Συνέχεια από το μέρος Α'
The me me me generation
Λήδα: Μπορεί και να είναι έτσι τα πράγματα. Ίσως μας έκαναν έτσι με όλα αυτά τα πρότυπα που μας πρόβαλλαν και αν εμείς είμαστε έτσι, κάτσε να δεις τι θα γίνει με τις γενιές του 2000 και μετά! Θα τα αλλάξουμε όλα, αλλά αυτό σημαίνει πως οι προηγούμενες γενιές πρέπει να κάνουν λίγο πίσω. Μπας και προχωρήσει λίγο αυτός ο τόπος. Όχι μόλις βλέπουμε κάτι καινούργιο κι έξω από τα συνηθισμένα αμέσως να το θεωρούμε κακό και κατακριτέο.
Νικόλας: Είμαστε όλοι μαζί, αλλά τελικά ο καθένας μονός του. Δεν νομίζω όμως ότι είμαστε τεμπέληδες. Νομίζω ότι είμαστε η γενιά που τα τελευταία χρόνια προσπαθεί περισσότερο και συμβιβάζεται λιγότερο από τις προηγούμενες. Είμαστε η γενιά που δεν συμβιβάζεται εύκολα και προσπαθεί περισσότερο για να εκπληρώσει τα όνειρά της. Αυτό και μόνο είναι μια αρχή για να αλλάξουν τα πράγματα.
#quote#
Αντουανέτα: Η γενιά μου μπορεί να είναι και τεμπέλικη και ναρκισσιστική και me me me generation υπό συνθήκες. Είναι γεγονός πως υπάρχουν πολλοί νέοι που είναι όλη μέρα στις καφετέριες, δεν έχουν στόχους, δεν ψάχνουν την αλλαγή. Ταυτόχρονα, αυτά είναι τα άτομα τα οποία έχουν κατακλύσει τα social media και μας ενημερώνουν για το κάθε βήμα τους, είτε μέσα από status είτε μέσω φωτογραφιών. Είναι γεγονός πως πολλοί ενδιαφέρονται μόνο για την εμφάνιση, για το τι αμάξι οδηγούν, πού θα πάνε για ποτό, ποιος ζει στο πιο ακριβό προάστιο. Πάντα όμως υπάρχει και η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και γνωρίζω άτομα τα οποία ξεχωρίζουν και διαπρέπουν με ό,τι κι αν ασχοληθούν. Δεν είναι ωραίο να κατακρίνουμε και να χαρακτηρίζουμε μια ολόκληρη γενιά, γιατί ας μην ξεχνάμε πως αυτή αποτελεί το νέο αίμα και το μέλλον. Πιστεύω πως η γενιά μου μπορεί να φέρει την αλλαγή, αν το θελήσει. Η γενιά μου, παρόλο που θεωρητικά τα έχει όλα, πρακτικά πρέπει να αγωνιστεί και για κάποια από τα αυτονόητα, πράγμα που μπορεί να την καθιστά πολύ δυναμική και αποτελεσματική. Αρκεί μόνο να πάρει τη ζωή και το μέλλον στα χέρια της, στοχεύοντας στο καλύτερο. Μέσα από αυτήν τη δύσκολη και δυσοίωνη διαδρομή θα μάθουμε πολλά, μπορεί να πέσουμε, θα ξανασηκωθούμε και στο τέλος θα βγούμε νικητές, γιατί μέσα από όλη αυτήν τη διαδικασία θα έχουμε μάθει. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως δεν είναι μόνο ο προορισμός, αλλά και η διαδρομή που φέρνει την ευτυχία.
Θάνος: Είναι η γενιά που δίνει συνέχεια στην τεχνολογική επανάσταση με πιο γρήγορους ρυθμούς από τότε που πυροδοτήθηκε και που εξελίσσει την επιστήμη της ιατρικής, ανακαλύπτοντας νέες θεραπευτικές μεθόδους. Είναι επίσης η γενιά που τα μέλη της μοιράζονται συναισθήματα και σκέψεις μέσω συσκευών και που δίνει μεγάλη προσοχή στην εμφάνιση. Όλο αυτό είναι, μάλλον, part of the deal. Νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει πολλά, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν έχει την όρεξη να το κάνει, δεδομένου ότι επωμίζεται το βάρος μιας κατάστασης για την οποία δεν φέρει ευθύνη.
