ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοίτα, θα έπαιζε ρόλο και στο πώς κάνεις την ερώτηση. Συνήθως, όσο πιο αυθόρμητα, τόσο καλύτερα, γιατί έτσι πιάνεις και τον άλλον απροετοίμαστο. Π.χ. στα ημι-σοβαρά αν τον ρωτούσες εκείνη τη στιγμή "μα πώς το έπαθες και θες να βγούμε" ή στα αστεία "αχ μωρέ, βαρέθηκες τη φάτσα μου στα σεντόνια σου και θες να δεις λίγη χαρά στο ποτήρι σου, ε;" Ε, ακόμα και να μην απαντούσε αμέσως, κάτι καταλαβαίνεις εκεί από ένα αμήχανο γελάκι ή από τη σιωπή εις απάντησή του και αντ' αυτού σφίξιμο στην αγκαλιά του... Εξαρτάται πολύ κι από την ιδιοσυγκρασία σου. Αν είσαι άνθρωπος πιο διασκεπτικός, που πρώτα τα κρατάει όλα μέσα της και τα αναλύει, τότε χάνοντας μια τέτοια ευκαιρία, μετά όντως γίνεται δύσκολο να το συζητήσεις. Στην περίπτωσή σου, θ' ακουγόταν σα ν' ανοίγεις μια υπεραναλυτική κουβέντα για κάτι τόσο απλό όπως το να σε προσκαλέσει ο άλλος για ποτό, καταλαβαίνω. Εκεί και ο άλλος κουμπώνεται και δεν ξέρεις αν θα σου δώσει ειλικρινείς απαντήσεις, έχεις δίκιο. Συνήθως οι πιο αυθόρμητοι και ετοιμόλογοι σ' αυτό βγαίνουν κερδισμένοι, γιατί αφοπλίζουν τον άλλον με την αμεσότητα, του έρχεται από εκεί που δεν το περιμένει. Και τότε είναι που πολλές φορές η γλώσσα του σώματος του συνομιλητή τους δείχνει πολλά πριν καν εκείνος προλάβει να αρθρώσει απάντηση. Το κακό είναι ότι συνήθως τέτοιοι αφοπλιστικά αυθόρμητοι τύποι δεν έχουν την κατάλληλη αναλυτική παρατηρητικότητα για να πιάσουν τα πιο λεπτά σημάδια. Μ' εσένα είναι μάλλον το αντίστροφο. Μου φαίνεσαι για παρατηρητικός και αναλυτικός νους με αυτοέλεγχο, μα το τίμημα είναι συνήθως η αδυναμία να "πυροβολήσεις" εγκαίρως προς όφελός σου. Είναι εντάξει, δεν σε κρίνω, να ξέρεις! Επειδή είναι γραπτός ο λόγος, μπορεί να φαίνεται σα να σου βρίσκω ελαττώματα, μα κάθε άλλο. Απλώς κάθε συμπεριφορικός τύπος έχει τα συν και τα μείον του, αυτό θέλω να πω. Αν δεν σου βγαίνει εκείνο το "μπαμ-μπαμ και σ' έπιασα στα πράσα," τότε η μόνη σου λύση είναι η παρατήρηση και η κρίση στην πορεία. Μπορεί να είναι λίγο πιο δαπανηρό από χρονική άποψη, μα αν και ο άλλος όντως έχει σοβαρότερες προθέσεις και νιώθει κάτι για σένα, οπωσδήποτε θα βρει τρόπο να σου το δείξει. Αν τουναντίον καταφύγει σε mixed signals και σκωτσέζικα ντουζ, ξέρεις εσύ τι γίνεται.

@Chase Meridian

''Αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να έχεις μια επαρκή σύνδεση με τον άλλον ώστε να κάνετε σεξ, αλλά όχι επαρκή σύνδεση για να μπορείς ν' αφουγκραστείς τις ανάγκες του, συγκεκριμένα στην οιαδήποτε σχέση του μαζί σου.''

