ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΚΟΛΕΣ ΛΥΣΕΙΣ για την αποσυμφόρηση των δομών φιλοξενίας στα νησιά. Ποτέ δεν υπήρχαν, τους τελευταίους μήνες ακόμα λιγότερο λόγω του τοξικού συνδυασμού «μεγαλύτεροι αριθμοί-μικρότερη πολιτική βούληση». Εννοούμε λύσεις που να διασφαλίζουν στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, εγκαταστάσεις με αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Λύσεις δηλαδή που να μην είναι πολλές «μικρές Μόριες» των 2000 ανθρώπων. Άρα η φράση «βγάλτε τους πρόσφυγες από τους μαζικούς καταυλισμούς» ήθελε πάντα πολλές συγκεκριμένες λεπτομέρειες για να είναι πειστική και εφαρμόσιμη.
Αυτά τα εισαγωγικά κριτικά και αυτοκριτικά.
Όμως, διάβολε, η στρατηγική «τους κρατάω εκεί και δε μιλάω γι’ αυτούς» είναι απάνθρωπη. Γιατί και τους πρόσφυγες/μετανάστες κάνει ακόμα πιο ευάλωτους στον ιό (οι συνθήκες μετάδοσης στους καταυλισμούς είναι σα να ρίχνεις αναμμένο σπίρτο σε ξερόχορτα). Γιατί και τη χώρα συνολικά κάνει πιο ευάλωτη.
Τι έκανε η κυβέρνηση ως τώρα; Έσβηνε τους προσφυγικούς πληθυσμούς από τον χάρτη της πανδημίας. «Δε μιλάω γι’ αυτούς, δεν απαντάω σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, δεν ακούω τις συστάσεις των εθνικών και διεθνών οργάνων και το πρόβλημα θα χαθεί μόνο του».
Και μάλιστα έχει και τα φιλικά ΜΜΕ της να κάνουν «αποκαλυπτικά ρεπορτάζ» για θετικούς στον ιό μετανάστες που περιμένουν στα παράλια της Τουρκίας να περάσουν εδώ. Και ότι αυτοί είναι η «υγειονομική βόμβα»! Δηλαδή έχει έτοιμο και το σενάριο που θα πετάει τη μπάλα και τις ευθύνες απέναντι. Έχει εδώ 40.000 ανθρώπους στριμωγμένους αλλά δε φταίει αυτό, τον ιό θα τον φέρει άλλος που απειλεί να έρθει εδώ.
Τι υπολόγιζε η κυβέρνηση; Ότι δε θα κολλήσει κανείς στους καταυλισμούς; Απίθανο μάλλον. Η κυβέρνηση έπαιζε με τον χρόνο. Όπως κάνει σε όλες τις όψεις του προσφυγικού. Όμως το να υπολογίζει κανείς ότι περιορίζοντας την έξοδο και την κίνηση από τους χώρους φιλοξενίας (όπως τώρα περίπου εξαγγέλλεται) θα κατορθώσει να συγκρατήσει τη μετάδοση ενός ιού με τόσο υψηλή μεταδοσιμότητα φανερώνει απίθανη έλλειψη λογικής.
Άρα, τώρα βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Η όποια κίνηση σταδιακής αποσυμφόρησης έπρεπε να είχε γίνει πολλούς μήνες πριν. Η όποια κίνηση μετά το ξέσπασμα του ιού θα έπρεπε να είναι ακαριαία και μαζική και να γίνει πριν έναν μήνα. Δύσκολα δηλαδή πράγματα επιχειρησιακά.
Και πάλι θα ήταν κίνηση μερικής ανάσχεσης και καθυστέρησης. Αυτό (που δεν έγινε τότε) θα μπορούσε ίσως να είχε συγκρατήσει εν μέρει την εξάπλωση. Όχι να την αποτρέψει. Γιατί και σε ξενοδοχεία ή σε μικρότερες δομές να είχαν μεταφερθεί (όπως πολλοί ζητάμε), πάλι θα υπήρχε εξάπλωση του ιού. Ίσως κάπως μικρότερη και πιο βραδεία. Αλλά θα υπήρχε.
Εν ολίγοις: η αποσυμφόρηση θα ήταν επιβραδυντής. Η υπερσυγκέντρωση τώρα γίνεται επιταχυντής και καταλύτης που απειλεί να απογειώσει την τροχιά εξάπλωσης του ιού στη χώρα μας.