Ευτυχία: Δυστυχώς, για μεγάλο κομμάτι της γενιάς μου είναι αλήθεια ότι είναι νάρκισσοι και τεμπέληδες. Έχει κυρίως σχέση με τις συνθήκες στις οποίες μεγαλώνει ένα παιδί. Σε στιγμές αναθεώρησης και κρίσης αυτογνωσίας βάζω άνετα και τον εαυτό μου στο «me me me generation» κομμάτι. Εντάξει, δεν φταίμε οι περισσότεροι που μεγαλώσαμε με ευκολία και όλη την προσοχή στραμμένη πάνω μας (είμαι και μοναχοπαίδι, οπότε φαντάσου για τι επίπεδο μιλάμε!). Το θέμα είναι να μην κλαιγόμαστε μεταξύ μας. Να συνειδητοποιήσουμε πόσο λάθος και αδιέξοδη είναι αυτή η στάση, να το δουλέψουμε και να το ανατρέψουμε σταδιακά, ώστε να προχωρήσουμε παρακάτω. Χρειάζεται χρόνος, αλλά, ναι, θα τα αλλάξουμε όλα. Βρισκόμαστε σε κρίσιμη περίοδο αλλαγών. Βλέπω αρκετούς σκεπτόμενους ανθρώπους τριγύρω μου δεκτικούς στην αλλαγή. Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι και όχι να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Έτσι θα μπορέσουμε να εξελιχθούμε ως οντότητες και ως μέλη μιας πιο υγιούς κοινωνίας.
Διονύσης 1: Ο εγωκεντρισμός και η τεμπελιά είναι εντελώς διαφορετικές κατηγορίες. Μπορούμε να τους δώσουμε κοινή βάση, αυτό που λέγεται ότι «η γενιά μου δεν δούλεψέ ποτέ της», που δεν ισχύει. Να τα πιάσουμε λίγο από την αρχή; Σίγουρα υπάρχουν τεμπέληδες, γιατί ο ανταγωνισμός είναι πολύ χαμηλός, γιατί δεν έχουμε αξιοκρατικό σύστημα και οι μανάδες μας μαγειρεύουν βαριά. Η γενιά μου ήταν η πρώτη που ήρθε αντιμέτωπη σε τέτοιο βαθμό με την εικόνα της. Είδε ξαφνικά τη φάτσα της σε μια οθόνη να δέχεται δεκάδες επισκέψεις. Είδε τι μπορεί να κάνει με το photoshop, ένιωσε πολύ όμορφα όταν τα αδιάφορα βράδια της ξαφνικά έδειχναν και πολύ fun στις φωτογραφίες. Πώς είναι δυνατόν να μην ερωτευτεί κανείς την εικόνα του με τόσο brightness και contrast; Εγώ μπαίνω σε παλιές φωτό και σβήνω την ακμή με blur. Κωμωδία: Τις προάλλες είδα κάτι πιτσιρίκια δέκα χρόνων στο πάρκο Ελευθερίας με iΡhone στα χέρια να τραβάνε video harlem shake και να το ανεβάζουν κατευθείαν στο facebook. Μετά να κάνουν login, να κάνουν like. Τα πιτσιρίκια αυτά βγάζουν τώρα τα απωθημένα τους. Στους ενήλικες θα πάρει λίγο χρόνο παραπάνω να μάθουν να διαχειρίζονται τη νέα εικόνα του εαυτού τους. Αλλά, πιστεύω, θα περάσει. Θα έλεγα ότι είμαστε δύσπιστοι προς κάθε μορφή συλλογικής δράσης. Φαντάζομαι ότι όλα ξεκινούν από το καπιταλιστικό σύστημα αξιών. Η γενιά μου πρέπει να βρει τη φωνή της, το δικό της προσωπικό τρόπο αντίδρασης. Νομίζω ότι δημιουργικοί άνθρωποι ικανοί να αλλάξουν τον κόσμο υπήρχαν και υπάρχουν πάντα, το πρόβλημα είναι ότι αποτελούν τη μειονότητα και κάποιες φορές προκαλούν τον φθόνο ή τις αντιδράσεις της καθεστηκυίας τάξης. Αν πιστέψουμε σε αυτούς τους ανθρώπους και τις πρωτοβουλίες, χωρίς χωριάτικη καχυποψία ή συμπλεγματικό σνομπισμό, θα δούμε κάτι πολύ όμορφο να ανατέλλει στη χώρα μας.