Αυτό ακριβώς!

Ε μα... Από τη μια έχει δίκιο εδώ η κοπέλα, ότι ακόμα και σε μια σχέση που έχει πλέον κατασταλάξει ως σχέση, δεν μπορείς πάντα να ξέρεις τι συμβαίνει και να νιώθεις άνετα να συζητήσεις τα πάντα. Κι από την άλλη, μπερδεύτηκα γιατί άλλο το να μην μπορείς να συζητήσεις, ξέρω 'γω, την προοπτική να κάνετε μαζί τέσσερα παιδιά όσο ακόμα είστε στους πρώτους μήνες της σχέσης σας και άλλο το να μην μπορείτε να συζητήσετε κάτι τόσο απλό όπως το κίνητρο του να σε προσκαλέσει ο άλλος για ποτό ενώ μέχρι πρότινος μάθατε μόνο στο σεξ σπίτια σας. Έχει μια διαφορά! Και επίσης, η εξομολογούμενη μου βγάζει έναν άνθρωπο σοβαρό, διασκεπτικο, αναλυτικό, αλλά και συνάμα φοβισμένο να δείξει μια ευάλωτη μεριά της, που σημαίνει ότι ίσως δεν το σηκώνει ο οργανισμός της τέτοιου είδους "φιλελεύθερες σχέσεις," να το πω έτσι. Με άλλα λόγια, αν είναι να μπλέκεις σε τέτοιες a priori μπερδεμένες καταστάσεις (τύπου "κάνουμε σεξ αλλά δεν ξέρουμε τι είμαστε") και ν' αναρωτιέσαι κατά βάθος για τέτοια μικροπράγματα ("με κάλεσε να βγούμε ραντεβού, σημαίνει κάτι;"), τότε ίσως είσαι λιγότερο "cool" απ' ότι θες να πιστεύεις, κάτι που δεν είναι ντροπή. Απλά και μόνο επειδή κάτι έγινε trend, δεν σημαίνει ότι είναι για όλους μας, με τίμημα κιόλας ν' αρνούμαστε την πιο ευαίσθητη ή και "παραδοσιακή" μας πλευρά.

@Chase Meridian

Θεωρώ ότι υπάρχει αρκετή αποξένωση και κατηφόρα στις ανθρώπινες σχέσεις σε σύγκριση με παλιότερα.

Δυστυχώς, στην ουσία έχεις δίκιο: τον πόνο της απόρριψης είναι δύσκολο να τον διαχειριστείς, είτε έχετε μεταξύ σας μια casual κατάσταση είτε είστε μαζί χρόνια και ο άλλος το σκάει με τη γραμματέα του και σ' αφήνει σύξυλη.
@Dude: Φταίει και η ψευδαίσθηση των πολλών επιλογών εδώ. Οι περισσότεροι, αντί να βρουν την τελειότητα μες στην ατέλεια, βλέπουν σχεδόν κάθε τους σχέση ως απλό προσωρινό συμβιβασμό, γιατί στο Tinder, ας πούμε, ίσως δύο-τρία προφίλ παρακάτω να βρίσκεται ο παίδαρος των ονείρων σου, οπότε γιατί να συμβιβαστείς με κάτι ατελές μεν, πραγματικό μεν, που έχεις μπροστά σου; Σα να παίζεις Σκρατς ένα πράγμα - σήμερα κερδίζεις δέκα ευρώ, αύριο μπορεί τίποτα, αλλά μπορεί και δέκα χιλιάδες, γιατί να σταματήσεις... (Δεν μιλώ συγκεκριμένα για σένα ούτε για την εξομολογούμενη, φυσικά, απλώς επεκτείνομαι στο θέμα της απαξίωσης των σχέσεων γενικότερα.) Αυτό το σκεπτικό επικρατεί. Κι επίσης, μην ρομαντικοποιούμε το παρελθόν τόσο πολύ. Δεν τιμούσαν όλοι τις συζύγους τους μέχρι τα βαθιά γεράματα, απλώς οι άνθρωποι είχαν λιγότερες επιλογές (δεν είχαν τέτοιες δυνατότητες μετακίνησης ούτε και τη βοήθεια της τεχνολογίας), όμως υπήρχαν αυτοί που έτσι κι αλλιώς έβλεπαν απαξιωτικά τις σχέσεις τους, απλώς το έκαναν λιγότερο φανερά.

