροσκοπικά τα πράγματα.
Μπορεί, όλα είναι πιθανά Μπορεί ο εκδότης / τηλε-τελάλης ανιστόρητων βιβλίων βλαχοπόπ αρχαιολατρίας, φαιού εθνικισμού και ακατάσχετης ελληνοπρέπειας και νοσταλγικός ραψωδός του χουντικού «νοικοκυρέματος» (αλλά και ιδρυτής φιλοχουντικής φοιτητικής παράταξης στα νιάτα του), μετά από την ανέλιξή από την γραφική ακροδεξιά στο συστημικό mainstream, να έχει αρχίσει να κολακεύεται από την ίδια του την επιτυχία και να τα εξετάζει πιο ψύχραιμα και μακροσκοπικά τα πράγματα.
Με αντισημιτικές κορώνες και ρατσιστικά υπονοούμενα δεν πας μπροστά, αν και αυτό ακόμα τίθεται πλέον υπό αμφισβήτηση στην εποχή μας, με τον κάθε φασιστάκο ηγετίσκο να επιβραβεύεται απλόχερα από το κοινό επειδή «τα λέει όπως είναι». Θέλει φροντίδα και προσοχή η δημόσια εικόνα - τις «αλήθειες», το «να τα λέμε κι αυτά κι ας μας κατηγορήσει η πολιτική ορθότητα», μόνο κατ΄ ιδίαν και σε μυστικές συγκεντρώσεις. Και τέλος πάντων, άλλο ο Σώρρος και άλλο το Ολοκαύτωμα, να έχουμε κι ένα μέτρο, έτσι; Μη μας πουν και νεοναζί...
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα άλλωστε, στη ζωή, στην δουλειά, στην τέχνη, πόσο μάλλον στην πολιτική.
Σε μια κίνηση «υψηλού συμβολισμού» λοιπόν, όπως μας πληροφόρησαν τα σχετικά δημοσιεύματα, ο Άδωνις Γεωργιάδης παρέστη ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στη σημαντική τελετή μνήμης που έγινε στο Άουσβιτς και ως προάγγελος της άφιξης του Πρωθυπουργού την προσεχή Δευτέρα για τις επίσημες εκδηλώσεις με αφορμή τα 75 χρόνια από την απελευθέρωση του Στρατοπέδου.
Επειδή όμως είναι ο Άδωνις, δεν παρέστη απλά, έκατσε κι έγραψε κι ένα κατεβατό «ξεκαθαρίσματος» στα social media με τον τίτλο «Επ' ευκαιρία της επίσκεψης μου στο #Άουσβιτς!» [hashtag: Άουσβιτς!], που ξεκινά ως εξής: «Σίγουρα είδατε την χθεσινή μου επίσκεψη στον τόπο Μαρτυρίου εκατομμυρίων Εβραίων στο Άουσβιτς» [εννοείται την είδαμε, μόνο άμα χωθούμε σε καμιά τρύπα θα γλιτώσουμε από τις επικοινωνιακές θωπείες των πάσης φύσεως ανανηψάντων και μη].
«Ως συνήθως συμβαίνει με μένα, η παρουσία μου εκεί προκάλεσε πολλές αντιδράσεις [τι να πεις φίλε μου, πάντα θα βασιλεύει η προκατάληψη στην κοινωνία], θετικές και αρνητικές, λόγω όμως της σοβαρότητας του θέματος, της καταπολέμησης δηλ. του Αντισημιτισμού, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας...».
Και τις μοιράζεται, με το σοκ και το δέος κάποιου που έπρεπε να κάνει επί τόπου πραγματογνωμοσύνη για να πειστεί ότι συνέβη κάτι τόσο εξωπραγματικό:
«Είναι σίγουρα αδύνατον για τον κοινό νου να συλλάβει το μέγεθος του Εγκλήματος του Ολοκαυτώματος, όχι μόνον για τα βασανιστήρια και τα εκατομμύρια των νεκρών, απλώς και μόνον διότι έτυχε να γεννηθούν Εβραίοι, αλλά για την μεθοδικότητα του. Εκτελέσεις σε βιομηχανική παραγωγή!» [έλα ρε συ, έγιναν τέτοια πράγματα; πρωτάκουστο!
«Θηριωδίες στην Ιστορία έχουν γίνει πολλές δυστυχώς, αλλά τέτοιου μεγέθους μεθοδικότητα ποτέ» [και όλες αυτές οι σατανικές και προαιώνιες μεθοδεύσεις αφελληνισμού που μας λες τόσα χρόνια, της πλάκας ήταν;]
«Έχω πολλές φορές δημοσίως απολογηθεί διότι στο παρελθόν και κυρίως λόγω της προσωπικής μου σχέσης με τον Κώστα Πλεύρη, επέτρεψα να θεωρήσουν πολλοί ότι ανεχόμουν, ή και συμμεριζόμουν αντισημιτικές απόψεις. Ήταν απαράδεκτη η τότε συμπεριφορά μου και τώρα καταλαβαίνω ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα παίρνεις ελαφρά..».
Ακολουθεί το coup de grâce του κειμένου, όπου προκαταλαμβάνοντας τις αντιδράσεις, χαρακτηρίζει «αντισημιτικές» τις κατηγορίες για καιροσκοπισμό, πολιτικαντισμό και υποκρισία εναντίον του:
«..Η σύνδεση του πολιτικού συμφέροντος με την ανοικτή και απολύτως δημόσια θέση μου κατά του αντισημιτισμού είναι ελαφρά αντισημιτική και πολύ άδικη» [τι είπε τώρα; κάτσε, το εξηγεί παρακάτω].
«Αντισημιτική, διότι αναπαράγει ένα κλασικό αντισημιτικό στερεότυπο, ότι δηλαδή οι Εβραίοι, κατά κάποιον τρόπο ελέγχουν τα πάντα και άρα για να προχωρήσεις πρέπει να έχεις την εύνοιά τους. Άρα εγώ για να αποκτήσω αυτή την εύνοια λέω όσα λέω...» [ωωωωω].
Και καταλήγει:
«Μην έχετε αυταπάτες, ο αντισημιτισμός υπάρχει δυστυχώς ακόμη και μεγαλώνει. Και στην Ελλάδα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον ξεριζώσουμε. Είναι μια ασθένεια που αν δεν την προσέξεις, μπορεί να εξελιχθεί πολύ άσχημα. Εάν χρειαστεί, και αναλόγως των σχολίων, θα επανέλθω. Θεωρώ τον Αντισημιτισμό σοβαρό θέμα για να κρυβόμαστε».
Το καλό είναι ότι έχουμε πάψει προ πολλού να έχουμε αυταπάτες. Το κακό είναι ότι σίγουρα θα επανέλθει.
σχόλια