Δέσποινα: Δυστυχώς, δεν το πιστεύω και τόσο ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο. Είμαστε όλοι λίγο-πολύ παρτάκηδες, εγωιστές και επιφανειακοί. Μας ενδιαφέρει η καλοπέραση και πώς θα αράξουμε. Βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Δεν μπορώ να μιλάω εξ ονόματος όλων των ανθρώπων. Πιστεύουμε, λοιπόν, σε αυτές τις εξαιρέσεις και στη δύναμή τους να αλλάξουν τον κόσμο γιατί εμάς τους υπόλοιποι δεν μας κόβω να φέρνουμε καμιά τρελή αλλαγή.
Άλκηστη: Ναρκισσιστική είναι σίγουρα και μεγάλο ρόλο σε αυτό έχουν παίξει τα social media, που απελευθερώνουν έναν τεράστιο ναρκισσισμό και εγωκεντρισμό. Με το «τεμπέλικη», όμως, δεν συμφωνώ. Δεν βλέπω γύρω μου μόνο τεμπέληδες (γιατί σίγουρα υπάρχουν κι αυτοί που γεμίζουν κάθε μέρα τις καφετέριες). Βλέπω παιδιά που προσπαθούν με κάθε τρόπο να κάνουν πράγματα, να είναι δημιουργικοί. Κάθε γενιά τα ίδια λέει για την προηγούμενη, όλοι πιστεύουν ότι, όταν αυτοί ήταν νέοι, το σύστημα ήταν δικαιότερο, οι άνθρωποι καλύτεροι και η νέα γενιά ταπεινότερη. Και εμείς σε μερικά χρόνια θα λέμε ότι η δική μας γενιά δεν ήταν τόσο εξαρτημένη από την τεχνολογία, τόσο στερημένη από αξίες. All things change when you change. Ναι, μόνο η δική μου γενιά μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τον εαυτό μας και μετά τον κόσμο.
Διαδηλώσεις
Λήδα: Μια φορά, μόνο τότε με τον Αλέξη. Το έφαγα το δακρυγόνο μου, δεν μπορώ να πω, αλλά γενικά δεν ασχολούμαι με την όλη φάση της πολιτικοποιημένης νεολαίας.
Άλκηστη: Έχω λάβει μέρος σε διαδηλώσεις που θεωρούσα σημαντικές, όπως τον Δεκέμβρη του 2008. Γενικά, όμως, πιστεύω ότι, όταν διαδηλώνεις για τα πάντα, χάνεται το νόημα.
Διονύσης 1: Έχω παρευρεθεί σε αρκετές διαδηλώσεις, αν και από τον Νοέμβρη και μετά έχω κάνει μια παύση. Έχω συζητήσει πολλές φορές με φίλους αν έχει νόημα ή όχι να πηγαίνεις σε διαδηλώσεις. Απ' ό,τι φαίνεται, όχι. Νομίζω αυτό που λείπει είναι μια μορφή κοινή συνείδησης πάνω στον τρόπο αντίδρασης των ανθρώπων εδώ και σήμερα. Πάρτε για παράδειγμα τι είχε γίνει στην πλατεία Ταχρίρ. Ίσως πρέπει να φτάσουμε σε σημείο μαζικής εξαθλίωσης για να αντιδράσουμε.
