ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μη σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Δημιουργείς ρήγματα στα βαιμπς σου . Μην λες ότι θα μείνεις μπακουρι. Ναι σε πιάνει θυμός, θλίψη, μελαγχολία αλλά διαχειρισου τα. Το θέμα είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου και να λάμψεις μέσα σου. Έτσι θα λάμψεις κ έξω . Κ μια καλή λύση που σου προτείνω όσο κουλό και αν σου φαίνεται είναι praning healing θα βοηθήσει πολύ το μέσα σου. Ψαξτο

Είναι αλήθεια εν μέρει αυτό που λες. Πιστεύω ότι καθένας πρέπει να ξέρει τι ζητάει και πως αυτό που ζητάει θα έχει και την ανάποδη πλευρά του. Για παράδειγμα, παρατηρώ ότι άτομα (και άνδρες και γυναίκες) που είναι συναισθηματικοί κι ανοιχτοί στις σχέσεις τους, ξέρουν να κάνουν εκπλήξεις, να εντυπωσιάζουν το/τη σύντροφό τους και να παίρνουν άφοβα πρωτοβουλία στη σχέση, τότε η ανάποδή τους πλευρά είναι ότι συχνά έχουν ένα control freak μέσα τους, ή διακατέχονται από μια εσωτερική ανασφάλεια (με αποτέλεσμα να "πνίγουν" τον άνθρωπο τον οποίο νοιάζονται) ή τείνουν να λένε ψέματα (δηλ. αποκρύπτουν ένοχα μυστικά ή αρνητικά γεγονότα που τους αφορούν χάριν ενός πιο δυναμικού ίματζ). Επειδή πρόκειται για τύπους που τείνουν να θέλουν να εντυπωσιάσουν, περιμένουν τα ίδια από το ταίρι τους, γι' αυτό χάνουν την ψυχραιμία τους πολύ εύκολα αν δεν παίρνουν πίσω το συναισθηματισμό στον οποίον ποντάρουν. Κι από την άλλη, μπορεί να έχεις τους λεγόμενους "βαρετούς" τύπους, που φαίνονται ήσυχοι και σχετικά παθητικοί, αλλά μαζί τους νιώθεις μια ασφάλεια ότι δεν θα σου επισημαίνουν με το παραμικρό τυχόν παραλείψεις σου ή λάθη σου, κι επίσης τέτοιοι τύποι μπορεί να βρίσκονται σε καλύτερη θέση να διαχειριστούν προβλήματα θεωρώντας τα στωικά σαν κομμάτι της ζωής και όχι σαν ψεγάδια στο ίματζ τους. Το κακό, όμως, είναι, ότι η στωικότητά τους μπορεί να εκλαμβάνεται για αδιαφορία και θα λείπει η σπίθα του αυθορμητισμού, ούτε και θα μπορείς να βιώσεις χολιγουντιανό πάθος αν αυτό ψάχνεις μαζί τους. Οπότε, διαλέγεις του ποιος είσαι ανάλογα με τα δυνατά και τα αδυναμά σου σημεία. Δεν γίνεται να γίνεις το πακέτο που συνδυάζει μόνο "καλά" στοιχεία, ξέχασέ το. Πόνταρε στα θετικά σου στοιχεία και κοίταξε να βρεις τον άνθρωπό σου, που θα σε αγαπά όπως ακριβώς είσαι και θα διαθέτει αρκετή σοφία ώστε να αποδέχεται όποια ανάποδη πλευρά έχεις.

Θα απαντήσω κυνικά μεταξύ σοβαρού και αστείου γιατι βαριέμαι να το αναλύσω.

''Τελικά ποιός είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης;''

Τα λεφτά.

Δεν υπάρχει κατά κανόνα κάποιος σωστός τρόπος προσέγγισης. Σε κάποιον/α μπορεί να αρέσει ένας "ευαίσθητος" που τελικά δεν είναι ευαίσθητος πραγματικά, σε άλλον/η ένας εντελώς εσωστρεφής που σε όλους προκαλεί χασμουρητά και βαρεμάρα, αλλά όχι σ'αυτόν τον έναν/σ'αυτή τη μία και τέλος υπάρχουν και κάποιοι/ες που τους αρέσει ακόμα το "επιθετικό" προφίλ ανθρώπου για τους όποιους λόγους.
Δεν υπάρχει κάτι σίγουρο, μόνο κάτι που σου ταιριάζει ή δε σου ταιριάζει. Επομένως, δεν είσαι μπακούρι, αλλά δεν έχεις βρει απλώς αυτό που σου ταιριάζει και σε κάνει να νιώθεις όχι απλά "υπαρκτός", αλλά πραγματικά ζωντανός. Εδώ που τα λέμε, βέβαια, δεν είναι και εύκολο στις μέρες μας.
Τώρα, όσον αφορά στο ερώτημα σου σχετικά με το τι χρειάζεται μια σχέση για να μακροημερεύσει μακάρι να μπορούσα να στο απάντησω αυτό, αλλά απ'ότι φαίνεται ούτε εγώ έχω βρει τη "συνταγή".