ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

@ανώνυμη
Είναι θλιβερό να ανακαλύπτεις ότι κάποιος που εμπιστευόσουν σε απογοήτευσε. Εύχομαι καθώς προχωράς μπροστά, να περιβάλλεσαι απο ανθρώπους όχι μόνο που να είναι αξιόλογοι αλλά και που να σε σέβονται.

Αινιγματικό, σα να βλέπεις κάτι να έρχεται αλλά να έχεις και μια μικρή ελπίδα να εξελιχθεί σε απροσδόκητο. Δυστυχώς η ζωή δεν είναι ένα ελεγχόμενο πείραμα και μερικές φορές ακόμη και οι καλύτερες υποθέσεις μας απογοητεύουν. Ελπίδα και προσδοκία είναι παράξενοι σύντροφοι. Δε σου κρύβω οτι και εγώ απογοητεύτηκα απο ανθρώπους. Τη στιγμή που δίνεις σε κάποιον πλεονέκτημα, ξεδιπλώνεται το πραγματικό πρόσωπο και είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις πόσο γρήγορα οι αρετές τους να εξατμίζονται. Δεν αιφνιδιάστηκα.

Δεν με διακρίνει η ενσυναίσθηση, δυσκολεύομαι όμως να εμπιστευτώ ανθρώπους, αλλά θέλω να μαθαίνω απο αυτούς χωρίς να αλληλο-προσάπτουμε προσωπεία εισβολής στη ζωή του άλλου. Αναζητώ σύνδεση με αυτούς και ειρήνη, όπως και με τον ευατό μας χωρίς να ξανα-ζούμε με το βάρος της αποτυχίας.

Κατανοητά όσα λές και προσφέρουν τόσο προβληματισμό όσο και αποκάλυψη. Όμως όταν τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα η επίλυση τους γίνεται απροσπέλαστη και η αναζήτηση της "απόλυτης" σαφήνειας να είναι μια ψευδαίσθηση που κυνηγάμε, ξέχωρα απο την εμπιστοσύνη που είναι θεμελιώδης σαν αφετηρία. Το ερώτημα είναι πως θα σταθεροποιηθεί κάποιος σε αυτό χωρίς να γυρίσει πίσω στο κενό, το "εγώ" του να μην τον κρατάει δέσμιο. Χωρίς αυτή την αποτυχία δεν θα είχαμε την επιθυμία.

Κάποια πράγματα που μας κρατάνε προσγειωμένους είναι να διακρίνουμε ανθρώπους που να ξεπερνούν τις προκλήσεις τους και να παραμένουν πιστοί στα πιστεύω τους και σε άσχημες περιόδους. Χρειάζεται αρκετή δουλειά και θάρρος να εμπιστευτείς και να μαθαίνεις απο τα λάθη σου αλλά η αυτοπεποίθηση είναι σιωπηλή και δεν ζητάει επιβεβαίωση. Αυτά.

Η αναφορά στο "..πιστεύω τους.." περισσότερο για κομπλιμέντο το ανέφερα. Είναι απο τα χαρακτηριστικά που θαυμάζω σε ανθρώπους. Και εγώ δεν διακρίνω αυτή τη στιγμή εμπάθεια στη συζήτηση αλλά δεν θέλω να την διακόψω, έστω και σε σημείο όπου ο καθένας θα μπορούσε να ήταν στη θέση σου και απλά να το εκμεταλλεύεται. Μιλάς για ενσυναίσθηση επαναλαμβανόμενα. Μετά τι; Είναι μια βασική φάση στις ανθρώπινες σχέσεις, όπως ο συγχρονισμός, η εμπιστοσύνη και η ωριμότητα. Διακρίνω θυμό σε εσένα. Πολύ. Όπως και να έχει ο καλός ο γείτονας είναι αυτός που σου χαμογελάει απο τον πίσω φράχτη, αλλά δεν σκαρφαλώνει απο πάνω του.

Δεν έχει καμία σχέση με το αν εισαι ένας τυχαίος περαστικός, ένας γνωστός άγνωστος η κάποιος αφελής σκεπτικιστής ή οτιδήποτε άλλο. Οι ταμπέλες δεν καθορίζουν την ουσία, απλά εκπλήσσομαι με το ενδιαφέρον σου, όχι με απορριπτικό τρόπο αλλά περισσότερο από γνήσια περιέργεια. Ξέρεις..μερικές φορές σκάβουμε και μόνοι μας το λάκκο, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι θα πρέπει να πάρουμε και κάποιον άλλον μέσα μαζί μας. Στο επίκεντρο όλων αυτών είναι η ειλικρίνεια. Δεν είναι απλώς μια αρετή- είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που καθοδηγεί τις αλληλεπιδράσεις δύο ψυχών. Διασφαλίζει ότι οι δεσμοί σε μια σχέση βασίζονται στη διαφάνεια και στη γνήσια κατανόηση. Τώρα, αν δεν υπάρχει σχέση, δεν υπάρχει τίποτα απο τα δύο. Το μόνο που μπορώ να πώ είναι οτι την ειλικρίνεια την πλήρώσα ακριβά και δεν με ενδιαφέρει το τι την έκαναν οι άλλοι. Οι άνθρωποι αναζητούν την ευτυχία και την ειρήνη μέσα τους όσο και για να αναλογιστούν τα λάθη τους, αλλά το να εκμεταλλεύονται τη χαρά η την επιθυμία του ενός, αναπόφευκτα γίνεται ο σιωπηλός φθόνος κάποιου άλλου. Μέσα σ' αυτόν τον φθόνο συχνά κρύβεται και ή δυσαρέσκεια. Στους θριάμβους κάποιοι μπορεί να αμφιβάλλουν, και στις πτώσεις κάποιοι μπορεί να πανηγυρίζουν. Είναι μια λεπτή ισορροπία, όπου κάθε πράξη εξετάζεται και κάθε χαμόγελο αμφισβητείται. Όσο για την αποτυχία, τι να πω, αν αγγίζεις την τελειότητα τότε δε σε αφορά η σημασία της, Η αλήθεια βρίσκεται στα γεγονότα, όχι στις λέξεις. Βλέπεις τα πράγματα να ξεδιπλώνονται μπροστά σου χωρίς να το περιμένεις. Είναι στιγμές που δεν χρειάζεται να ψάχνεις για απαντήσεις, γιατί ο χρόνος και η ζωή φροντίζουν να τις φέρνουν στο προσκήνιο. Δεν είναι πάντα η προσπάθεια που μετράει, αλλά η ικανότητα να αφήνεις τα πράγματα να συμβούν.