Ευτυχία: Είχα λάβει μέρος σε διάφορες ειρηνικές πορείες κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου σπουδών. Θυμάμαι έντονα τις πορείες για το τραγικό επεισόδιο με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο τον Δεκέμβρη του 2008.
Θρησκεία
Άλκηστη: Τεράστιο θέμα. Δεν ξέρω πώς να συμπυκνώσω την απάντησή μου σε μερικές γραμμές. Σίγουρα δεν πηγαίνω στην εκκλησία, ούτε πιστεύω στον χριστιανισμό ως θρησκεία. Αλλά δεν απορρίπτω τον Θεό ή την παρουσία του θείου. Απλώς δεν μου ταιριάζει η εξήγηση του χριστιανισμού. Πιστεύω σε κάτι ανώτερο. Δεν ξέρω τι είναι αυτό. Δεν το έχω βρει και δεν ξέρω αν θα το βρω και ποτέ. Νομίζω πως την πιο ικανοποιητική εξήγηση την είχε δώσει ο Κιούμπρικ στο Space Odyssey, ότι Θεός είναι αυτό που μας δημιούργησε, δηλαδή η συμπαντική ενέργεια.
Διονύσης 1: Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι δεν υπάρχει Θεός. Ο χριστιανισμός με γοητεύει με τη μυσταγωγία του, αλλά με αηδιάζει η διαχείρισή του από τον κλήρο. Νομίζω ότι ο Θεός είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα.
Διονύσης 2: Δεν πιστεύω στον Θεό, ποτέ δεν πίστευα και εκκλησία πήγαινα μέχρι τα 10-11 μου χρόνια και αυτό με το ζόρι. Πλέον, ευτυχώς όχι. Για εμένα θεός είναι ένας χειρουργός που σώζει ζωή, ένας γιατρός που αναλαμβάνει μια πολύ δύσκολη θεραπεία ασθενή ή ακόμα ένας οδηγός ασθενοφόρου ο οποίος μετέφερε τον ενδεχομένως τραυματισμένο άνθρωπο έγκαιρα στο νοσοκομείο.
Ευτυχία: Δεν πιστεύω στον Θεό με την έννοια που προβάλλεται από τις θρησκείες. Στην εκκλησία πηγαίνω μόνο για εθιμοτυπικούς λόγους. Στην ανάσταση, στους γάμους και στις βαφτίσεις. Ζηλεύω πολύ, παρ' όλα αυτά, αυτούς που πιστεύουν και έχουν εναποθέσει σε κάποιον άλλον την ελπίδα τους για σωτηρία. Η πίστη σού δίνει νόημα και σε βγάζει από το χάος της αναζήτησης. Εγώ προσωπικά πιστεύω στην αγάπη και τη δικαιοσύνη. Κάτι που θα κρατήσω από τα λόγια του χριστού είναι το «αγαπάτε αλλήλους».
Θάνος: Με τον Ιησού καλά τα έχω. Το φαν κλαμπ του είναι που δεν αντέχω. Εξαιτίας αυτού, δεν είναι πολλές οι επισκέψεις μου στην εκκλησία.
Κώστας: Βρίσκομαι μακριά από το χώρο της Εκκλησίας, εξαιρώντας μεγάλες γιορτές και θρησκευτικά μυστήρια. Ο Θεός είναι η ανωτάτη δύναμη και η αρχή του κόσμου.
Λήδα: Δεν έχω καμία απολύτως σχέση με την Εκκλησία, δεν είχα ποτέ. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός! Αν δεν το δω, δεν το πιστεύω.
Νικόλας: Δεν πιστεύω στη θρησκεία με την έννοια που παρουσιάζεται από την Εκκλησία. Πηγαίνω εκκλησία τις γιορτές με τους δικούς μου, απλώς γιατί το έχουμε ως παράδοση. Ο Θεός, πάντως, δεν είναι σίγουρα ο γκριζομάλλης παππούλης που μοιάζει με τον Άγιο Βασίλη, ζωγραφισμένος με τριμαρισμένο μούσι στης τοιχογραφίες της εκκλησίας.
