Συγκεντρώσεις υπέρ του τουρκικού λαού σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις

"Από την άλλη μεριά, παρέμειναν ενεργά ζωτικά κατάλοιπα οθωμανισμού, διάχυτα και από καιρό σε καιρό πιεστικά ρεύματα μουσουλμανικού λαϊκισμού, προβλήματα μειονοτήτων, ανισομέρειες περιφερειακές καί αγκυλώσεις κοινωνικές - και όλα αυτά συνιστούσαν και συνιστούν ένα αντιφατικό πλέγμα. Θα ήταν όμως μεγάλο λάθος να θεωρήσει κανείς τις εσωτερικές αντιφάσεις και διαμάχες, που σημαδεύουν βαθιά το τουρκικό έθνος, ως παράγοντα με αναγκαστικά αρνητική επίδραση πάνω στο γεωπολιτικό του δυναμικό. Ο Machiavelli, που ασφαλώς κάτι εγνώριζε από πολιτική, υπογράμμιζε ότι την αδιάκοπη επέκταση της Ρώμης προς τα έξω την προκαλούσαν οι συνεχεΐς διενέξεις μεταξύ πληβείων και πατρικίων στο εσωτερικό, ακριβώς δηλαδή ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί η αγιάτρευτη πληγή της πόλης. Ώστε οι εσωτερικές τριβές και αντιφάσεις σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις θέτουν σε κίνηση μιαν χειμαρρώδη επεκτατική ορμή. Αν αυτό γίνει πράγματι, τότε ό,τι στα προκατειλημμένα μάτια των «εκσυγχρονισμένων» και «πολιτισμένων» «δημοκρατών» εμφανίζεται ως «υπανάπτυξη» καί άρνηση της «κοινωνίας των πολιτών», μεταβάλλεται σε ιδεώδες μίγμα για την άσκηση επιθετικής εξωτερικής πολιτικής με όλα τα μέσα. Μάζες μισοχορτασμένων ή μισοπεινασμένων, ικανών να φανατισθούν και να πεθάνουν, ζυμωμένων ακόμα με τις πατριαρχικές αξίες - μάζες τέτοιες, καθοδηγούμενες από ξεσκολισμένες, μακροπρόθεσμα και ψυχρά σκεπτόμενες διπλωματικές και στρατιωτικές ελίτ, αποτελούν όργανο επέκτασης πολύ προσφυέστερο από ένα πλαδαρό κοινωνικό σώμα αιωρούμενο γύρω από τον μέσο όρο μιας γενικής ευημερίας, όπου ύψιστη αποστολή της πολιτικής ηγεσίας είναι ακριβώς να εγγυάται τη διατήρηση αυτού του μέσου όρου και αυτής της πλαδαρότητας. ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΣΕ ΠΟΙΟ ΧΩΝΕΥΤΗΡΙ ΘΑ ΣΥΝΤΗΧΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ, ΣΕ ΠΟΙΑ ΚΟΙΤΗ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΠΡΟΣΗΜΑ ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ, ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΛΛΟΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ, ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΚΕΜΑΛΙΚΗ Η ΜΑΛΛΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ («ΔΥΤΙΚΗ») ΧΡΟΙΑ. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ ΕΚΔΙΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΕΒΗΚΟΤΑ, ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ, ΟΠΟΙΑ ΕΛΙΤ ΚΙ ΑΝ ΠΑΡΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΤΑ ΗΝΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΕΣ ΜΑΖΕΣ ΘΑ ΚΑΤΑΦΥΓΕΙ Σ’ ΕΝΑΝ ΕΛΑΣΤΙΚΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΛΕΚΤΙΣΜΟ. Οι«κεμαλιστές» στρατιωτικοί, oι οποίοι το 1997 καταπολεμούν τον «ισλαμισμό» φοβούμενοι ότι δεν μπορούν πλέον να τον ελέγξουν, ενθάρρυναν μετά το πραξικόπημα του 1980 μετριοπαθείς θρησκευτικές τάσεις θέλοντας να τίς χρησιμοποιήσουν ως αντίβαρο εναντίον του αριστερού ριζοσπαστισμού. Το ίδιο έκανε κι ο πρωθυπουργός Οζάλ λίγο αργότερα, παρά τον κατά τα αλλά φιλελεύθερο-οικονομιστικό προσανατολισμό του.Γενικά, οι εσωτερικές αντιφάσεις επιδρούν παραλυτικά στους ανίσχυρους, ενώ αποδεσμεύουν επεκτατικές δυνάμεις σε όσους έχουν εκ των πραγμάτων ένα τέτοιο γεωπολιτικό δυναμικό, ώστε δεν τους απομένει παρά το άλμα ή η φυγή προς τα εμπρός. Με άλλα λόγια: τα βαθύτερα στρώματα της ιστορικής και κοινωνικής ύπαρξης ενός συλλογικού υποκειμένου προσδιορίζουν το πώς θα λειτουργήσουν oι εσωτερικές του αντιφάσεις. Στη σημερινή Τουρκία δρούν αχαλίνωτες στοιχειακές δυνάμεις, που ωθούν τις εσωτερικές αντιφάσεις προς την επέκταση."Αυτά προφήτευε το 1997 ο γίγαντας της σκέψης Π. Κονδύλης, στο βιβλίο του "Θεωρία του Πολέμου".Πάντως, Λύκε, μας το χάλασες λίγο με την θεωρία περί "ελληνικού επεκτατισμού". Δηλαδή, κακώς πήραμε πίσω την Θεσσαλονίκη; Ή τη Λαμία; Ή την Κρήτη; Έπρεπε να μείνουμε στη συνοριακή γραμμή Αχελώου-Σπερχειού, κάτω απά τη Θεσσαλία, όπως έλεγε το Πρωτόκολλο του 1830;Στο http://www.lifo.gr/now/world/28355έχω διατυπώσει κάποιες σκέψεις. Επειδή κανείς δεν έχει σχολιάσει (και κάνει dislike!) υποψιάζομαι ότι έχει περάσει απαρατήρητο. Θα ήθελα την γνώμη σου, σε παρακαλώ, διότι θεωρώ το ζήτημα πολύ σημαντικό (όπως, ενδεχομένως, και το διακύβευμα για τη χώρα μας). Από έρευνα στο internet είδα ότι διάφοροι πλασσάρουν παρόμοιες απόψεις, μόνο που προσωπικά, δεν δίνω δεκάρα ποιός λέει τί.

