Η WGA, η Ένωση Σεναριογράφων της Αμερικής, έβγαλε μια λίστα με τις «101 καλύτερες σειρές όλων των εποχών». Όπως είναι αναμενόμενο, τίτλοι τέτοιας βαρύτητας προκαλούν, και οι αντιδράσεις είναι πολλές. Πολλοί αγαπάνε φανατικά κάποια σειρά – κανένας δε δέχεται ότι υπάρχουν καλύτερες. Όπως γράφει ο Hammond, όλοι ξέρουμε ότι οι λίστες είναι χαζομάρες, αλλά ακόμα κι ενώ το ξέρουμε, δεν κρατιόμαστε και μαλώνουμε.
Ας διαφωνήσουμε και εδώ: οι δέκα καλύτερες σειρές όλων των εποχών είναι οι εξής:
(Η Writers Guild of America, West (WGAW) και η Writers Guild of America, East είναι τα εργατικά συνδικάτα που εκπροσωπούν σεναριογράφους που δουλεύουν σε κινηματογράφο, τηλεόραση, νέα μέσα και ειδησεογραφικά μέσα. Η ψηφοφορία έγινε online και δικαίωμα ψήφου είχε κάθε μέλος, που μπορούσε να προτείνει μέχρι 20 σειρές.)
Οι Monty Python και το Ιπτάμενο Τσίρκο τους απουσιάζουν γιατί είναι Βρετανοί και οι ενώσεις Αμερικανών Σεναριογράφων υποψιάζομαι ψηφίζουν μόνο ανάμεσα σε αμερικανικές παραγωγές. Με την ίδια λογική λείπει το Σκηνές από Ένα Γάμο της σουηδικής τηλεόρασης, ο Δεκάλογος του Κισλόφσκι κλπ.κλπ. Το Paper Chase καλό, αλλά είχε ήδη προυπάρξει ταινία, οπότε -υποψιάζομαι, μπορεί να κάνω και λάθος- δεν "πιάνεται".
Η λίστα είναι προφανώς προϊόν υποκειμενικών κριτηρίων και γούστων. Παραδείγματος χάριν, δεν γίνεται να έχεις πιο ψηλά το "Cheers" από το spin off του, το "Frasier". Το "Frasier" ήταν ποιοτικά πολύ ανώτερο από τον "προκάτοχό" του και κέρδισε μάλιστα και περισσότερα βραβεία! Στα άλλα "τραγελαφικά" της λίστας, βλέπουμε το "House M.D" του ανυπέρβλητου Hugh Laurie να βρίσκεται πίσω 35 θέσεις από τις "ξετσίπωτες ανοιχτοπόδες" του "Sex Αnd The City"! Είχε καλύτερες ερμηνίες, σενάριο, πλοκή και ανατροπές; Δίνω χρυσούν ωρολόγιον σε όποιον καταφέρει να μου αποδείξει κάτι τέτοιο! Από την άλλη, το εκπληκτικό "South Park", αυτή η "γροθιά" στο στομάχι της αμερικανικής κοινωνίας, με το καυστικότατο χιούμορ του βρίσκεται κάπου στον πάτο (προφανώς γιατί ποτέ δεν είχε στόχο και σκοπό να περιορίσει την κριτική του για να αρέσει στον κόσμο), ενώ και άλλες εκπληκτικές σειρές, που έχουν λάβει διθυραμβικές κριτικές από ένα πλήθος κριτικών και κοινού, βρίσκονται κάπου στο τέλος της λίστας ή δεν αναφέρονται καν, όπως πχ το "Damages" της ανεπανάληπτης Glenn Close, το "Rome", που είχε την περίοδο 2005-2007 αντίστοιχη απήχηση στο κοινό με το Game of Thrones σήμερα (παρότι ήταν σαφώς ποιοτικότερη σειρά) και to "Boston Legal" των "θεότρελων" William Shatner και James Spader με την εκπληκτική εναλλαγή χιούμορ και δράματος, που σε οδηγούσε σε καταστάσεις που δεν ήξερες αν πρέπει να γελάσεις ή να λυπηθείς! Δυστυχώς τα παραδείγματά μου δεν τελειώνουν εδώ και θα ήθελα πολλές σελίδες να παραθέσω και τις υπόλοιπες ενστάσεις μου! Τέλος, αγαπητή συντάκτρια, δεν δέχομαι να λες ότι οι αλκοολικοί πότες στο Mad Men, που παίζουν κάθε σκηνή τους με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι, πετώντας την μια σεξιστική ατάκα μετά την άλλη για τις γυναίκες και τον περιορισμένο ρόλο που πιστεύουν ότι πρέπει να έχουν στην κοινωνία είναι για μια τόσο υψηλή θέση!
