Από το μπλογκ.
Από τις εντυπώσεις του νεαρού Emanuel von Friedrichsthal (1809-1842) Αυστριακού ταξιδευτή και φυσιοδίφη, που έζησε στην Ελλάδα την δεκαετία του '30.
Αφού γράψει για τα προτερήματα του Έλληνα (έφεση για μάθηση, ταλέντο, εξυπνάδα και πονηριά) προχωράει στα ελαττώματα:
«Τα χωριά και οι καλύβες φαίνονται υπερβολικά φτωχά – και αυτό επειδή οι κάτοικοί τους παραμένουν πιστοί στην συνήθεια που είχαν αποκτήσει στην Τουρκοκρατία: να μην δείχνουν καθόλου τον πλούτο τους… Η τσιγκουνιά και η ροπή στη δωροδοκία είναι ελαττώματα που δεν τους λείπουν. Πιο εύκολο είναι να κάνεις τον άθλο του Ηρακλή και να φέρεις τον Κέρβερο από τον Άδη, παρά να καταφέρεις έναν Έλληνα να σου ξεπληρώσει το χρέος του.
Το κλίμα και η συνήθεια τον έμαθαν να αγαπά την οκνηρή ζωή της Ανατολής και τίποτα δεν χαροποιεί τον Έλληνα περισσότερο από το να κερδίσει χρήματα χωρίς να δουλέψει.
Μία πολύ πρωτότυπη πτυχή της ελληνικής αφελούς ειλικρίνειας αποκαλύφθηκε όταν ο Βασιλέας (Όθωνας) επισκέφθηκε ένα ίδρυμα για τους ανάπηρους που είχε ιδρύσει ο Καποδίστριας. Απόρησε όταν είδε ανάμεσα στους απομάχους και ένα νέο υγιέστατο χωρικό και το είπε. Τότε του εξήγησε ο νέος ότι ο πατέρας του υπήρξε ανάπηρος πολέμου και τώρα είχε πάρει αυτός τη θέση του. Δεν είναι χαριτωμένο;»
(Μεταφράζω από το φύλλο 348 της Griechenland Zeitung, γερμανόφωνης εφημερίδας που εκδίδεται στην Αθήνα και δημοσιεύει σε συνέχειες τις εντυπώσεις του Friedrichsthal).
σχόλια