Σταμάτης: Δεν πάω στην εκκλησία. Πιστεύω ότι ο Θεός είναι μια ανάγκη του ανθρώπου για να ισορροπεί ψυχολογικά στη ζωή του, πιστεύοντας σε αυτόν.
Οικογένεια
Λήδα: Αυτήν τη στιγμή είναι η μαμά μου και ο μπαμπάς μου! Δεν ξέρω αν θα κάνω ποτέ οικογένεια, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνω παιδιά. Όσο για τον γάμο, είναι κάτι τελείως άχρηστο και αδιάφορο, κατά την άποψή μου. Αν θες να ζήσεις με κάποιον, το κάνεις και χωρίς γάμο. Η σχέση μου με τους γονείς μου είναι η καλύτερη που θα μπορούσαμε να έχουμε. Ξέρουν μέχρι εκεί που πρέπει να ξέρουν - κάποια πράγματα καλό είναι να τα κρατάμε και για τον εαυτό μας. Αλλά έχοντας περάσει τα πάνδεινα στην εφηβεία μου, τώρα είναι όλα καλά. Ειδικά από τότε που μετακόμισα, έχουμε ακόμα περισσότερη και καλύτερη επαφή.
Νικόλας: Δεν σκέφτομαι καθόλου την οικογένεια προς το παρόν. Σίγουρα, όμως, δεν θα ήθελα να γεράσω μονός και προς το παρόν προτιμώ τα κατοικίδια από τα παιδιά! Δεν έχω κάτι κρυφό από τους δικούς μου. Πιστεύω πως αν χτίζεις μια ειλικρινή επικοινωνία σε εμπιστεύονται και σε κουράζουν λιγότερο με ερωτήματα τύπου «Τι θα κάνεις στη ζωή σου;». Βέβαια, το «τι έφαγες σήμερα;¨» δεν το γλιτώνεις με τίποτα....
Αντουανέτα: Η λέξη οικογένεια σημαίνει για εμένα αγάπη, θαλπωρή και ανιδιοτέλεια. Θέλω πολύ να παντρευτώ και να κάνω παιδιά κάποια στιγμή, αλλά τη στιγμή που θα νιώσω έτοιμη να προσφέρω και να αφοσιωθώ εξ ολοκλήρου σε αυτό. Η σχέση με τους γονείς μου είναι πολύ καλή. Με στηρίζουν σε κάθε μου απόφαση και με συμβουλεύουν. Ξέρουν τα περισσότερα πράγματα για μένα, αλλά πάντα κρατάω και κάτι μόνο για μένα.
Κώστας: Είναι κάτι αρκετά σημαντικό, απαραίτητο για την ανθρώπινη εξέλιξη. Σκέφτομαι να κάνω όταν νιώσω ώριμος και ικανός να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις που έχει. Προσπαθώ να μοιράζομαι αρκετά πράγματα με τους γονείς μου. Η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνω ενδεχομένως να κρατώ πράγματα για τον εαυτό μου, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, είναι άνθρωποι που με καταλαβαίνουν, με υποστηρίζουν και με αγαπούν και ξέρω πως ό,τι και να χρειαστώ, θα είναι πάντα εκεί και θα με στηρίζουν.
Θάνος: Σκέφτομαι να κάνω οικογένεια, αλλά όχι ακόμα. Ίσως και γάμο. Η σχέση με τους γονείς μου είναι αρκετά ουσιαστική και ειλικρινής θα έλεγα. Βέβαια, κάποια πράγματα τα κρατάω για τον εαυτό μου, γιατί ούτως η άλλως ορισμένες δυσκολίες πρέπει να τις περνάς μόνος και καμιά συμβουλή -όσο καλοπροαίρετη και αν είναι- δεν μπορεί να σε προστατέψει απ' αυτές. Για να γίνεις ωριμότερος, πρέπει να φας ο ίδιος τα μούτρα σου. Μία, δυο ή 47 φορές.