@Vangelis1972 2.6.2013 | 20:09> Πάντως, Λύκε, μας το χάλασες λίγο με την θεωρία περί "ελληνικού επεκτατισμού". Δηλαδή, κακώς πήραμε πίσω την Θεσσαλονίκη; Ή τη Λαμία; Ή την Κρήτη;Λοιπόν, αν καλώς ή κακώς πήραμε τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη είναι ένα άλλο ζήτημα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τις πήραμε, δηλαδή ότι επεκταθήκαμε.Έχω βαρεθεί την καραμέλα περί «τουρκικού επεκτατισμού», όταν τους τελευταίους δύο αιώνες έχουμε τριπλασιάσει την έκταση του κράτους μας, ενώ η Τουρκία συρρικνώθηκε στο ένα τέταρτο, υπολογίζω, της παλιάς της έκτασης. Εμείς εξεγερθήκαμε το 1821. Εμείς προσαρτήσαμε τη Θεσσαλία το 1881. Εμείς επιτεθήκαμε το 1897. Εμείς επιτεθήκαμε το 1912, προσαρτώντας την Ήπειρο, την ελληνική Μακεδονία και τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου. Εμείς επιτεθήκαμε το 1919, προσαρτώντας τη Θράκη, την περιοχή της Σμύρνης και προελεύνοντας ως έξω από την Άγκυρα με στόχο την προσάρτηση όλης της Μικράς Ασίας. Εμείς προσαρτήσαμε τα Δωδεκάνησα το 1948. Εμείς κάναμε το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 με στόχο την «Ένωση» με την Ελλάδα. Ποιο από τα δύο κράτη είναι το «επεκτατικό»;Τώρα, αν κάναμε καλά που επεκταθήκαμε. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, θα έλεγα ότι το κατόρθωμά μας να στριμώξουμε τον Ελληνισμό τριών ηπείρων και ποιος ξέρει πόσων θαλασσών σε δυάρια με λουτροκαμπινέ και μπαλκονάκι στην Κυψέλη δεν είναι ακριβώς αξιοζήλευτο.> Αυτά προφήτευε το 1997 ο γίγαντας της σκέψης Π. Κονδύλης, στο βιβλίο του "Θεωρία του Πολέμου".Γιατί «προφήτευε»; Έχει εκπληρωθεί κάποια προφητεία του;

Συγνώμη, εδώ κάνεις λάθος. Το ότι εξεγερθήκαμε το 1821 δεν το λες και "επέκταση". Οι πόλεμοι ή/και οι ενσωματώσεις εδαφών (αναίμακτη προσάρτηση Θεσσαλίας, ατυχής πόλεμος, Βαλκανικοί και Α Παγκόσμιος) δεν έγιναν με την Τουρκία, αλλά με την πολυεθνική "Οθωμανική Αυτοκρατορία" που εκτεινόταν από τα Βαλκάνια μέχρι τον Περσικό Κόλπο. Η ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων έγινε με παραχώρησή τους από την Ιταλία. Στην πραγματικότητα, Τουρκία και Ελλάδα δεν ήρθαν ποτέ σε εμπόλεμη σύγκρουση (η Τουρκία συστάθηκε ως κράτος το 1923). Σε κάθε περίπτωση, δεν πήγαμε να προσαρτήσουμε τη Χαβάη, αλλά να απελευθερώσουμε εδάφη με συμπαγείς πληθυσμούς ελληνικής εθνικής συνείδησης, για τα οποία είχαμε αναμφισβήτητα ιστορικά δικαιώματα.Εξαίρεση αποτελεί η Μικρασιατική Εκστρατία, όπου προφανώς όμως, δεν είχαμε σκοπό να κατακτήσουμε τη Μ. Ασία. Οι αντικειμενικοί μας σκοποί ήταν πολύ πιο περιορισμένοι, καθώς προσπαθούσαμε απλώς να νικήσουμε τον Ατατούρκ, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τα συμφωνηθέντα στη Συνθήκη των Σεβρών (Ανατολική Θράκη και περιοχή της Σμύρνης). Δεν μου αρέσει να κάνω απ' ευθείας παραπομπές, αλλά ο Κονδύλης (όχι για το συγκεκριμένο, αλλά γενικότερα) εξηγεί το