Δεν αντιλαμβάνομαι πώς συμβιβάζεται ο χαρακτηρισμός σου ξετσίπωτες ανοιχτοπόδες με τη διαμαρτυρία σου για την απεκόνιση της σεξιστικής κοινωνίας των 1960s στο Mad Men;
Tα πράγματα είναι πολύ απλά. Στο μεν "Sex and the City" βλέπουμε 4 εργαζόμενες (και καλά τώρα, μια σκηνή τον ανά κύκλο δείχνουν στην δουλειά της καθεμιάς) γυναίκες να τρώνε σε εστιατόρια, να πηγαίνουν σε μπαρ κτλ και 9,9/10 συζητήσεις ναι γίνονται περί ανδρών και επιδόσεών τους στο σεξ! Δηλαδή πως να τις χαρακτηρίσω, κορίτσια για σπίτι; Πιστεύει κανείς ότι το πρότυπο της μέσης γυναίκας σήμερα είναι οι 4 πρωταγωνίστριες; Από την άλλη, στο Mad Men, αυτή η υπερπροβολή του macho άντρα, που σε κάθε συζήτηση μεταξύ αντρών θα πετάξει και ο κάθε ηθοποιός μια ατάκα για το πόσο χρειάζεται μια γυναίκα στο κρεβάτι για ένα δεκάλεπτο και μόνο και την πέφτει μετά σε κάθε γυναίκα και καμιά δεν μπορεί να του αντισταθεί, πως αποκαλείται; Οι ηθοποιοί εκεί είναι κινητές διαφημίσεις της βιομηχανίας καπνού και αλκοόλ σε πριαπισμό! Και στις 2 σειρές θεωρώ ότι υποτιμάται ο ρόλος της γυναίκας. Παρότι θα πει κάποιος ότι θέλουν να περάσουν ένα μήνυμα, οι 2 αυτές σειρές περιστρέφονται γύρω από επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Δεν μπορεί να είναι Δεύτερη σειρά όλων των εποχών μια σειρά που οι μισές της σκηνές είναι γύρω από συζητήσεις αντρών λυκειακού επιπέδου, με ενδιάμεσα μονόπλανα σε πρωταγωνιστές που καταπίνουν ακατάπαυστα αλκοόλ σε μια γωνιά μόνοι τους! Πέρα όμως από κάθε προσωπική άποψη, το Mad Men δεν αξίζει να βρίσκεται μέσα στην λίστα, γιατί πολύ απλά ακόμη παίζεται! Αν τρελαθεί δηλαδή ο παραγωγός και στο τελευταίο επεισόδιο φέρει εξωγήινους και τους σκοτώσουν όλους, θα του πούμε και μπράβο; Ας τελειώσει πρώτα και μετά θα μπορεί να κριθεί συνολικά για την προσφορά του!