Ευτυχία: Επειδή είμαι ρομαντική και πιστεύω στην ιδέα της οικογένειας, θα έλεγα ότι με φαντάζομαι με 2 παιδιά, ερωτευμένη με τον πατέρα των παιδιών μου (κλισέ αλλά ωραίο!) και να εξελίσσομαι διαρκώς στη δουλειά μου και την τέχνη μου. Με τους γονείς μου έχω μια φυσιολογική σχέση, με πολλή αγάπη αλλά και τις αναμενόμενες εντάσεις και ξεσπάσματα. Η μαμά ξέρει σχεδόν τα πάντα (κι αν δεν της τα έχω πει είναι γιατί πιθανότατα θα το ξέχασα!). Και ο μπαμπάς ξέρει αρκετά, αλλά από επιλογή είναι πιο διακριτικός. Νομίζω αποφεύγει να μαθαίνει κάποια πράγματα γιατί ξέρει ότι μπορεί να μην του αρέσουν, αν και όσο μεγαλώνω προσπαθεί να με προσεγγίσει περισσότερο.
Διονύσης 1: Η οικογένεια είναι «πολύ καλό πράγμα». Δεν έχω σκεφτεί τον εαυτό μου οικογενειάρχη, αν και η μάνα μου σίγουρα το έχει κάνει. Καλύτερα ρωτήστε εκείνη. Με τους γονείς μου έχω καλές σχέσεις. Όχι, δεν ξέρουν τα πάντα για μένα.
Δέσποινα: Οικογένεια είναι ένας σύνθετος όρος. Όλοι έχουμε στο μυαλό μας την εικόνα ενός ευτυχισμένου ζευγαριού που παντρεύτηκε από έρωτα κι έκανε παιδιά για να ολοκληρώσει την ευτυχία του. Αυτό απέχει κατά πολύ, όμως, από την πραγματικότητα. Παιδί κάνεις όχι για να γίνεις εσύ ευτυχισμένος αλλά για να κάνεις το ίδιο ευτυχισμένο, παρέχοντάς του κυρίως αγάπη και μετά όλες τις άλλες απαραίτητες ανάγκες. Δεν είμαι αρνητική στο να κάνω οικογένεια μελλοντικά, όμως πρέπει να είμαι έτοιμη (ψυχολογικά και οικονομικά) και ικανή να ανταποκριθώ σε αυτό. Στην παρούσα φάση δεν περνάει καν απ' το μυαλό μου, ίσα-ίσα που με τρομάζει. Δεν θα παντρευόμουν, γιατί ο γάμος είναι απλώς μια επισημοποίηση, ένα χαρτί που σε δεσμεύει και περιορίζει την ελευθερία σου. Μπορείς να κάνεις οικογένεια και να συζείς με τον άλλον. Δεν το σκέφτομαι καν όμως αυτήν τη στιγμή. Εδώ δεν μπορώ να στεριώσω με γκόμενο, θα βρω γαμπρό; Τη σχέση μου με τους γονείς μου θα τη χαρακτήριζα νορμάλ. Λέμε πάντα τα νέα μας όποτε βρισκόμαστε όλοι μαζί στο τραπέζι ή στο σαλόνι. Τους εκφράζω το άγχος μου για τα επαγγελματικά και τις σπουδές μου, τα σχέδια μου. Γνωρίζουν τις παρέες μου και πού βγαίνω. Μιλάμε σχεδόν για τα πάντα. Σχεδόν, γιατί ποτέ δεν τους λέω τα προσωπικά μου. Ερωτικά και μη. Αυτά τα κρατάω για τον εαυτό μου και εννοείται για τους φίλους μου, τους οποίους πρήζω τις περισσότερες φορές.
Άλκηστη: Οικογένεια=Ωριμότητα, ασφάλεια, συνέχεια. Θέλω και γάμο και παιδιά και απ' όλα! Πότε; Δεν ξέρω. Όταν θα έχω κάνει τις αναζητήσεις μου, θα έχω ζήσει, θα έχω γεμίσει εμπειρίες. Γραφική απάντηση, το ξέρω.
