VIP: Είσαι Μεγάλος Παπάρας

VIP: Είσαι Μεγάλος Παπάρας Facebook Twitter
19

Πόσο ανασφαλής πρέπει να είσαι για να εκλιπαρείς να σε κατατάσσουν  στους VIP;  Όσο εγώ ή λίγο παραπάνω;  Το κάνεις για να μπεις στο μάτι της γειτονιάς που ποτέ δεν σε πίστεψε, έτσι δεν είναι;

Υπάρχουν αγαθά, λέσχες, events,  που απευθύνονται κατά προτεραιότητα ή κατ' αποκλειστικότητα σε VIP;    Και δεν τους πετάμε λουκανοπιτάκια;

Όταν για παράδειγμα, στο κάθε  ανερχόμενο hot spot  της κάθε μητρόπολης του τίποτα, συνωστίζονται σε ειδικά διαμορφωμένους γύφτο-glam χώρους,  άπαντα τα τσόκαρα της ευρύτερης περιφέρειας, θεωρώντας ότι έτσι αποκτούν το status,  της πιο celebrity  νύφης,  του πιο επιτυχημένου λογιστή,  gay, παπά, δικηγόρου, νεκροθάφτη  η κοινωνία πάει κατά διαόλου.

Το κάνουν άραγε για να διαχωρίσουν τη θέση τους  από εμάς ή από αυτό που μέχρι εχθές οι ίδιοι  ήταν;

Τι άλλο κάνει, άλλωστε,  η χρήση ενός προϊόντος για λόγους  κοινωνική καταξίωσης από το  να μετατρέπει το «είμαι» σε «έχω» ή μάλλον σε  «δεν θέλω να είμαι άλλο αυτό που ήμουν»;

Όχι δηλαδή, πως αν συναθροίζονταν, τίποτα νομπελίστες, «ευεργέτες» ή ολυμπιονίκες θα διαφοροποιούταν  κάτι!

Niet!

Όταν θαρρείς πως χρίζεις special treatment, σημαίνει πως μάλλον προσέφερες σπουδαίες υπηρεσίες, στο κοινωνικό σύνολο, για τις οποίες περιμένεις ανταπόδοση, σωστά;

Αν όμως, εσύ που είσαι επιτυχημένος τζιτζιφιόγκος, προσμένεις αναγνώριση και ανταπόδοση, τι να πουν τα «κουρέλια» της ζωής, που στις χαρές, τις  παροχές και τις επιβραβεύσεις, δεν είχαν το παραμικρό μερίδιο και όχι πάντοτε με δική τους ευθύνη.

Όλο και κάποιον, από δαύτους,  θα απέλυσες για να πάρεις προαγωγή, όπως  επίσης δεν θα μου έκανε εντύπωση αν υποχρέωσες σε απλήρωτες υπερωρίες, τη μάνα της γκόμενας που σε κοιτά από απέναντι  και λιώνει από προσδοκία να την κεράσεις Johnnie Blue και βόλτα με το κότερο.

Είμαι ο Φρίξος Χατζησαλάτας αλλά αυτό δεν μου αρκεί περιέργως. Επιθυμώ  να μου συμπεριφέρεστε ωσάν να ήμουν ο Ροδόλφο Παμπλουτίδης. Εύρηκα! Θα κάνω ότι κάνει και αυτός:  θα οδηγώ Jeep, θα αγοράσω εξοχικό στο Τσαμάλι Βοιωτίας, θα φορώ διαμαντένια μανικετόκουμπα.

Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι το δευτερόλεπτο που κλείνει το καπάκι του φέρετρου και οι πρώτες φτυαριές από χώμα, σκεπάζουν τη νεκρική κάψουλα κάνοντας το γνωστό εκκωφαντικό θόρυβο, που είμαι τόσο  σίγουρος  πως μπορείς να ανακαλέσεις, όσο σίγουρος είσαι εσύ πως δεν μπορώ να αναπαράγω λεκτικά.

Μάλλον τελικά, ο θάνατος είναι πολύ διδακτική εμπειρία, για αυτό θα έπρεπε να μεταφερθεί  νωρίτερα;

Θαρρώ πως, πολλά θα άλλαζαν, αν  με λαμπάδες, αφιερώματα και φακελάκια κάναμε επικλήσεις  προς τον Μεγαλοδύναμο (τον μόνο πραγματικό VIP),  και του ζητούσαμε να μεταθέσει  τον θάνατο  λίγο μετά την εφηβεία, με την προϋπόθεση πως μετά  από κανά χρόνο,  θα επανα-συντιθέμεθα, πριν μας βρει το αναπόφευκτο για δεύτερη και οριστική φορά.