Βασικά το κριτήριο της ποιότητας μιας σειράς δεν είναι (δεν θα έπρεπε να είναι) το πόσο "καλά" πρότυπα από ηθικής πλευράς προβάλλουν στο κοινό που την παρακολουθεί! Αλλιώς το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι παρέα με τους Sullivans θα έπαιρνε εκ προοιμίου το 1ο βραβείο από κοινού και θα τελειώναμε. Το κοινό ευελπιστώ ότι δεν περιμένει την τηλεόραση για να πάρει πρότυπα για το πώς θα διαμορφώσει την προσωπικότητά του! Η κριτική επομένως πρέπει να εστιάσει σε κριτήρια αμιγώς καλλιτεχνικά (ή έστω τεχνικά) και αυτό έκαναν οι σεναριογράφοι (σεναριογράφοι, το τονίζω, κρίνουν σενάρια, λόγο, ατάκες, πλοκή και ροή)Το Sex & the City (η σειρά κι όχι οι ταινίες) ήταν πανέξυπνο σεναριακά και αιχμηρότατο στα θέματα που διαπραγματευόταν και κατάφερε να κάνει ώς και κάτι τόσο σοβαρό όσο τον καρκίνο ένα ζήτημα ειδωμένο με ωριμότητα, χιούμορ και ρεαλισμό. Η "τραβηγμένη" σεξουαλικότητα (κυρίως από την πλευρά 1 ή 2 εκ των ηρωίδων του) προσπαθούσε να αποτυπώσει κατά την γνώμη μου το πόσο θολά είναι τα νερά στα ζητήματα των σχέσεων: προχωράει κανείς by trial & error. Δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει "συνταγή". Όσο για το Mad Men και τον σεξισμό που αναπαράγει (ατάκες, lifestyle, ρόλος των γυναικών, συνεχές καπνισμα και αλκοολοποσία, δεκτά όσα λες κλπ), έτσι ήταν τότε τα πράγματα!! Απεικονίζει πιστά την εποχή του, την οποία φαίνεται έχουμε ξεχάσει σήμερα. Τότε το να δουλεύει μια γυναίκα σήμαινε δασκάλα, νοσοκόμα, γραμματέας και τέλος. Το να έχει σεξουαλικές σχέσεις εκτός επίσημης σχέσης (αρραβώνα/γάμου) ισοδυναμούσε με εξοστρακισμό. Το να αντιμιλήσει στον άντρα της ήταν αδιανόητο. Το να πάρει διαζύγιο άσκηση θάρρους για γερά νεύρα. Οι γυναίκες ηρωίδες του (και οι "μειονότητες" γενικά) διστακτικά τραβούν το πάπλωμα λίγο πιο πέρα κι οι άντρες ήρωές του προσπαθούν να καταλάβουν τι αλλάζει, άλλοι καλύτερα, άλλοι χειρότερα. Αυτά ήταν τα 1960s. H εποχή της αρχής μια αλλαγής. Και η διαφήμιση ως χώρος αναπαράγει την εποχή της ως εκεί που δεν παίρνει άλλο, ακριβώς για να έχει έρεισμα στο κοινό. Έχεις δεί παλιές διαφημίσεις πχ. με την γυναίκα μπρούμυτα στο γόνατο του άντρα και τον άντρα με την εφημερίδα να την "συνετίζει" γιατί δεν του πήρε την σωστή μάρκα μπύρας? Α γειά σου....Τώρα όσο για το επιχείρημα ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα η σειρά, ορθό μεν λογικά, αλλά ήδη έχει γράψει ιστορία κι ας μην προβληθεί καν άλλο επεισόδιο.
και η λαμψη του νικολακη του Φώσκολου επρεπε να βαλουν αα και τον ευλογητό μεσα στις καλύτερες ερμηνείες εβερhttp://www.youtube.com/watch?v=u3_6ylP0wqo&list=RD04MmE6HZkdUCY
1. Six Feet Under στο 18; Μόνο; Σοβαρά μιλάμε τώρα;2. Με εξαίρεση το Twilight Zone, για μια ακόμα φορά οι sci-fi σειρές... στο πηγάδι κατούρησαν.3. Διαφωνώ κάθετα με το να συμπεριλαμβάνεται σε τόσο υψηλή θέση μια σειρά η οποία ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, όπως το Mad Men. 4. Το Sopranos θεωρείται (και είναι) μία από τις καλύτερες σειρές. Το αν είναι για Νο 1 εξαρτάται από τις προτιμήσεις του καθενός, πάντως σίγουρα δεν είναι άκυρο.
σχόλια