ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν δείχνουν όλα τα παιδιά όμορφα!

Κατά τα άλλα ο συλλογισμός είναι παρηγοριά στον άρρωστο! Αν δεν είσαι ή δεν νιώθεις όμορφος (δεν αναφέρομαι στην εξομολογουμενη, γενικά το λέω) προβάλλεις την αξία της καλοσύνης και του εσωτερικού κόσμου, λες και είναι αντιστρόφως ανάλογο μέγεθος με την ομορφιά, για να νιώσεις καλύτερα. Που κατά την άποψή μου η ομορφιά με τον ακριβώς αντίστροφο τρόπο μπορεί να λειτουργήσει, αρκεί να έχει κανείς επίγνωση της ομορφιάς του και να μην είναι ανασφαλής. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί πολύ συχνά οι άνθρωποι που έχουν θέματα με την εξωτερική τους εμφάνιση γίνονται ανασφαλείς, και η ανασφάλεια δημιουργεί το τέλειο έδαφος για να αναπτυχθεί ζήλια και κακία. Το να είναι κανείς όμορφος, και να νιώθει έτσι, μόνο ευεργετική επίδραση μπορεί να έχει πάνω του. Θα πει κανείς ότι μπορεί όμως να γίνει επιφανειακός. Αυτός ο κίνδυνος όμως υπάρχει για όλους στην πραγματικότητα.

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου, αυτό ήθελα να πω με τον "προβληματισμό". Στενοχωριέμαι λίγο που δεν βλέπεις όλα τα παιδάκια όμορφα. Αλλά οκ.

Όλα τα μωρά είναι γλυκούλια και για ανελέητο ζουπηγμα. Είναι προκλητικά!Άλλο γλυκούλια όμως και άλλο όμορφα. Η ομορφιά είναι κάτι διαφορετικό! Εγώ γενικότερα λέω δύσκολα κάποιον όμορφο.Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, έστω και καθυστερημένα, για κάποιες από τις συμβουλές σου που ήταν πολύ βοηθητικές. Πχ αυτό για την νευροπλαστικοτητα του εγκεφάλου που μου είπες να ψάξω ή για το mindfulness, που έχω κατεβάσει την εφαρμογή και με έχει βοηθήσει πολύ!

Α! Το προκλητικά και το ζούπηγμα....καταλαβαίνεις λοιπόν! Να τα φάμε είναι. Τόσο καλούλια. :) :) Χαίρομαι πολύ που σε βοήθησα. Είναι πολύ παλιό πράγμα, με καινούργιο όνομα. Ας πούμε στο Πόλεμος κι Ειρήνη, ένας χαρακτήρας, ι Πλάτωνας, διδάσκει mindfulness στον Πιέρ, τον πρωταγωνιστή :) Σου'χω κι άλλο βοήθημα, για τις σχέσεις αυτή τη φορά. Πάρε και διάβασε "Τα Χρόνια της Αθωότητας" της Ήντιθ Γουόρτον. Θα καταλάβεις πάρα πολλά! Θα σου λυθούν κι οι απορίες και η αγανάκτηση περί απιστίας. ;) Α, και την "Μαντάμ Μποβαρύ", αν δεν την έχεις ακόμη. Πολλές γυναίκες πάσχουν από μποβαρυσμό.

Η άποψή μου για την απιστία δεν αλλάζει. Απεχθάνομαι την κοροϊδία και όσους κοροϊδεύουν. Και τους βολεψακηδες!Γιατί και η απιστία βόλεμα είναι, η εύκολη λύση. Κανένα βιβλίο δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.

Εκτός αυτού οι συμβουλές για τις σχέσεις δεν νομίζω να μου φανούν χρήσιμες. Όχι γιατί δεν τις έχω ανάγκη αλλά γιατί δεν με αφορά το θέμα. Έχω παραιτηθεί από το άθλημα, οπότε...

Αριάδνη, α δεν μας τα είχες πει αυτά, εξ ου το μένος, είσαι πικραμένη. (((αγκαλιά))) Νωρίς είναι, μην παραιτείσαι. Ποτέ δεν ξες η ζωή πωπς τα φέρνει. Άκου κάτι. Στην πορεία της ζωής πολλά τα καταλαβαίνουμε κατόπιν εορτής. Όχι όταν συμβαίνουν. ;) Δεν χρειάζεται να αλλάξεις γνώμη για την απιστία. Μαζί σου! Να καταλάβουμε προσπαθούμε. Να δούμε πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Εγώ το βρίσκω συναρπαστικό πάντως.Θα σε τσιγκλάω, καλοπροαίρετα, μπορείς να δεις κάτι υπό άλλη γωνία και να αποκαλυφθούν άλλες πλευρές. Μπορεί κι εσύ να μιυ πεις κάτι που δεν είχα σκεφτεί ως τότε. It's all good! Jackalynn, έχω διαπιστώσει ότι πολλές γυναίκες προσδοκούν να ζήσουν μέσω του άντρα. Αυτό οφείλεται σε κοινωνική γαλούχηση (you're nobody till someone loves you), αλλά και σε υπερανάλυση (λόγω χρόνου που σπαταλούν στην αντρική ματιά, αντί να ασχοληθούν με πράγματα που αλλάζουν τον κόσμο). Ο μποβαρυσμός προυποθέτει μετάθεση ευθύνης και προσδοκιών, κι έτσι η τραγωδία της γυναίκας γίνεται ο ίδιος ο ιδεαλισμός της. Κι η ανοησία, σε δεύτερο επίπεδο.

Το "μένος" μου σχετικά με την απιστία, καμία απολύτως σχέση δεν έχει όμως με την παραίτηση από το σπορ.Δεν είναι νωρίς για να έχει δείξει κανείς κατά πόσο το έχει στο συγκεκριμένο θέμα.Δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή; Για την δική μου τη ζωή μιλάμε. Τέλος πάντωνΚαλά τα λες για τον μπαβαρυσμο.

Έχε πίστη στη ζωή. :) Εγώ πιστεύω σε σένα, να πιστέψεις κι εσύ. Επίσης λένε "when it rains, it pours" κι είναι αλήθεια. Εμένα μου έπεσαν όλα (οοοοοόλα) μέσα σε μια 7ετία. Έλεγα, δεν είναι δυνατόν (να που ήταν) Πέρασε, είμαι καλά, Έτσι πάει. Υπομονή.

Καραβαν μου, εσύ πιστεύεις σε εμένα και είναι αναμενόμενο, μιας και είσαι φύσει καλοπροαιρετος άνθρωπος. Εγώ που ξέρω κάποια πράγματα παραπάνω ούτε στη ζωή πιστεύω (τη δική μου εννοώ, δεν φημίζομαι για την τύχη μου), ούτε σε εμένα, μιας και με θεωρώ προβληματική. Επομένως ναι, έχω παραιτηθεί. Και από τη ζωή την ίδια θα έπρεπε κανονικά να έχω παραιτηθεί αλλά τέλος πάντων. Τι να κάνουμε; Τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο. Ορισμένων η ζωή θα πάει τζάμπα!

Εγώ πάντως έχω παρατηρήσει πως οι όμορφοι συνήθως είναι και πιο έξυπνοι και καλύτεροι άνθρωποι.

Αυτό είναι ψυχολογικό εφέ, τους αποδίδουμε καλύτερες ιδιότητες συνολικά. Το σίγουρο είναι ότι είναι λιγότερο ανασφαλείς, που είπε η Αριάδνη.