ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεννησα με καισαρικη πρωινη ωρα. Μολις βγηκα με το φορειο απο το χειρουργειο με περιμεναν στο διαδρομο ολη η οικογενεια του αντρα μου. Αδερφια και γονεις. Ενω στους δικους μου ειχα πει να μην ερθουν αμεσως μετα την καισαρικη αλλα μολις νιωσω καλυτερα. Ωστοσο ολη η οικογενεια του αντρα μου ηταν απο πανω μου , κι εγω φορουσα ακομα τη μπλε ρομπα του χειρουργειου , κι ημουν σκεπασμενη με ενα σεντονι. Υστερα μου εφεραν το μωρο αλλα δεν υπηρξε ουτε μια στιγμη που να μεινω μονη, με τον αντρα μου και το παιδι μου. Η πεθερα μου με μια θεια του αντρα μου και τη μανα μου ηταν στο ιδιο δωματιο μεχρι το βραδυ. Θηλαζα ααναγκαστηκα μπροοστα τους χωρις να τους θελω. Το βραδυ εφυγε η οικογενεια του αντρα μου και πλακωσαν οι δικοι μου συγγενεις. Εκει ξεσπασα !!! Δεν ειχα ηρεμισει ουτε λεπτο! Ημουν χειρουργημενη πονουσα, ειχα χασει πολυ αιμα , επρεπενα βρω τη δυναμη να ανασηκωθω να θηλασω και ειχα τα σογια να με κοιτανε με βλεμμα κριτικης του τυπου : για να δουμε τι μανα εισαι εσυ τωρα...τι λαθη κανεις.. Ετσι καποα στιγμη ειπα στους δικους μου να φυγουν γιατι δεν αντεχα αλλο. Δεν ζητησα απο κανεναν τους βοηθεια , ουτε δωρα. Ουτε στο μεγαλωμα του παιδιου ζηταω βοηθεια. Ωστοσο τα πεθερικα με κριτικαρουν με την πρωτη ευκαρια. " Δεν του φορας φορμακι απο μεσα αλλα μπλουζακι, κι αυτο δεν ειναι σωστο γιατι θα κρυωσει", " Παρε μια αλληα πιπιλα για το μπιμπερο αυτη ειναι ακαταλληλη", . Μια μερα που ειχαν κατσει εως τις 11:30 το βραδυ κι ενω προσπαθουσα να νανουρισω το μωρο ανοιγω το φως του δωματιου να δω κατι, κι ακουω απο μεσα την πεθερα να ρωταει τον αντρα μου " γιατι του ανοιγει το φως????" Ετσι γουσταρω και ανοιγω το φως μωρη λογαριασμο θα σου δωσω!!!! Μια αλλη μερα που ειχαμε παει στα πεθερικα, παω να βαλω το μωρο στο ειδικο καθισματακι του αυτοκινητου και μου λεει η πεθερα με εντονο τροπο. " μην το βαλεις εκει κρατα το στα χερια ειναι αμαρτια να το ξυπνησεις. Εγω τα παιδια μου , τα κραταγα στα χερια οταν οδηγουσε ο αντρας μου" . Αι στο διαλο μωρη καρακαξα ,δικαιωμα μου να το βαλω στο καθισματακι δεν σε ρωτησα για το τι θα κανω. Κι αλλα πολλα , η λιστα με τις παρεμβολες , οδηγειες, παρατηρησεις ειναι ατελειωτη. Ο αντρας μου με υποχρεωνει να πηγαινουμε καθε κυριακη να τρωμε. Εγω δεν θελω να πιεζομαι τοσο πολυ γιατι δεχομαι εντονη καταπιεση καθε φορα. Δεν μπορω να αλλαξω το μωρο, μου το παιρνει να το αλλαξει η πεθερα και δεν χρησιμοποιει τα μωρουδιακα πετσετακια που εχω φερει απο το σπιτι αλλα ενα αλλο που φαινεται παλιο και απλα ελπιζω να μην το εχει χρησιμοποιησει ενηλικας. Φυσικα και ειναι πλημμενο αλλα τα μωρα εχουν δικες τους πετσετες και σεντονια που δεν ανακατευονται με των ενηλικων. Ασε που του ξαναβαζει την πιπιλα στο στομα ακομη κι οταν εχει πεσει στους καναπεδες. Εσυ μωρη το φαη σου αν πεσει στον καναπε που βγαζετε τα ποδια σας πανω το τρως? Σε καποια φαση ειχε ερθει πρωι και δεν ειχα ακομη μαγειρεψει ,αργησε να φυγει, πηγε 2 αλλα εγω ακομη δεν ειχα ξεκινησει το μαγειρεμα. Αργω γιατι αργει και ο αντρας μου να επιστρεψει κι ετσι εχω χρονο. Φευγοντας παει σπιτι της κι απο εκει περνα ο αντρας μου και του λεει: δεν καθεσε εδω να φας , γιατι εκει που πας δεν θα φας. Οτι να ναι!!!!! Εχω ξενερωσει και με τον αντρα μου γιατι βλεπω οτι οχι μονο δεν φροντιζει ναωκρατησει καποιες ισορροπιες αλλα πεταει υπονουμενα στους γονεις του που εχουν σχεση με εμενα και με παρουσιαζουν με αρνητικο τροπο. Εν ολιγης με προσβαλει μπροστα τους.. βαρεθηκα! ΒΑΡΕΘΗΚΑ και τη μανα και τον γιο. Ιδια αγενεια εχουν. Αισθανομαι λες και ειναι δυο καλη συμμαχοι που εχουν βαλει στοχο να μου σπασουν τα νευρα, αλλα κυριως να με απαξιωσουν ως μητερα. Μπλιαχ τους συχαινομαι!