Συνομιλώντας μ’έναν νεκρό

Πριν από εννιά χρόνια, ο Γκράχαμ ξύπνησε και ανακάλυψε ότι έχει πεθάνει. Έπασχε από το σύνδρομο Cotard. Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο πιστεύουν ότι οι ίδιοι, ή ένα μέρος του σώματός τους, δεν υπάρχουν πια. Για τον Γκράχαμ, αυτό που δεν υπήρχε πια, ήταν ο εγκέφαλός του, και πίστευε ότι τον είχε σκοτώσει ο ίδιος. Υποφέροντας από βαριά κατάθλιψη, είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει βάζοντας μια ηλεκτρική συσκευή μέσα σε γεμάτη μπανιέρα.

Οχτώ μήνες μετά, είπε στον γιατρό του ότι ο εγκέφαλός του ήταν νεκρός, ή, στην καλύτερη περίπτωση, έλειπε. «Είναι πραγματικά δύσκολο να το εξηγήσω» λέει. «Ένιωθα ότι ο εγκέφαλός μου δεν υπήρχε πια. Έλεγα στους γιατρούς ότι τα χάπια δεν θα με βοηθούσαν επειδή δεν είχα εγκέφαλο. Τον είχα ψήσει στο μπάνιο».

Οι γιατροί προσπαθούσαν να τον πείσουν με τη λογική, αλλά ήταν αδύνατο. Ακόμα και την ώρα που καθόταν μιλώντας, αναπνέοντας – ζώντας- δε μπορούσε να δεχτεί ότι ήταν ζωντανός. «Απλώς εκνευριζόμουν. Δε μπορούσα να εξηγήσω πώς μπορούσα να μιλάω χωρίς εγκέφαλο, αλλά ήμουν σίγουρος ότι δεν υπήρχε».

Μια ματιά στον εγκέφαλο του Γκράχαμ έδωσε μια κάποια εξήγηση. Η τομογραφία PET έδειξε ένα σοκαριστικό αποτέλεσμα: η μεταβολική δραστηριότητα σε μεγάλες περιοχές του εγκεφαλικού φλοιού ήταν τόσο χαμηλή που έμοιαζε με κάποιον που βρίσκεται σε κατάσταση φυτού. «Αναλύω τομογραφίες ΡΕΤ εδώ και δύο χρόνια και ποτέ δεν έχω δει κάποιον που είναι σε θέση να αλληλεπιδρά με άλλους ανθρώπους, με τόσο ανώμαλο αποτέλεσμα στην τομογραφία» είπε ένας από τους γιατρούς. «Ο εγκέφαλος του Γκράχαμ μοιάζει με κάποιον που βρίσκεται υπό αναισθησία ή κοιμάται. Βλέποντας αυτό το αποτέλεσμα σε κάποιον που είναι ξύπνιος είναι εντελώς πρωτόγνωρο».

Αυτή είναι η πρώτη ιστορία της συλλογής Mindscapes, μιας νέας στήλης του New Scientist, η οποία θα ασχολείται με τα πιο μυστηριώδη νευρολογικά προβλήματα.