Γιατί να φύγουν από τη στιγμή που τους κάλεσε ο φίλος σου; Προφανώς τους έδωσε λευκή επιταγή.
Πάντως για μένα κανεις λάθος που δεν φέρνεις και τη φίλη σου που απ'οτι κσταλαβα ψήνεται να βρει κάποιον.
16.8.2023 | 15:40
H φιλοξενία και τα όρια της
Ο σύντροφος μου είχε τη φαεινή ιδέα να προσκαλέσει σε κοντινό νησί στην Αθήνα, όπου έχω εξοχικό από τους γονείς μου, το οποίο μας το παραχώρησαν για τον Αύγουστο επειδή οικονομικά δεν έβγαινε να πάμε πουθενά αλλού, να προσκαλέσει δύο φίλους του για 2-3 μέρες για να κάνουν κανένα μπάνιο. Στην αρχή μου φάνηκε ωραία ιδέα επειδή θα είχαμε παρέα κι εμείς. Όμως μετά μετάνιωσα τη ζωή μου. Ρίχνω το μαύρο ανάθεμα. Το σπίτι δεν είναι μεγάλο, πρόκειται για ένα διαμέρισμα αρκετά μικρό όπου υπάρχει μια κουκέτα και ένα διπλό κρεβάτι. Υπάρχει ένας μπροστινός κήπος μικρός αλλά ωραίος γεμάτος φυτά και θάμνους. Το πρόβλημα ποιο είναι; Διανύουμε την πέμπτη ημέρα της παρουσίας τους και δεν μας έχουν ακόμη ανακοινώσει το πότε θα φύγουν. Αντίθετα σχεδιάζουν εκδρομές και εξορμήσεις γύρω-γύρω. Την πρώτη ημέρα όπως ήταν λογικό τους βγάλαμε έξω μετά το μπάνιο και τους κεράσαμε σε καλή ταβέρνα και όχι σουβλάκια, αλλά ψάρι. Τη δεύτερη ημέρα όπως και τις επόμενες ετοίμαζα κάτι πρόχειρο στο σπίτι θεωρώντας ότι με ένα τρόπο θα συμβάλουν κι αυτοί στα έξοδα. Δυστυχώς όμως δεν κάνουν την παραμικρή κίνηση, μόνο ο ένας από τους τρεις είχε τη στοιχειώδη ευγένεια να κεράσει προχτές καφέδες πακέτο απέξω. Έχουν σπάσει δυστυχώς τα νεύρα μου, ενώ σχεδόν μου έχουν τελειώσει τα χρήματα από τις προμήθειες που αναγκάστηκα να πάρω. Οι γονείς μου είναι έξαλλοι με την κατάσταση αυτή και ρωτάνε πότε θα φύγουν. Η σχέση μου δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν όρια και συνεχώς με κατηγορεί ότι θέλω να τον απομονώσω. Κουράστηκα... Κουράστηκα να καθαρίζω συνεχώς το μπάνιο και τα δωμάτια, να πλένω στο χέρι (ναι, δεν υπάρχει πλυντήριο). Το πιο εκνευριστικό είναι ότι ο ένας από αυτούς είναι επαγγελματίας μάγειρας και μάλιστα πολύ καλός γιατί τρώμε συχνά στο εστιατόριο όπου εργάζεται στην Αθήνα και αυτός δεν έχει κουνήσει ούτε το δαχτυλάκι του, μόνο λέει ότι δεν είναι και τέλεια όσα φτιάχνω αλλά τουλάχιστον είναι με καλά υλικά, τα οποία δεν πέφτουν από τον ουρανό αλλά κοστίζουν κάποια χρήματα και κάποιο κόπο. Ομολογώ ότι είμαι στα όριά μου και δεν μπορώ άλλο να αντιμετωπίζω αυτή την αναισθησία. Στο μεταξύ έχω και τη γκρίνια της κολλητής μου, η οποία θέλει να έρθει και αυτή για γκομενικούς λόγους, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει χώρος ούτε σπαθαμή για ακόμη ένα άτομο. Το χειρότερο όλων είναι ότι ο σύντροφός μου με λέει υπερβολική και μονόχνωτη, ενώ κατηγορεί τους γονείς μου για παρεμβατικότητα και υπέρβαση των ορίων, επειδή του είπα ότι μπορεί να θέλουν να έρθουν για να κόψω κίνηση μήπως αποφασίσουν να φύγουν επιτέλους οι φίλοι του. Ο σεφ ήθελε να φέρει ακόμη ένα παιδί και του είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση λόγω χώρου, όπως και η κολλητή μου ήθελε να έρθει, και της είπα όχι. Μου είπε θα τους βάλουμε να κοιμούνται στην αυλή σε σλίπινγκ μπανγκ. Του είπα"όχι" και από τότε είναι πολύ ψυχρός απέναντί μου, αλλά δεν σηκώνονται να φύγουν. Στη θέση μου πώς θα αντιδρούσατε; Θεωρώ κάποιες στιγμές μήπως είναι υπερβολική η στάση μου.
8