Ναι, αλήθεια είναι! Δεν ξέρεις πώς μπορεί να σου χαμογελάσει η τύχη σου. Έχω μια Ιταλίδα γνωστή που έπρεπε να μείνει στο Λονδίνο για ένα τρίμηνο και στη βαρεμάρα της, μιας και ήταν single, έφτιαξε Tinder και γνώρισε τυχαία έναν συμπατριώτη της, που εκείνες τις μέρες ήταν επίσης περαστικός απ' το Λονδίνο (είχε έρθει για business trip). Βγήκαν για έναν καφέ απλώς να τα πουν και σήμερα είναι παντρεμένοι. :-) Σ' ένα μπαρ μπορεί να μην έρχονταν έτσι τα πράγματα, γιατί εκεί είστε ήδη σε ατμόσφαιρα με ποτό, ντάμπα-ντούμπα και είναι δύσκολο να κάνετε την όλη φάση να φανεί σαν ανεπιτήδευτο πρώτο ραντεβού. (Άσε που δεν είναι όλοι φαν των μπαρ για ποτό με παρεάκι και φλερτάκι, ειδικά σε business trip με πρωινά meeting την επόμενη μέρα.) Δεν έχει τόση σημασία πια ο τρόπος γνωριμίας, αλλά η ποιότητα της σχέσης που μπορεί ν' αναπτυχθεί Κι επίσης, μέσω των εφαρμογών ή μέσω της προσέγγισης ενός αγνώστου (για όσους έχουν τα κότσια στο face-to-face) πολλές φορές είναι καλύτερο απ' το να σου γνωρίζουν κάποιον οι φίλοι σου, μιας και αν εκεί δεν στρώσει η φάση επειδή, για παράδειγμα, αρνήθηκες να συμβιβαστείς με κάτι που δεν σ' άρεσε σ' εκείνον, θα βγεις "η ακατάδεχτη" και μπορεί να χωρίσουν κι οι παρέες έτσι. Το συνοικέσιο, λοιπόν, δεν είναι πολύ καλύτερο, μιας και έμμεσα εμπλέκετε τρίτους στην απόφασή σας ως προς το αν θα είστε μαζί ή όχι. :-D Σ' ένα Tinder δεν χρωστάς απολογία σε κανέναν εφόσον και οι δύο εκκινείτε από το "γνωριζόμαστε και περνάμε χρόνο τώρα, κι όπου βγάλει το βλέπουμε στην πορεία."

@Chase Meridian

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Εγώ παλιότερα δεν έβλεπα 13χρονα με μίνι φούστα και εμφάνιση 25ρας. Ούτε ψάχνονταν για εφήμερο σεξ. Τώρα θεωρείται ταμπού αν είναι ακόμα παρθένες στο σχολείο.
Τα social δεν τα αναφέρω καν, η σάρα και η μάρα έχουν γίνει role model για την νεολαία.
Σαφώς και υπήρχαν και άσχημες καταστάσεις συζύγων - γυναικών, δεν αντιλέγω.
Αλλά το σεξ πλέον έχει γίνει τόσο εύκολο που θεωρώ ότι κάτι φορές έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία.
Πολλά άτομα προτιμούν να κάνουν σεξ πρώτα και μετά να γνωριστούν, με ότι αυτό συνεπάγεται.