Με τα κλάματα δε θα λύσεις το πρόβλημα, ίσως να αλλάξεις γιατρό γιατί μάλλον δε σε βοηθά ο συγκεκριμένος.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Με τα κλάματα δε θα λύσεις το πρόβλημα, ίσως να αλλάξεις γιατρό γιατί μάλλον δε σε βοηθά ο συγκεκριμένος.
Καλησπέρα! Έχω και εγώ ΙΨΔ, οπότε καταλαβαίνω πόσο μπερδεμένος και κουρασμένος μπορεί να νιώθεις. Αλλά θυμήσου πως όλα λύνονται, διατηρώντας την ψυχραιμία μας. Αρχικά, δεν μας λες αν κάνεις ψυχοθεραπεία παράλληλα με την λήψη της αγωγής...αν οχι κακώς. Πάρε τηλ και κλείσε επειγόντως ραντεβού! Τώρα όσον αφορά τη σχολή σου, κάτσε βάλτα κάτω και σκέψου τι θέλεις να κάνεις, τι σου αρέσει, τι σε συμφέρει να κάνεις στην περίπτωση που είσαι, κοίταξε για πιθανές ευκαιρίες(πάντα υπάρχουν, απλά προσκολλημένοι σε ένα αρνητικό μοτίβο σκέψης αρνούμαστε να τις δούμε). Κάτσε σκέψου πως ονειρεύεσαι τη ζωή σου και πάρε τις ανάλογες αποφάσεις. Έτσι θα έρθεις πιο κοντά σε εσένα. Ξέρω πως νιώθεις ανασφάλεια και δυσκολεύεσαι να πάρεις τόσο γενναίες αποφάσεις, αλλά εφόσον ξέρεις πως η τωρινή κατάσταση δεν σε ικανοποιεί, προσπάθησε να την αλλάξεις. Τέλος, μην ξεχνάς πως όταν καταφέρεις να συμφιλιωθείς με εσένα τότε θα συνδεθείς και με τους άλλους. Μην περιμένεις να έρθει κάποιος να σε σώσει. Εσύ θα σε σώσεις και κάποτε θα νιώθεις περήφανος για αυτό! Κλάψε όσο θες τώρα, αλλά μόλις τελειώσεις ξαναδιάβασε το αυτό απ' την αρχή ακόμη πιο προσεκτικά. Καλή δύναμη, μη μασάς, θα βρεις την άκρη!!!
Γεια σου εξομολ και jungle 19... έχω και εγώ ιψδ αλλά με τη διαφορά ότι δεν εχω παει ποτε σε ψυχολόγο ούτε ψυχίατρο τίποτα...δεν εχω διαγνωστεί εγώ απλά το αναγνωρίζω οτι στανταρ εχω μαζι με αλλα..δεν μπορώ να το πω στους γονείς μου ότι θελω να επισκεφτομαι ψυχολογο γιατι θα με αποπαρουν. Εσείς τί ειπατε στους δικους σας; ειμαι 22 και βασανιζομαι με αυτο και πολλα αλλα θεματα μου. Θα με χλευασουν και θα ρωταν πραγματα που εγω δεν θελω να αναλυσω και εχω το δικαιωμα. Καλοι ειναι σαν γονεις μη παρεξηγηθω...αλλα οκ δεν τα βλεπουμε ολα τι ιδιο.Οσο για εσενα εξομ να κανεις και ψυχουεραπεια συνδυαστικα αν δεν κανεις ηδη οχι μονο φαρμακοθεραπεια...καλη τυχη ...ας ελπισουμε μια μερα να τα ξεπερασουμε και να ζησουμε καλυτερα...ή να μαθουμε να τα κατσλαγιαζουμε....
Αρχικά μην κανεις διάγνωση μόνος σου η ακούγοντας εμπειριες άλλων ανθρώπων η μέσω του Google. Μάζεψε λεφτα κ επισκεψου ενα ειδικό σε ζητήματα ψυχικής υγείας. Υπάρχουν κ δημόσια κέντρα που δεν πληρώνεις αλλα έχουν άναμονη και ουρά για να έρθει η σειρά σου. Ο ειδικός ψυχικής υγείας θα σε βοηθήσει να βρεις το νήμα, να ανακουφιστείς αλλα και να εχεις μια καλη ποιότητα ζωής που αυτό εχει κ την μεγαλύτερη σημασία. Οσο αφορά τους γονείς σου μη προδικάζεις οτι δε θα σε καταλάβουν η έστω θα σε στηρίξουν. Αν πάλι εχει επιφυλάξεις κινήσου μόνος σου..στο τέλος της μέρας για την δική σου ζωή πρόκειται
προσυπογράφω