Λέτε κάποιοι να μην έβαζαν μυαλό ούτε και τότε και να διάλεγαν φέρετρο με  καλωδιακή  τηλεόραση ή να επέλεγαν να φυτευτούν στα VIP, δίπλα στους δημάρχους, τους δεσποτάδες και τις χήρες αυτών;

Γίνε επιτέλους κάτι, χωρίς να ακολουθείς τις ταμπέλες, τα εμπορικά σήματα  και τα πολλά μηδενικά.  Όταν ο Ιησούς ή ο Βαν Γκογκ μεγαλούργησαν χωρίς τέτοια βίτσια, για ποιο λόγο τα θεωρείς  απαραίτητα για την αφεντομουτσουνάρα σου;

Σκέψου, τον Βίνσεντ, για παράδειγμα, να πίνει το κοκτέιλ του, στην μπάρα και να βλέπει εμάς και τη συνοδεία μας, εντός της περιοχής  που οριοθετεί τους VIP!

Tragic!

Αν δεν είναι αυτό πέναλτι, τότε τι είναι;

Τέλος,  σκέψου  το βλέμμα  του παππού σου, που πέθανε στα χωράφια, όταν θα σε «βλέπει» να  περνιέσαι για σπουδαίος τρικλίζοντας ανάμεσα σε V I Pouthenades!

19

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
αγνωστε zoetic,η δικια μου θεωρια για το ειδος που περιγραφεις μοιαζει πολυ με την δικη σου αλλα έχει ενα τουίστ.Ειδικα το παραδειγμα που αναφερεις (Βαν Γκογκ), με διευκολυνει να στην παρουσιασω.Ξεχωριζοντας το τι θεωρουμε VIP γιατι αλλο Bαν Γκογκ και αλλο κοσμικος στην Αθηνα του 2013, θεωρω οτι ειδικα για να μεγαλουργησεις σε οποινδηποτε τομεα, (τεχνες, αθλητισμό, επιστήμες, κλπ), πρεπει να έχεις αυτό το "ψώνιο" του να θέλεις να ξεχωρίζεις και να αρεσεις.Για καθε Βαν Γκογκ, Αϊνσταϊν, Αδερφους Ράϊτ, Μπριζιτ Μπαρντοτ κλπ, είμαι σίγουρος οτι υπηρξαν εκατονταδες άλλοι με τις ίδιες ή και καλυτερες ιδέες και ικανοτητες, αλλά πιο αδύναμοι, με πιο ταπεινο χαρακτήρα, και διαθεση για παραμονη στην αφανεια.Ο Χαρρυ Τρουμαν ειπε καποτε: it is amazing what you can accomplish if you dont care who gets the credit.Εαν απλα εννοεις τους κοσμικους του "τιποτα" θα συμφωνησω, αλλα απλα δεν με νοιάζει...φιλικα ενας αγνωστος σχολιαστης
Ερώτηση: Υπάρχουν ακόμα αυτοί που περιγράφεις? Είχα την εντύπωση, ότι ο σίφουνας της κρίσης, τους ξήλωσε σα φελλούς που ήταν δεμένοι με κορδελάκια σε μαούνα.
πάντα θα υπάρχουν...είναι οι ίδιοι που την εποχή των παγετώνων περηφανεύονταν επειδή πάνω απο το τζάκι τους είχαν κέρατα μαμούθ και όχι τα δικά τους!και βάλε και εμένα μέσα!
zoeticΔεν υπονοώ εσένα. Ούτε καν σε ξέρω. Απλά κάπου καταλαβαίνεις ότι αρκετοί "ψωνίζονται" ο καθένας με τον τρόπο που (νομίζει;) ότι του ταιριάζει. Και κάπου εκεί βλέπεις πολλους γαϊδαρους να λένε σε πετεινούς "κεφάλα!"
"Ενώ παει το κείμενο να πει κάτι σωστό διακατέχεται απο θυμό και υπερβολή"= ακραία υποκειμενική θέση του σχολιαστή"καταλήγει σε κόμπλεξ"= ψυχιατρική διάγνωση χωρίς συνεδρία"ο "Μεγαλοδυναμος είναι ο πραγματικός VIP" είναι ακραία υποκειμενική θέση του συγγραφέα" = είναι πιο ακραία θέση να κάνεις πλάκα με έναν μύθο ή να πιστεύεις σε αυτόν?
Ενώ παει το κείμενο να πει κάτι σωστό διακατέχεται απο θυμό και υπερβολή που καταλήγει σε κόμπλεξ..επίσης ότι ο "Μεγαλοδυναμος είναι ο πραγματικός VIP" είναι ακραία υποκειμενική θέση του συγγραφέα