Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Δίκοπο μαχαίρι η επιθυμία σου
Αχ, και να ήσουν ο μόνος. Δυστυχώς επί καραντίνας όλες οι μέρες μοιάζουν ίδιες, είτε δουλεύεις από το σπίτι είτε δεν δουλεύεις. Ούτε δυνατότητα να γνωρίσεις καινούριο κόσμο ούτε να καταπιαστείς με δραστηριότητας fitness (πέρα από τρέξιμο και αυτό θέλει κάπου έξοδο στη φύση, όχι στο καυσαέριο), ούτε να δεις κάτι καινούριο ν' ανοίξει το μάτι από την αλλαγή παραστάσεων. Κουράγιο, τι άλλο να πούμε! Εκτός αν τα έχεις για να φύγεις ταξίδι όπου έχουν πιο χαλαρά μέτρα. Άμα μπορούν αυτοί οι δήθεν που αποτελούν την "κοσμική Αθήνα," μπορούμε κι εμείς, χαχαχαχα!
Έλα βρε συ, ο κόσμος άμα θέλει γνωρίζεται. Όσοι γενικά γνωρίζουν κόσμο γνωρίζουν κόσμο και επί καραντίνας, ίσως λιγότερο. Όσοι γενικά δυσκολεύονται απλά γίνεται ακόμα πιο δύσκολο τώρα.
