ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητέ φίλε
Στη θέση που είσαι εσύ βρέθηκα και εγώ πριν πολλά χρόνια. Μεγάλωσα στην Ελλάδα, από Έλληνα πατέρα και ξένη μητέρα. Η κοινωνία τότε ήταν ακόμη πιο ομοφοβική και ο στρατός δεν ήθελε τους γκέι. Εγώ μεγαλώνοντας, ήμουν αθλητικός, πειθαρχημένος και κατά βάθος αγαπούσα το στρατό. Όταν όμως ήρθε η ώρα να καταταγώ, φοβήθηκα, γιατί ήμουν και γεμάτος ανασφάλειες, και πήρα απαλλαγή.
Πολλά χρόνια μετά, κατάλαβα ότι τελικά ήθελα να πάω στρατό, και επειδή κατέχω και δεύτερη υπηκοότητα, κατατάγηκα εθελοντής και κατάλαβα ότι ο στρατός είναι αυτό που ήθελα από την αρχή, και στο τέλος έγινε και αξιωματικός.
Πιστεύω σήμερα ότι εάν κάποιος θέλει να πάει στρατό, η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να είναι εμπόδιο, ούτε ακόμη στην Ελλάδα, αλλά τα θέματα που έχει κάνεις, ως νέος ομοφυλόφιλος, πρέπει να τα εκφράσει και να τα λύσει.
Είναι φυσικό, ένας νέος γκέι που μεγαλώνει σε μια ομοφοβική κοινωνία, όπου πολλές φορές και οι γονείς τον απορρίπτουν, όπως ήταν η δική μου περίπτωση, να έχει πολλές ανασφάλειες, φόβους κλπ. Ο κάθε άνδρας έχει το αρχέγονο ένστικτο της ομάδας, γιατί είμασταν κυνηγοί και πολεμιστές εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια και λειτουργούσαμε στην ομάδα, αυτό διασφάλιζε και την επιβίωσή μας, για αυτό και κατά βάθος μας αρέσει ο στρατός. Αλλά αυτό το ένστικτο ενέχει και το φόβο του αποκλεισμού, που είναι πολύ δυνατός στους γκέι. Ο ΄φόβος είναι παράλογος γιατί σήμερα δεν κυνηγούμε αρκούδες, αλλά και συνάμα βαθιά ριζωμένος. Είναι εξαιτίας αυτού του φόβου της απόρριψης από την ομάδα που νέοι γκέι αυτοκτονούν.
Το πρώτο βήμα είναι να μιλάσ ανοικτά για τις ανησυχίες σου, και να είναι ειλικρινής με τους γύρω του, και με το στρατό, και τη διοίκησή του. Σήμερα μπορεί να πήγαινα και στον ελληνικό στρατό, και δεν πιστεύω πια ότι θα με έφτυναν κιόλας αλλά θα το έθετα από την πρώτη μέρα, ότι είμαι γκέι και έχω ανησυχίες, λογικές ή παράλογες, τις οποίες θέλω και να μοιραστώ. Ο στρατός βασίζεται στην ομάδα, και στο αίσθημα του ανηκειν, και πρέπει κανείς να είναι ξεκάθαρος με τους γύρω του και τον εαυτό του. Δεν μπορεί να πας με αμφιβολίες και ανασφάλειες.
Ο στρατός, ειδικά οι ειδικές δυνάμεις, λειτουργούν δαρβινιστικά και με αρχέγονο τρόπο. μπορεί να φαίνεται σκληρός στην αρχή, γιατί σε δοκιμάζουν, αλλά όταν αποδείξεις στην ομάδα ότι αξίζεις και είσαι χρήσιμος, τότε γίνεσαι μέλος της ομάδας, και σε αποδέχονται. Επίσης, το να δοκιμάζεις το όρια σου και να συνειδητοποιείς που μπορείς να φτάσεις με την στήριξη των αξιωματικών σου και της ομάδας, είναι μια απίστευτη εμπειρία, για την οποία μπορείς να είσαι περήφανος, και κάνεις και κάτι χρήσιμο για τη χώρα σου.