ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε μερικές ημέρες φεύγει και το 2022. Και πάντα αυτήν την περίοδο, μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, ανυπομονώ να έρθει ο καινούριος χρόνος. Όχι για τίποτα άλλο, απλώς για να βάλω σε εφαρμογή όλα όσα έχω σκοπό να κάνω κάθε καινούρια χρονιά. Και πάντα γίνεται το ίδιο ακριβώς: Ο ενθουσιασμός μου πηγαίνει περίπατο σε χρόνο μηδέν. Και εξακολουθώ να κάνω τα ίδια με την προηγούμενη χρονιά. Βάζω στόχους που ούτε καν προσπαθώ να επιτύχω. Δεν ασχολούμαι καν, για να τα λέω πιο σωστά. Το ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι κάθε νέο έτος βάζουν στόχους. Επίσης, γνωρίζω ότι τις περισσότερες φορές, είτε εγκαταλείπουν την προσπάθεια, είτε δεν ασχολούνται καθόλου, ξεχνώντας πολύ γρήγορα τις δήθεν υποσχέσεις προς τον εαυτό τους. Το ερώτημα όμως είναι άλλο: Για ποιο λόγο μπαίνουμε σε αυτήν την διαδικασία; Τείνω να πιστέψω ότι είναι μια μορφή ιδιότυπου ''ψυχαναγκασμού'', απλώς και μόνο επειδή έτσι το μάθαμε ή έτσι μας το έμαθαν κάποιοι άλλοι (ή προσπάθησαν να μας το μάθουν, έστω) ή καθαρά από σκέτο μιμητισμό... Δεν τηρώ σχεδόν ποτέ τις υποσχέσεις προς τον εαυτό μου, το παραδέχομαι... Επίσης, δυσκολεύομαι να θέσω μακροπρόθεσμους στόχους... Αυτό συμβαίνει και λόγω του ότι έχω το πολύ κακό ελάττωμα να βαριέμαι πολύ εύκολα...Από την άλλη βέβαια, τηρώ πάντα τις υποσχέσεις μου προς τους άλλους... Ίσως επειδή δεν έχω χειρότερο από το να μην τηρούν οι άλλοι τις υποσχέσεις τους προς εμένα... Τί να πω...