ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.11.2022 | 20:09

Πρακτικό ζήτημα

Σχεδόν 30 και ζω με τους γονείς μου. Ειλικρινά ρε παιδιά είμαι η μόνη; Η αλήθεια είναι ότι από γνωστούς κτλ δεν ξέρω κανέναν να μένει μόνος του. Είτε θα είναι ζευγάρια, είτε θα είναι σπίτια αγορασμένα από γονείς, είτε εκεί που μένουν θα είναι μια τρύπα και το ενοίκιο πολύ χαμηλό, τέλος πάντων υπάρχει μια ''βοήθεια''. Δεν το γράφω ως δικαιολογία απλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί κάποιος να μείνει μόνος του με μισθούς 500 και 600 ευρώ όταν ένα ενοίκιο για αξιοπρεπές διαμέρισμα αρχίζει από 350 στην ξεφτίλα; Είμαι η μόνη που για συγκατοίκους έχω τους δικούς μου;
8
 
 
 
 
σχόλια

Στην Ελλάδα είναι δύσκολα τα πράγματα και πόσο μάλλον τώρα με την ακρίβεια έχουν δυσκολέψει ακόμα παραπάνω.....φυσικά δεν είσαι η μόνη που μένει με γονείς...παλι καλά να λέμε που υπάρχουν και αυτοί γιατί ξέρω άτομα και φιλους που τους έχουν χασει και κάνουν δύο δουλειές για να μπορέσουν να συντηρήσουν ένα σπίτι και προφανώς χωρίς καθόλου ελεύθερο χρόνο...

Δεν είσαι η μόνη. Το θέμα είναι να μην έχετε στο μυαλό σας ότι "το κάνουν όλοι πλέον", οπότε μένετε και κολλάτε εκεί.
Η άποψη μου πάνω στο θέμα είναι ότι επιστρέφει κάνεις σπίτι του μόνο στην περίπτωση που θέλει να μαζέψει κάποια χρήματα να κάνει δηλαδή αποταμίευση ώστε να φύγει μετά και να κάνει κάτι για εκεινον. Και στο λέω εγώ που από τα 18 μου χρόνια είμαι ανεξάρτητη επειδή είχα δεδομένο ότι δεν μπορούν και δεν πρέπει να με ταιζουν άλλο οι γονείς μου. Η συγκατοίκηση με τους γονείς μετά από κάποια ηλικία δεν είναι υγιής, από πολλές απόψεις.
Ελπίζω να είναι αυτονόητο το ότι εφόσον ζεις στο σπίτι, προσφέρεις κ εσύ, είτε οικονομικά είτε γενικά. Και το επισημαίνω αυτό γιατί ακούω και κάτι κουλά τύπου "αν ήταν να πληρώνω σπίτι μου, θα νοικιαζα", που είναι φουλ άδικο για τους καημένους τους γονείς και ανώριμο και εγωιστικό από τον άλλον που το λέει. Θα πρέπει να λάβεις υπόψιν ότι οι γονείς σου το έκαναν το καθήκον τους (να σε μεγαλώσουν) είτε αξιοπρεπώς, ειτε οχι ( δεν γνωρίζω τι ισχύει για τους δικούς σου). Τώρα είναι σε μια ηλικία που θα πρέπει οι ίδιοι να κοιτάξουν τον εαυτό τους και να χαρούν την ζωή αυτής της ηλικίας που είναι ιδιαίτερη. Δεν θα πρέπει να του επηρεάζεις με τις δικές σου ανάγκες, προφανώς θα συζητάς κλπ αλλά δεν εχουν μερίδιο ευθύνης για το τι θα κάνεις εσύ στη ζωή σου πλέον. Τώρα το αν μπορείς να ζήσεις μονη. Θεωρώ ότι λύσεις υπάρχουν, πάντα και πάντοτε για όσους θέλουν να τις βρουν. Λίγο φιλότιμο χρειάζεται και να κάνεις υποχωρήσεις. Ξεκαθάρισε τα στον εαυτό σου ώστε να έχετε μια ομαλή συμβίωση μέχρι, ελπίζω, να φύγεις.

27 εγώ και ακόμα μένω με τη μητέρα μου. Φυσικά και δεν είσαι η μόνη, μη το βλέπεις ως αποτυχία.. είναι μία κατάσταση που δε μπορείς να κάνεις και διαφορετικά..

Scroll to top icon