Gkiokan: Για να δημιουργηθεί οικογένεια πρέπει να υπάρχει υγιής κοινωνία. Σκέφτομαι να έχω ένα παιδί στο μέλλον. Με τους γονείς μου έχω άριστη σχέση. Ξέρουν αυτά που πρέπει να ξέρει ένας γονιός για το παιδί του.
Ελλάδα
Δέσποινα: Η λέξη «Ελλάδα» μου φέρνει στο μυαλό καλοκαίρι, μπίρα στην παραλία, αιώρα, ωραίους Μεσογειακούς άνδρες, καμάκι, συρτάκι. Για μένα Ελλάδα σημαίνει καλοκαίρι, μπίρα στο χέρι, παγκάκι, κλαρινογαμπροί, τσιφτετέλια, ξεφτιλίκια, ανεργία.
Άλκηστη: Ήλιος, αισιοδοξία, ιστορία, πολιτισμός, ατιμωρησία, ελευθερία, να γελάμε με έναν τρόπο που μόνο εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε, πονηριά, η χώρα που θέλω να ζήσω, που θέλω να αλλάξω, οικογένεια, η μυρωδιά της ελιάς, παιδικές αναμνήσεις, το ατελείωτο καλοκαίρι, ένα λάθος που μπορεί να περάσει απαρατήρητο, εύκολες λύσεις, μια χώρα που ωριμάζει, δικομματισμός, ένα τυχερό και άτυχο μέρος, φωτεινός βράχος, πέτρες με ιστορία, γραφειοκρατία, λαιμαργία, το μέρος που όλοι εγκαταλείπουν και πάντα επιστρέφουν.
Διονύσης 1: Ήλιος, φωταγωγημένη ακρόπολη, Άντζελα Δημητρίου. Η Ελλάδα για έμενα είναι το σπίτι μου.
Διονύσης 2: Ελλάδα σημαίνει πολλά, όπως για παράδειγμα φραπεδάκι, παραλία, όμορφος καιρός και καλό φαΐ.
Ευτυχία: Στην Ελλάδα είναι η ζωή μου και οι άνθρωποι που αγαπώ. Ε, άντε, και ο εκπληκτικός μεσογειακός ήλιος ως αντίδοτο στην κακή διάθεση.
Θάνος: Φυσικά το ένδοξο παρελθόν, όπως μας το τόνιζαν στα σχολικά βιβλία, αλλά και το αβέβαιο, πλέον, μέλλον. Για μένα η Ελλάδα είναι κομμάτι του εαυτού μου για το οποίο είμαι υπερήφανος.
Gkiokan: Η Ελλάδα μου φέρνει στο μυαλό ανοιχτά χρώματα γιατί πιθανόν έχουμε μάθει να έχουμε ήλιο και πάντα τα χρώματα γύρω μας είναι φωτισμένα κι έτσι μας φτιάχνει η διάθεση.
Νικόλας: Παρορμητισμός. Ενθουσιασμός. Αντίδραση. Ανεμελιά. Προσπάθεια. Επιδειξιομανία. Λαμογιά.
Σταμάτης: Μου φέρνει στο μυαλό ένα απίστευτο παρελθόν και ιστορία με φοβερό πολιτισμό και ήρωες αλλά και ένα παρόν με κλέφτες και λαμόγια .
Αντουανέτα: Η Ελλάδα για εμένα είναι ανεμελιά, ήλιος, θάλασσα, το μπλε του ουρανού που αντικρίζω ανεμπόδιστα κάθε πρωί που ανοίγω το παράθυρό μου. Είναι η Αθήνα, η πρωτεύουσα του πολιτισμού και τα πλακόστρωτα στενά της. Είναι όλα αυτά που αγαπώ. Μου φέρνει στο μυαλό όμορφες στιγμές με καλή συντροφιά, φίλους, ηλιοβασιλέματα σε νησιά τα καλοκαίρια και ταράτσες με θέα.
Κώστας: Θάλασσα, διασκέδαση, οικογένεια, αυθεντικότητα και καλό φαγητό. Τόπος καταγωγής πατρίδα.
σχόλια