Από τον Νίκο Αναπούρνη
Επειδή βλέπω συνεχώς άτομα να εκφράζουν μελαγχολία, μοναξιά και το αίσθημα του δεν ξέρω τι γυρεύω εδώ, θα ήθελα να γράψω την εμπειρία μου μήπως εμπνεύσω κάποιους ανθρώπους να πάρουν τη τύχη στα χέρια τους. Αυτά τα αισθήματα που περιγράφουν τόσοι πολλοί γύρω μου (από blogs και τα σχόλια ιστοσελίδων μέχρι τις καφετέρειες), τα είχα νοιώσει και 'γω για κάποιο διάστημα όταν πήγαινα ακόμα σχολείο. Ένοιωθα ατελείωτα μόνος, ένοιωθα ότι κανείς δε με βρίσκει ενδιαφέρων και ένοιωθα ότι δεν θα βρω ποτέ το νόημα της ζωής. Σχεδόν δεν ήθελα να ζω. Αυτό άλλαξε όμως και άλλαξε επειδή το ήθελα εγώ. Ήθελα να μάθω τη τέχνη της ζωής, ήθελα να μάθω πώς να αποκτήσω εξουσία πάνω στα συναισθήματά μου και ήθελα να νοιώθω δυνατός, πλήρης και χαρούμενος.
Δεν ήταν εύκολο, ίσα ίσα ήταν τρομακτικά δύσκολο. Σε όλη τη διαδικασία αλλαγής, που φυσικά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, ένοιωθα να ξεριζώνω τον εαυτό μου από μια περιοχή όπου ένοιωθα ασφαλής. Ήταν τόσο επώδυνο που ο οργανισμός μου πολλές φορές δεν το άντεχε και λύγιζε. Αλλά πάντα πείσμωνα και σηκωνόμουν. Και όχι επειδή ήμουν ο Ρόκυ, αλλά επειδή ένοιωθα μια ανεπαίσθητη πρόοδο. Όσο πάλευα, τόσο ένοιωθα ζωντανός και όσο ένοιωθα ζωντανός τόσο είχα διάθεση να βελτιώνομαι.
Δε γνωρίζω αν η στρατηγική που ακολούθησα μπορεί να βοηθήσει τους πάντες ή γενικότερα εάν έχει οποιαδήποτε αξία να περιγραφεί σε ένα site από έναν άγνωστο, αλλά θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να ακουστεί μιας και βοήθησε έναν άνθρωπο (εμένα) να μεταμορφωθεί σε ένα άλλο πλάσμα, πολύ πιο όμορφο με πολύ περισσότερες δυνατότητες. Ένα πλάσμα που θα μπορούσε να κάνει μια χαψιά τον προηγούμενο του εαυτό εάν δε γνώριζε πολύ καλά ότι χωρίς εκείνον δε θα υπήρχε!
Ξεκινώντας από το θεωρητικό μέρος χωρίζω την προσπάθεια αλλαγής σε 3 πυλώνες: γνώση, σκέψη, εφαρμογή. Η γνώση είναι η πληροφορία που θα σε κάνει να σκεφτείς. Στην δικιά μου περίπτωση εθίστηκα στα ντοκιμαντέρ και τις έρευνες πάνω στη κοινωνική συμπεριφορά στο βασίλειο των ζώων και την ανθρώπινη κοινωνία σε ένα πολύ ευρύ φάσμα που συμπεριλάμβανε από αυτισμό και ευφυΐα, μέχρι serial killers και ιστορία. Τα πάντα άρχιζαν να με ενδιαφέρουν γιατί απέκτησαν αντίκρυσμα στην ΔΙΚΙΑ μου πραγματικότητα. Ήθελα να γίνω μια κινητή εγκυκλοπαίδεια. Σε αυτό βοήθησαν και κάποια βιβλία αυτοβοήθειας όπως λέγονται ή ακόμα και κάποια ακαδημαϊκά που μελετούσαν το μάρκετινγκ και την μαζική ψυχολογία. Πολλά από αυτά βέβαια όχι απλά δε βοήθησαν αλλά κατάφεραν και να με αποπροσανατολίσουν χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο.
