Όλα αυτά τα ξενύχτια για ένα άτομο σε μια οθόνη τα έκανες όντως για το άτομο στην οθόνη; Ήθελες όντως να κοιμηθείς; Θυσίασες κάτι; Άμα ξενυχτάς, ξενυχτάς για 'σένα. Να ξενυχτάς για να δεις το πρώτο φως του ήλιου, να νιώσεις όλη την νύχτα και μετά να συγκρίνεις το χρονικό διάστημα αυτό με όμοιο του μέσα στην ημέρα. Πόσο πιο γρήγορα περνάει το 4 με 10 το απόγευμα; Πόσο πιο αργά περνάει το 7 με 1 το πρωί; Ζούμε πλέον μέσα από ρολόγια; Όχι! Δεν μας άρεσαν ποτέ οι δείκτες του ρολογιού. Κοιτάμε την ώρα στα κινητά μας και πάλι, ξέρουμε ότι θα χάσουμε την αίσθηση του χρόνου χαζεύοντας και γελώντας. Ακόμα και σε μία τάξη, σε ένα αμφιθέατρο σε μία πλατεία. Αλλά ξενυχτάς για τον άλλον ή για 'σένα ή για να πας κόντρα στην μάνα σου που φώναζε από της 1 ή στον πρώην που δεν ξενύχτησε για πάρτη σου και λες έμεινα ξύπνια όλο το βράδυ και λες έμεινε ξύπνια ενώ ξύπνια θα ήσουν εάν κοιμόσουν. Το μυαλό σου θα ήταν εκεί. Οι σκέψεις ενός κοιμισμένου ανθρώπου παραμένουν κοινές με αυτές του ξύπνιου. Εμείς βλέπουμε ξύπνιοι τα όνειρα, τα ζούμε τα όνειρα και κοιμόμαστε και ζούμε τα όνειρα και τρέχουν τα μυαλά μας στα κείμενα που πρέπει να σημειώσουμε/ποστάρουμε/γράψουμε γιατί θα χαθούν. Αποτέλεσμα, μία ξύπνια και ζωντανή κουρασμένη μάζα ατόμων με όνειρα ,ελάχιστη ψυχική ή σωματική δύναμη και μάτια κουρασμένα από οθόνες-μούσες.
4.3.2020 | 20:31
Διαγραφή συζήτησης
Μιλούσαμε για μήνες διαδικτυακά. Μου άρεσε πολύ. Αλλά στο τέλος τσακωθήκαμε, με έβρισε και έτσι τον διέγραψα. Τέλος διέγραψα και την συζήτηση γιατί ήθελα να υπάρχει ίχνος του . Αλλά αυτό και αν δεν με πόνεσε. Ένιωσα να σπάει κάτι μέσα μου. Τόσο καιρό... Τόσο καιρό να πάρει ανυπομονούσα για ένα μήνυμά του, με έκανε να χαμογελώ, να ονειρεύομαι, είπαμε τόσα πράγματα. Και όλα αυτά ήταν σωμενα στην συζήτηση. Μέχρι που πάτησα "διαγραφή συζήτησης" και ο,τι είπαμε εξαφανίστηκε. Διαγράφτηκε έτσι απλά. Χωρίς επιστροφή... Πόνεσε πολύ. Γιατί αισθάνθηκα ότι αυτά που είπαμε διαγράφτηκαν μία και καλή. Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι δεν διαγράφτηκαν τελείως. Ακόμα δεν έχουν διαγραφεί από την μνήμη μου. Και αυτό δεν είναι τόσο απλό. Δεν υπάρχει καπουμπι διαγραφής εκεί. Και καμιά φορά ΕΠΑ αλαμβανω συζητήσεις και νοσταλγώ. Σκέφτομαι να του ξαναστειλω αλλά απλά το σκέφτομαι. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω. Γιατί αν το κάνω θα ξεφτιληστω παρά πολύ. Οπότε κρυβω μεσα μου αυτήν την επιθυμία. Και λέω όχι. Και το εννοώ το "όχι" όσο και αν το θέλω. Γιατί πολύ απλά θέλω τον αυτοσεβασμό μου περισσότερο από το να του στείλω. Οπότε αντιοςςςςς
24