ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μήπως έχει δίκιο η μάνα σου; Εύχομαι να μην αντιμετωπίσεις ουσιαστικά προβλήματα στη ζωή σου πάντως στα οποία το ξέσπασμα με ένα κλάμα δεν προσφέρει απολύτως τίποτα.

Μηπως κλαις επειδη δεν εχεις κανεναν να σε καταλαβει και να σε νιωσει και να σε ακουσει πραγματικα για ολα αυτα που περνας και για ολα αυτα που θες να μιλησεις?Το εχω περασει γιαυτο το λεω.Μπορεις να πας σε εναν ψυχολογο να σε βοηθησει να το ελεγξεις για να μη σε ριχνει περισσοτερο το κλαμα και να μη δινεις σημασια σε οσα κι αν σου λεει η μαμα σου.Απο οτι ειδες δεν ειπε κοριτσι μου ελα εδω να μου πεις τι εχεις να το δουμε και να το ξεπερασουμε μαζι και δεν αξιζει να χαλιεσαι και να στεναχωριεσαι αλλα απεναντιας φερεται οπως φερεται.Μη δινεις σημασια στα λογια της μαμας σου γιατι αποτι βλεπεις δε σε καταλαβαινει.Προσπαθησε να βρεις τι ειναι αυτο για το οποιο νιωθεις εντονα την αναγκη να εκδηλωνεσαι με κλαμα.

Γεια σου :)Eίμαι 21 και είμαι επίσης κλαψιάρα! Κλαίω πολύ πολύ εύκολα είτε από άγχος, νεύρα, θλίψη, χαρά, ενθουσιασμό κλπ. Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ μην σου πω και οριζόντια με όσους θεωρούν ότι το κλάμα δείχνει αδυναμία η άτομο καταθλιπτικό/ μελαγχολικό. Επίσης θεωρώ ότι σε όλα τα περιβάλλοντα πλην του επαγγελματικού (που αναγκαστικά πρέπει να μάθεις να το ελέγχεις), είναι μια χαρά εντάξει το να κλάψεις άμα σου βγει. Και οι δικοί μου γονείς θεωρούν ότι είμαι υπερβολική και παλιότερα ένιωθα άσχημα που είμαι τόσο εκφραστική στις αντιδράσεις μου, άλλα πλέον το αποδέχομαι πλήρως. Οι άνθρωποι "φοβούνται" έναν ενήλικα που κλαίει, νιώθουν από άβολα εώς και να απειλούνται. Αν για παραδειγμα είσαι σε μια παρέα και κάποιος σου μιλήσει πολύ άσχημα τόσο άσχημα που να θες να κλάψεις και όντως το κάνεις, αυτόματα το άτομο αυτό έρχεται αντιμέτωπο με αυτό που προκάλεσε, αισθάνεται ντροπή και ίσως τύψεις. Επιπλέον αν πχ κλαις για κάτι άκυρο, είναι πολύ πιθανό οι γύρω σου να μην ξέρουν πως ακριβώς να δράσουν ή πως να σε ηρεμήσουν άρα να νιώθουν άβολα. Φυσικά όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι έχεις λόγο να αλλάξεις γιατί το κλάμα είναι τρόπος έκφρασης και καθαρίζει το μυαλό σου και το σώμα σου. Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι πρέπει να αφήνουμε όπου μπορούμε τον εαυτό μας ελεύθερο. Ήδη πρέπει να κρατάμε τους τύπους στην δουλειά μας, που εκεί σε προτρέπω όντως να μάθεις να το ελέγχεις, αλλά στην υπόλοιπη ζωή μας, δεν χρειάζεται να μας νοιάζει η άποψη κανενός. Αν για κάποιον λόγο αισθάνεσαι στεναχωρημένη ή νιώθεις ότι έχεις κάποιο άλυτο πρόβλήμα να πας όντως στον ψυχολογό, όμως όχι γιατί οι γύρω σου σε θεωρούν κλαψιάρα και κάτι έγινε.

To κλάμα είναι μια φυσιολογική και υγιής αντίδρασή και είναι άπειροι οι λόγοι που το προκαλούν. Δεν αφορά μόνο την ψυχική μας διάθεση, νομίζω πως και οι ορμόνες μας ακόμα κάνουν πάρτυ σε αυτή την ηλικία. Προσωπικά δε νομίζω να σου πρότεινα ψυχολόγο απαραίτητα, περισσότερο θα σου έλεγα να το αφήσεις ελεύθερο, να ξεδώσεις. Έχει και κάτι λυτρωτικό το κλάμα, κάτι ανακουφιστικό. Τη μάνα άσ' τη να λέει, μην ασχολείσαι καν. Αν όμως έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που δυσκολεύει την καθημερινότητά σου και επιβαρύνει την προσωπική σου ζωή και τις δραστηριότητές σου, τότε ίσως είναι καλή ιδέα να μιλήσεις με ειδικό. Γενικά την ψυχοθεραπεία όσο μικρότερος την ξεκινήσει κανείς τόσο το καλύτερο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δε θα πήγαινα εκεί κατευθείαν.

Η αδερφή μου είναι σαν εσένα, κλαίει δηλαδή συνεχώς και με το παραμικρο. Δε συμφωνώ με τη μαμά σου ότι πρέπει να επισκεφθείς ψυχολόγο κλπ. Αυτή η συνήθεια είναι όμως πολύ εκνευριστική για τους γύρω σου. Το λέω γιατί το έχω βιώσει. Το συνεχές κλάμα της αδερφής μου με έκανε να νιώθω συνεχώς άγχος και πίεση, μην τυχόν και πω κάτι που θα την κάνει να κλάψει και εν τέλει μου έσπαγε τα νεύρα.

Είμαι ειδική στα δάκρυα και σε καταλαβαίνω. Για να κλαις, σημαίνει πως υπάρχει κάτι που σε προβληματίζει, σε θλίβει και σε πονά. Τα δάκρυα εντείνονται όταν δεν έχουμε σε κάποιον να μιλήσουμε και να μας καταλάβει, ώστε κουβαλάμε μόνοι μας το φορτίο. Βασικά αν αισθάνεσαι την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό κάνε το. Εγώ είμαι διστακτική επειδή δεν έχω επιλογές στο μέρος που είμαι αν και θα ήθελα να μιλήσω επίσης για θέματα που με απασχολούν. Επίσης κάτι άλλο που μπορεί να σου συμβαίνει είναι η κακή ψυχολογία λόγο περιόδου. Είμαστε πιο ευαίσθητες και υπάρχει καταθλιπτική ατμόσφαιρα γενικά τότε...

Ας καταλαβει η μανουλα σου οτι δεν αντιδρουν ολοι με τον ιδιο τροπο, και δεν ειναι και ολοι το ιδιο ευαισθητοι επισης...