Όλη αυτή η γνώση δε θα βοηθούσε στο παραμικρό εάν δεν είχα την μαχητική διάθεση να αναλάβω δράση και να πειραματιστώ με τη γνώση ή τις απλές σκέψεις που είχα στην αρένα της φυσικής πραγματικότητας. Μπορεί εκ πρώτης όψεως η συγκεντρωμένη θεωρητική γνώση να φαίνεται άχρηστη στα περισσότερα καθημερινά προβλήματα, όμως θα ανακαλύψουμε ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο εάν ανακαλύψουμε το κουράγιο και την ενέργεια να την μετατρέψουμε από θεωρητική πληροφορία σε πρακτική σκέψη. Και πρακτική σκέψη ονομάζω την σκέψη που έχει συλλέξει τις πληροφορίες, τις έχει μεταβολίσει και προσπαθεί να βγάλει συμπέρασμα.
Δηλαδή η πληροφορία μετατρέπεται σε πράξη (βήμα), χάριν στην καταπληκτική ικανότητα του εγκεφάλου να συνδέει ασυνείδητα τις πληροφορίες με την πραγματικότητα. Και ενώ ο εγκέφαλος χωρίς συνειδητή καθοδήγηση, κάνει αυτόματα τη μετατροπή της πληροφορίας σε σκέψη και πολλές φορές και συμπεράσματα, είναι τελείως στο χέρι μας α) να εκμεταλλευτούμε και να δουλέψουμε αυτά τα συμπεράσματα και β) να καταφέρουμε την πρακτική σκέψη να την κάνουμε βιωματική, δηλαδή την σκέψη να την κάνουμε πράξη.
Επειδή όμως ξέρω πόσο ενοχλητική ακούγεται πάντα η θεωρία όταν πρόκειται για πρακτικό πρόβλημα, θα το περιγράψω όσο γίνεται και σε εμπειρικό επίπεδο ώστε να έρθει και να κουμπώσει με το θεωρητικό. Αρχή των πάντων στην αλλαγή είναι η κίνηση. Η κίνηση είναι ο χορός, το τρέξιμο, οι πολεμικές τέχνες, το ποδήλατο, η ορειβασία κοκ. Πολλοί θεωρητικοί ίσως διαφωνήσουν με αυτό επειδή ακούγεται ολίγον τι απλοϊκό, όμως η εξήγηση είναι απλή και πειστική. Το σώμα αποτελεί τον εκπρόσωπο του εγκεφάλου.
Ό,τι και να συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο δεν μπορεί να εκφραστεί έξω από αυτό εάν δεν υπάρχει το σώμα. Εάν λοιπόν ο εγκέφαλος είναι ψυχικά υγιής αλλά το σώμα νοσεί, το αποτύπωμα του εγκεφάλου στο περιβάλλον θα είναι νοσηρό. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η κίνηση δεν βοηθά μόνο το ίδιο το σώμα, αλλά τη συνδεσιμότητα του σώματος με το νου. Το σώμα μεταφέρει τις πληροφορίες στον εγκέφαλο, άρα το σώμα πρέπει να μάθει να επικοινωνεί μαζί του. Εν ολίγοις θέλουμε έναν εγκέφαλο που να νοιώθει το σώμα που το συνοδεύει οικείο (και το αντίθετο), ώστε να μπορεί να το χρησιμοποιεί καθημερινά στις κοινωνικές συναναστροφές χωρίς να παρουσιάζονται τριβές. Φυσικά εδώ θα μπορούσα να προσθέσω και την συμπεριφοριστικές δυνατότητες που προσφέρει οτιδήποτε έχει να κάνει με κίνηση (γνωριμίες, φιλίες, εκμάθηση προσαρμοστικότητας κοκ) αλλά νομίζω ότι είναι λίγο πολύ γνωστό και δε νομίζω ότι χρειάζεται να το αναπτύξω.