προφανές από στρατηγική άποψη: "... πόσο ολοκληρωτική νίκη πρέπει να καταγάγει κανείς αν θέλει να πετύχει εξ ολοκλήρου τους σκοπούς του; Γιατί, αν είναι προφανές ότι ολοκληρωτικοί σκοποί (η πλήρης καθυπόταξη του αντιπάλου) απαιτούν ολοκληρωτικές νίκες, όμως δεν είναι διόλου προφανές ότι οι περιορισμένοι σκοποί (πχ, η απλή υπεράσπιση των συνόρων) επιτυγχάνονται παντού και πάντοτε με περιορισμένες μόνον νίκες και περιορισμένους μόνον πολέμους· συχνότατα απαιτείται καί στην περίπτωση του περιορισμένου σκοπού νίκη τόσο ολοκληρωτική όσο καί εάν ο σκοπός ήταν ολοκληρωτικός. Τότε, όπως γνωρίζουμε από τον Clausewitz, η εσωτερική λογική του μέσου (του πολέμου) εκδιπλώνεται αυτόνομα και μέσα στην αιματηρή της εκδίπλωση, υπερφαλαγγίζει τους πολιτικούς σκοπούς".Όσο για το πραξικόπημα του '74, δεν έγινε προφανώς ενάντια στη Τουρκική Δημοκρατία, αλλά στην ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία. Ήταν μια ηλίθια κίνηση. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι η Κύπρος κατοικείτο από Έλληνες (ΟΚ, και μια μειονότητα 19% επήλυδων Τούρκων), και ιστορικά αποτελεί μέρος του ελληνικού χώρου, από την αρχαιότητα. Όσο για τις προφητείες του Κονδύλη, ανατριχιαστικότερη όλων είναι η περιγραφή (με όρους στρατηγικής - όχι πολιτικούς) για την εξαγωγή της τρομοκρατίας στις ΗΠΑ (άν δεν είχε πεθάνει στο ενδιάμεσο, ίσως και κάποιοι να νόμιζαν ότι ήταν μυημένος στο σχέδιο της 11ης Σεπτεμβρίου). Σε ό,τι αφορά την Τουρκία συγκεκριμένα, εξηγεί ότι η τουρκική επιθετικότητα/επεκτατισμός δεν έχουν να κάνουν με τις όποιες αλλαγές στη κορυφή της πολιτικής ηγεσίας, αφού δεν έχουν να κάνουν με πολιτική επιλογή, αλλά με διαφορά γεωπολιτικού δυναμικού (ακριβώς όπως στη Φυσική δημιουργείται ηλεκτρικό ρεύμα, εάν υπάρχει διαφορά τάσης). Οι προβλέψεις του για την τουρκική οικονομία (σε δύσκολες εποχές - πολύ προτού διαγραφούν 6 μηδενικά από το νόμισμά της και δημιουργηθεί η Νέα Λίρα), και η ανάδυσή της ως περιφερειακής υπερδύναμης, είναι επίσης εντυπωσιακές.Τέλος, για τον τουρκικό επεκτατισμό, δεν ξέρω, ομολογώ ότι με άφησες άφωνο. Δε νομίζω ότι πρέπει να εξηγήσω το προφανές πχ για το casus belli και δεν θα επεκταθώ άλλο. Δεν μπορώ καν να πιστέψω ότι είσαι εσύ που έκανες αυτό το σχόλιο... μήπως σου έχουν κλέψει τον κωδικό σου;

@Vangelis1972 3.6.2013 | 14:37Χρησιμοποιώ τον όρο «επεκτατισμό» χωρίς αρνητική φόρτιση. Όταν ένα κράτος είχε επί εκατό χρόνια ως επίσημο δόγμα τη «Μεγάλη Ιδέα», ε, ήταν επεκτατικό, πώς να το κάνουμε!> Δε νομίζω ότι πρέπει να εξηγήσω το προφανές πχ για το casus belliΤι είναι το casus belli; Μας λένε οι Τούρκοι ότι δεν θα μας επιτρέψουν να επεκταθούμε _εμείς_ στο Αιγαίο, μετατρέποντάς το σε «ελληνική λίμνη». Γιατί είναι τουρκικός επεκτατισμός;> Δεν μπορώ καν να πιστέψω ότι είσαι εσύ που έκανες αυτό το σχόλιο... μήπως σου έχουν κλέψει τον κωδικό σου;Ήμουν ποτέ τουρκοφάγος;