Εκτός της κίνησης, έχουμε τα 'ενδιαφέροντα'. Παρ' ότι και οι δύο αυτές ενότητες μερικές φορές ταυτίζονται παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον και δυναμικές. Ενδιαφέροντα ονομάζω ασχολίες που για κάποιο λόγο μας επιτρέπουν να εκφράζουμε τον πραγματικό μας εαυτό ενώ μας βοηθούν δημιουργήσουμε μια ταυτότητα που μας ικανοποιεί, απέναντι στην κοινωνία και στους γύρω μας. Μέσω αυτής της ενασχόλησης/ταυτότητας το περιβάλλον γύρω μας δεν είναι πια άγνωστο και εχθρικό αλλά αντίθετα είναι ένα παζλ γεμάτο ταυτότητες που μας προσκαλεί να κουμπώσουμε πάνω του. Δεν είναι ο εαυτός μας, αλλά είναι ένα πράγμα το οποίο χαιρόμαστε να μας εκπροσωπεί προς τα έξω (αφού εμείς δεν έχουμε ακόμα την ικανότητα να συστηνόμαστε). Κάτι τέτοιο, ως μια ικανότητα με απεριόριστη προοπτική βελτίωσης και εξέλιξης, εκτός των άλλων, μπορεί να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε την αίσθηση ενός νοήματος για τη ζωή (έστω και εναλλακτικού).
Αν και τα παραπάνω δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο την πραγματική γνώση για αλλαγή, θεωρώ ότι δίνουν μια ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Εξάλλου τα παραπάνω είναι λίγο πολύ το ζουμί της δικής μου φιλοσοφίας που με έκανε να αλλάξω σε τέτοιο βαθμό ώστε να νοιώθω ικανός να περιγράψω πώς τα κατάφερα (και ακόμα προσπαθώ με το ίδιο πάθος). Ξέρω ότι οι λίγοι θα το διαβάσουν και θα πεισθούν ή θα εμπνευστούν για να δοκιμάσουν να εξελιχθούν, οι περισσότεροι θα το ταυτίσουν με περίεργες ιντερνετικές θεωρίες, βιβλία αυτοβοήθειας και λοιπές μαγικές συνταγές. Δεν είναι τίποτα από αυτά, είναι απλά οι σκέψεις που προέκυψαν από τις δύσκολες εμπειρίες ενός επίμονου ανθρώπου που κατάφερε να αλλάξει έναν εαυτό που κάποτε τον βασάνιζε. Ίσως κάποια στιγμή το συμπληρώσω γιατί για την ώρα φαίνεται ελλιπές, αλλά μέχρι τότε και με αυτό είμαι ευχαριστημένος.
Τέλος ως κατακλείδα, να προσθέσω το πιο σημαντικό, για μένα τουλάχιστον, σημείο του κειμένου, που είναι η παρουσίαση. Δηλαδή πως όλο αυτή η προσπάθεια θα επηρεάσει την κοινωνικές ζωή και συγκεκριμένα τις σχέσεις του με τους άλλους; Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό μπορεί κανείς να το συνειδητοποιήσει μόνο εάν περάσει από τις μεγάλες δυσκολίες και τις πολλές αλλά μικρές επιτυχίες μιας διαδρομής που έχει σκοπό την προσωπική εξέλιξη. Όμως μπορώ με παρρησία να πω, πως κάθε σας πρόοδος, κάθε σας επιτυχία και κάθε σας μάχη θα φαίνεται στο βλέμμα σας, στο τρόπο που κινείστε, στο λόγο σας. Πριν κλείσω, θα ήθελα να πω πως αυτή ήταν η καλύτερη επένδυση που έχω κάνει στη ζωή μου.
σχόλια